Savunduğumuz Kimin Gerçeği?

Çalıştığım fabrikada iki kadın arkadaş koyu bir sohbete dalmışlardı. Üzerine konuştukları konu ise şuydu; maskeler ücretli mi yoksa ücretsiz mi dağıtılmalı? Bunun üzerine hararetli bir tartışma yapılıyordu. Yanımda olan bir kadın arkadaş sohbete katıldı. Benim başka bir işim olduğu için oradan ayrıldım. Bir süre sonra oraya geri döndüm.

Kadınlardan birinin yüzünün kıpkırmızı olduğunu fark ettim. Ona gülerek “sana ne oldu böyle?” diye sordum. Başladı anlatmaya: “Bunlar neden gerçekleri görmüyorlar, gözleri kör olmuş, neden bir şeyden anlamıyorlar?” Ben de “bunlar” derken kimleri kast ediyorsun diye sordum. “AKP’ye oy vermiş insanlar” diyerek şöyle devam etti: “AKP’yi savunan kadın diyor ki ‘biz Müslüman bir ülkeyiz dolayısıyla başka ülkelere yardım etmeliyiz.’ Tamam doğru, biz Müslüman bir ülkeyiz. Peki, bu maskeler neden bize parayla satılıyor? İlk önce kendi halkına yardım etmelidir diye söyledim. Bir başka kadın arkadaşım, ağzına geleni söylemiş. ‘Siz körsünüz, ben sizlere gerçekleri söylüyorum. Siz ise kendi bildiklerinizi yapıyorsunuz. Sizin zihniyetiniz bozuk’ demiş”

Yaptıklarının onaylanmasını bekleyerek “doğru demişim değil mi?” diye sordu. Bunun üzerine ona dönerek “iyi halt ettin” dedim. “Gerçekleri gördüğünü mü zannediyorsun? Sen de görmüyorsun gerçekleri. Görebilseydin eğer arkadaşlarına bu şekilde yaklaşmazdın. Senin gördüğün gerçekler nedir” diye sordum. Elbette egemenlerin, sömürücülerin, insanları aldatanların zihniyeti bozuk ama yan yana çalışan işçilerin düzen partileri üzerinden birbirlerini bu şekilde suçlayıp kardeşliklerine zarar vermeleri doğru değil. İşçi arkadaşlarına “zihniyetiniz bozuk” demenin doğru olmadığını anlatmaya çalıştım. Biraz sakinleştiğini gördüm. İşçi Dayanışması bülteninde çıkan “Gölgeden Canavarlara Değil Işığa Bak” yazısından alıntılar yaparak birkaç şey aktardım. Merakını oluşturarak yazıya yönlendirdim. Birlikte yazıyı okuduk. İlk tepkisi “ben de gerçekleri görmüyormuşum” oldu. Sonra yazının üzerine sohbet ettik. Bizim aslında bir arada olmamız gerektiğini, işçileri ocu bucu diye ayrıştırmamak gerektiğini anlattım. “Bizim dertlerimiz, sorunlarımız ortak. Sen nasıl ki oy verdiğin partiyi savunuyorsan bir başkası da kendine yakın bulduğu partiyi savunur. Partiler üzerinden birbirimizi ayrıştırmamalıyız. Patronların tam da istediği yapay ayrımlar oluşturmamamız gerekir. Sorunlarımızın üzerine gitmemiz ve bunun için bir arada durmamız gerekiyor. Başımızdakiler sen bu partilisin öteki diğer partili diyerek bizi birbirimizden ayırıyorlar ama sömürürken ayırmıyorlar. Ancak biz beraber hareket edersek ayakta durabiliriz. Yoksa senin zihniyetin bozuk diyerek patronların ekmeğine yağ süreriz.” Bu konuşmanın üzerine “zihniyetiniz bozuk ağır bir söz değil mi?” diye sordu. Ben de evet dedim. Bizi biz yapan gerçeklerimiz var. Bizleri yanımızdaki işçi arkadaşımıza zehir kusma noktasına getiriyorlar. Bu savunduklarımızın sınıfımızın çıkarlarıyla hiçbir ilgisi yok. Başımızdaki patronların oyunlarına gelmeyelim. Ancak örgütlü işçiler patronların yalanlarına kanmaz.