Buradasınız
Sömürü Düzenini Uçurumdan Atmak İçin Örgütlenelim
İzmir’den emekli bir işçi
Zihnimde, yaşadığım mahalleden, kentten, ülkeden ve dünyadan milyarlarca yoksul insanın sesli, sessiz çığlıkları yankılanıyordu. Bunun nedeni Jack London’un “Uçurum İnsanları” adlı eseriydi. London, sömürü düzenini ve bu düzenin İngiltere’nin başkenti Londra’da sergilediği vahşeti olduğu gibi yazmış.
Zihnimde bunlar dolanırken evden çıkıp mahallenin pazarına doğru gittim. Pazar arabası yerine kullandığım bebek arabası önümde ben arkada. Akşam saatlerine rağmen sıcaklık 40 derecenin üstündeydi. Mahalledeki Kartal Park az sayıdaki ağaçtan ve biraz yeşillikten ötürü serindi. Parkta ayakları yere sabitlenmiş demir banklar sanki insanlar oturup dinlenmesin diye konmuş gibi rahatsız edicidirler. Yani kısacası insan rahatlığının düşünülmesi hak getire. Ana yola çıktığımda, arada bir insafa gelip esen rüzgârın beton yollarda kaldırdığı toz bulutlarından korunmak için herkes ağzını burnunu kapatıyordu. Buralarda yaşayan herkes London’ın anlattığı gibi birer uçurum insanıdır adeta.
İlk karşılaştığım kişi, her hafta aynı yerde açtığı tezgâhta kendi el emeğiyle ördüğü, işlediği ürünlerini satan Lütfiye teyze olur. Selamlaşırım, hal hatır sorarım her seferinde. Lütfiye teyze 78 yaşındadır. Vaktiyle kendisi de kocası Ahmet amca gibi çalışıp emekli olmayı çok istemiş. Fakat Ahmet amca “benim çalışıp kazandığım bize yeter de artar” dermiş. Yani çalıştırmamış onu hiç. Lütfiye teyze 40 yaşından sonra “Ahmet bırak çalışayım” demeyi bırakmış. Şimdi ise 78 yaşında yoksulun yoksulu bütçelerine üç kuruş katmak için yaz kış demeden elinin emeğini satmaya çalışıyor. Yani onlar da uçurum insanları…
Pazar yerinin girişinin az gerisinde küçücük bir park ve spor aletlerinin olduğu çimenlerin üzerinde bir dolu insan, her birinin çuvallar, valizler, çantalar dolusu üzerleri çarşaflarla örtülmüş satacakları eşyaları var. İnsan bileşeni ise Türkiyelisi, Suriyelisi, Afganistanlısı, erkek, kadın, genç, yaşlı ve bir sürü çocuk. Hepsi aynı evden çıkıp gelmiş gibiler. Gözleri karşı kaldırımdaki zabıtalarda ve bir yandan da saatin 18.30 olmasını bekliyorlar. Bir gözüm zabıtalarda, bu satıcıların önündeki çarşafın ucuna elimi uzattım. Esmer tenli bir kadın hemen çarşafı yerine örttü. Bana da “yasak bitmedi daha” dedi, aksanından Suriyeli olduğunu anlamıştım. İçimden “hepimiz uçurum insanlarıyız” diyordum.
İçimden “yasak bitmedi” diyerek zabıtaların yanına vardım. 10 zabıta yan yana ve hepsinin gözleri parkın içindeki insanlardaydı. Birinin elinin satılık, üstü örtülü eşyaya gittiğini görseler saldırıya geçecek gibi bekliyorlardı. Asıl görevleri pazar yerinde satılan ürünlerin hijyeni, gramajı, temizliği, düzeni, gürültü kirliliği olan zabıtaların işi gücü pazar yeri dışındaki yoksulun yoksulu aç insanları kovalamak oluvermiş. Hepsi de çok genç olan zabıtalar dilsiz gibi sessizler. Üç yaşlı zabıta ise sırtları dönük olduğunda bile uçurum insanlarının hareketlerini anında görürler. Genç zabıtalar kapağı devlet kapısına attıkları için o yoksul insanların arasında anaları, babaları bile olsa saldırıp ellerindekini almaktan geri durmayacak şekilde eğitilmişlerdir. Zabıtaların en yaşlısı Zeynel abidir. Yaşı 71’dir. Babası kendisine 9 yaş geç kafa kâğıdı çıkarttığı için babasına rahmet okur. “Emekli aylığıyla ayın sonu gelir mi? Babam 80 yaşında öldü. Ben de 80’i görürsem ölene kadar çalışmış olacağım. Hiç böyle hayal etmemiştim” diyor geçip giden 71 yıllık ömrüne. Yani Zeynel abi ve milyonlarca aynı durumda olan işçi de uçurum insanı…
Pazar yerinin içinde her tezgâhın önünde biraz durarak pazarcılarla alışverişe gelmiş bizim insanlarımızı yani işçi ve emekçileri dinlemeye çalışmıştım. Pazarcılar ürünlerini satmak için birer kalpazan gibi davranıyorlardı. Alışverişe gelmiş olanlar ise pazar yerinde daha ucuz ürün alabilmek için dönüp duruyorlardı. Ama hiçbir tezgâhta ucuz sebze meyve yoktu. Kendi aldıklarımla bir pazar arabasını doldurabilmenin hesabını yaptım. Yarım kilo taze fasulye 40, 1 karpuz 95, yarım kilo kabak çekirdeği 150, 1 kilo kırmızı pancar 30, 1 kilo salatalık 20, 1 kilo domates 15, yarım kilo kırmızıbiber 40, yarım kilo limon 45, 1 köy ekmeği 50, yarım kilo zeytin 110, yarım kilo peynir 225, toplam 850 lira tutmuştu. Bu hesaba göre 4 kişilik bir ailenin bir haftalık pazar alışverişi 4 bin liradan aşağı tutmayacaktır. Üstelik lüks sayılacak tek bir ürün bile almadan. Kendi aldıklarımın arasında ise “lüks” sayılabilecek tek şey kabak çekirdeğiydi.
Evet sevgili işçi kardeşlerim; kendiniz, yakınlarınız, sevdikleriniz, konu komşularınızın tamamı aynı şekilde yoksulluk, yokluk içinde yaşamıyor musunuz? Yani siz, biz, onlar, yani dünya nüfusunun yüzde 99’u açlık, yokluk, yoksulluk içinde yaşamaya mahkûm edilmiş uçurum insanları değil miyiz? Evet, ister sınıfımızın örgütlü mücadelesinin içinde olduğumuzdan farkında olalım, ister kıyıda, kenarda durup asıl suçlunun kapitalist sömürü düzeni olduğundan bihaber olalım. Bizi yani toplumun yüzde 99’unu uçuruma doğru itip duran, burjuvazi yani toplumun yüzde 1’lik kesimidir. Sömürücüler sınıfı, egemenler, patronlardır. Gerçeklerden kaçmak, bireysel kurtuluş hayalleri kurup kenarda durmak, kıra, köye kaçmaya çalışmak da beyhudedir ve bir hülyadan öte karşılığı yoktur. Aranızdan “ama yoksulluğun olmadığı, insanların eşitlik içinde yaşadığı bir dünya mümkün mü, ne uğruna mücadele edeceğim” diyen çıkarsa, onlara “kendi gibi yaşayan insanlarla, sınıf kardeşleriyle el ele verip mücadele yolunu seçenler aynı zamanda insanlaşma yoluna da girerler” diyorum. Geçmişte aynı yolu seçenlerin mirasını yaşatırlar, geleceğe bir bayrak devretmenin onurunu yaşarlar. “Bayrağı kendimizden sonra mücadeleye atılacak genç işçi kardeşlerimize devredene dek mücadelemiz devam edecek” demenin onuru ile yaşayanlara bin selam olsun. Ne mutlu bize ki, sınıfımızın çalışkan ve gururlu birer neferiyiz.
- “Bizim Hayallerimizi, Sizin Geleceğinizi Çaldılar”
- Bizim Mahallenin Gençleri
- Kişisel Gelişim Zırvasına Kanma, Sınıf Mücadelesine Sarıl
- Sömürü Düzenini Uçurumdan Atmak İçin Örgütlenelim
- Hindistan’da 250 Milyon Dolarlık Düğün ve Yoksulluk
- Emek Sömürüsü Kapitalizmin Fıtratında Var
- Sahip Olduğunuz Servet Bizden Çaldıklarınızdır!
- “Sayende Sigortalı Çalıştım, Emekliliğime Az Kaldı”
- Bayramları Bayram Gibi Yaşamak İçin!
- Dünya Üzerinde Yaşayan Herkesin Evi Olmalı
- Onlar Yok Ediyor, Biz Yenisini Yapacağız!
- Suyun Lüksü Olur mu Hiç?
- “Senin Yolundan Gideceğim Amca”
- Her Günü Doğa ve İnsanlık Günü İlan Etmek İçin…
- “Kıpır Kıpırsın, Heyecanın Ne Güzel Ey Yolcu”
- “Bence, Sevgi Emektir”
- Ah, Cemal Ah!
- Bir Fotoğraf Karesinin Hissettirdikleri
- Davulun Sesi Uzaktan Hoş Gelir
- İstanbul’da Yaşam: Deniz Kıyısında Deniz Görememek!
Son Eklenenler
- DİSK Uluslararası İlişkiler Dairesi Müdürü Kıvanç Eliaçık, NotaBene yayınlarından çıkan “Orta Doğu’da İşçiler ve Sendikal Hareket” kitabı vesilesiyle 22 Eylülde UİD-DER’in konuğu oldu, kitap üzerine güzel bir söyleşi gerçekleştirildi. Ortadoğu ve...
- Patronlar işçi sınıfının sahip olduğu en küçük hak kırıntılarını bile yok edip kölelik koşullarını dayatıyor. Saldırıların dozu artıp kapsamı genişledikçe çok daha fazla sayıda işçi sorunlarına çözüm aramaya, birlik olma ve sendikalaşma yolunu...
- Havalar artık soğumaya başladı. Kara kış yavaş yavaş kapımıza doğru geliyor. Kış demek doğalgaz, gıda, elektrik, ulaşım, sağlık derken masraflarımızın katlanması demektir. Bu zorlukları birazcık azaltmak için her evde kışa küçük hazırlıklar...
- Sağlık çalışanları, 10 Ekimde aile hekimlerini ve sağlık çalışanlarını kapsayan sözleşme ve ödeme yönetmeliği taslağına tepki göstermek için bir araya geldiler. SES İstanbul Şubeleri, İstanbul Tabip Odası, İSTAHED, Birlik ve Dayanışma Sendikası,...
- İstanbul Çatalca’da Polonez işçilerinin haklı mücadelesi sürüyor. İşçiler ellerinden alınmak istenen hakları için direniyor ama karşılarında polisi buluyorlar. Polisi, emniyet müdürü, müftüsü yine patrona hizmet ediyor, kimin yanında olduklarını...
- 10 Ekim 2015 tarihinde DİSK, KESK, TMMOB ve TTB ile çeşitli emek örgütleri ile on binlerce işçi ve emekçinin katılımıyla gerçekleşen “Emek, Barış ve Demokrasi” mitinginde IŞİD tarafından tertiplenen saldırı sonucu 104 insanımızı kaybettik, yüzlerce...
- 10 Ekim 2015 tarihinde sendikalar, meslek örgütleri ve demokratik kitle örgütleri tarafından Ankara’da düzenlenen barış mitingine IŞİD’in bombalı saldırısı sonucu hayatını kaybedenler, katliamın 9. yılında anıldı. Ankara’da 10 Ekim Barış Derneğinin...
- İşçi ve emekçiler olarak zorlu günlerden geçiyoruz. Fakat tabiri caizse bunlar daha iyi günlerimiz. Türkiye ve dünyadaki gidişat içine itildiğimiz sorunlar yumağının büyümeye devam ettiğini gösteriyor. Mesela İsrail’in tüm dünyanın gözleri önünde...
- Enflasyon karşısında eriyen ücretlere yapılan zamların sınırlanması, emeklilik yaşının ve prim gün sayısının yükseltilmesi, iş güvencesinin ve kıdem tazminatının ortadan kaldırılması… Bunlar, Türkiye’yi yöneten rejimin orta vadeli programında yer...
- DİSK, 9 Ekimde Genel Merkez binasında düzenlediği basın açıklamasında Anayasa Mahkemesi kararlarının uygulanmasını ve sendikal hakların önündeki engellerin kaldırılmasını talep etti. Açıklamayı DİSK Genel Başkanı Arzu Çerkezoğlu yaptı. Sendikalaşan...
- Çerkezköy’de bulunan Elba Bant fabrikasında grev devam ediyor. Petrol-İş Sendikasında örgütlü işçiler, toplu sözleşme görüşmelerinde anlaşma sağlanamaması üzerine 25 Eylülde grev demişlerdi. UİD-DER’li işçiler 6 Ekimde grevci işçilere bir dayanışma...
- 7 Ekim 2023’ten bu yana İsrail devletinin Filistin’de yürüttüğü savaş ve katliam büyüyerek devam ediyor. Savaşın alevleri Lübnan’a da sıçradı. İsrail ve diğer emperyalist devletlerin niyeti bu alevleri daha da büyütmek, Ortadoğu’da yoksul...
- Anladık ki korkacak bir şey yokmuş. Bize zaten en kötüsünü layık görmüşler. Sosyal hak yok, maaş ortalamamız asgari ücretin bin-iki bin lira üstü. Bize bunu layık görenler bu paralarla bir hafta yaşayamaz. Şimdi grevdeyiz, hiç pişman değiliz.