Şiirler

Gece ile gündüz birbirine karışmış/Çocuklar makine başında/Bitkinler, eriyip gidiyorlar.../ İşçiler aç, İşçiler sefil,/Barakalarından yağmur damlıyor,/ Pencerelerden rüzgâr doluyor içeriye./ Fabrikanın bacalarından yoksulluk tütüyor.

Bir ufka vardık ki artık/ Yalnız değiliz sevgilim./ Gerçi gece uzun,/ Gece karanlık/ Ama bütün korkulardan uzak./ Bir sevdadır böylesine yaşamak,/ Tek başına/ Ölüme bir soluk kala,/ Tek başına/ Zindanda yatarken bile,/ Asla yalnız kalmamak.

Halkı açlığa mahkûm ettiniz Az kanlarına girmediniz Yalanlarla beslendiniz Israrla oy istediniz olmazsa kaos olur dediniz Referandumda bizler size hayır deriz!

Beyaz bir güvercin gibi, / Özgür ve temizdir hayallerimiz. / Sarı yapraklar gibi rüzgârın götürdüğü yere değil, / Güneşin aydınlığıyla / Kızıl goncalı kırlarda gezinmeye koşacak ayaklarımız. /

Ben tek başıma bir şey yapamam diyerek çekilme geri,

Doğru bir duruştur, asıl olan her zaman.

Zeytin dalının rüzgâra direnmesi gibi,

Dökülse de meyveleri, bahara ulaşmaktır hedefi.

Yorduysa seni makine olmak / Öfkeliysen tezgâh başında / Bitkin düşüyorsan her gün sonunda / Hayır de… / Yoksunsan adaletten / Mahrumsan eşitlikten / Hep azsa bugünkü dünkünden / Hayır de…

Bir gün daha başlıyor / Her ne kadar gözyaşı birikmiş olsa da bu topraklarda, / Biliyoruz ki; / Güneş doğmaktan hiç vazgeçmedi. / Hüzünler birikmiş, sineye çekilmiş olsa da / Bir gün filizlenecektir ektiğimiz tohumlar / Her bir tohum yarınlara açılan bir kapıdır / Bugün bir “HAYIR”la başlar /...

Karanlığa bürünmüş bir kasırga büyüyor,

Kasıklarından vuran ağrı, kusmuk gibi boşalıyor ağzından.

Kâh alıp götürüyor,

Kâh gecenin kör vakti vurup kırıyor kapıları

Ne demeli...