Buradasınız
14 Mayıs Seçimleri: İhtiyacımız Bir Kurtarıcı Değil Örgütlülüktür!
14 Mayıs seçimlerini geride bıraktık. Henüz kesin olmayan sonuçlara göre iktidarda bulunan Cumhur İttifakı Mecliste çoğunluğu elde etti, cumhurbaşkanının belirlenmesiyse 28 Mayıstaki ikinci tura kaldı. Fakat kesin olan bir şey var: 14 Mayısta hangi adaya, hangi parti ya da ittifaka oy vermiş olursak olalım işçi ve emekçiler olarak içinde bulunduğumuz durumdan hoşnut değiliz ve bizleri çok zor günlerin beklediğini hissediyoruz, biliyoruz. İşte bu nedenle 14 Mayıs’ta ortaya çıkan sayıların, oranların ötesine geçerek yaşadıklarımıza, olgulara, gelişmelere işçi sınıfımızın penceresinden bakabilmemiz büyük önem taşıyor. Çünkü bu pencereden baktığımızda işçi ve emekçiler olarak oy tercihlerimiz farklı olsa da aslında sorunlarımızın, kaygılarımızın, hoşnutsuzluğumuzun ortak olduğunu görebiliriz. Aramızdaki birlik ve dayanışmanın zayıf olması yüzünden nasıl tuzaklara düştüğümüzün, ne kadar ağır bedeller ödediğimizin, neden yapay ayrımları aşmamız gerektiğinin farkına varabiliriz. Asıl ihtiyacımızın bir kurtarıcı değil, aramızda yaratılan yapay ayrımları aşmak, birlik ve dayanışmamızı güçlendirmek, ortak sorunlarımıza birlikte çözüm aramak olduğunu kavrayabiliriz.
Siyasi iktidarın temsilcileri seçim sonuçlarının halkın iktidara olan teveccühünü ve güvenini yansıttığını, biraz daha sabredersek, onlara güvenip destek vermeyi sürdürürsek tüm sorunlarımızın çözüleceğini iddia ediyorlar. Yani derinleşip kriz boyutuna ulaşan sorunlarımızın kaynağı olanlar derdimize dermanın yine kendileri olduğunu söylüyor, oylarımız ve desteğimizle onları iktidarda tutmamızı istiyorlar.
Bugün, Cumhuriyet tarihinde ilk kez milli gelirin 7 yıl üst üste düşüş gösterdiği, ülke tarihinin en büyük yoksullaşma dalgasına maruz kaldığımız, hayat pahalılığı, enflasyon ve düşük ücretler altında ezildiğimiz bir Türkiye’de yaşıyoruz. Bu Türkiye’de işsizlik 8 milyon bandına dayandı, genç işsizliği 4 milyonu aştı. Emeklilik hakkımız, grev hakkımız, sendika ve örgütlenme özgürlüğümüz yok sayıldı. Pek çok ekonomik ve demokratik hakkımız törpülendi, ortadan kaldırıldı. Eğitim ve sağlık başta olmak üzere her alanda niteliksizleşme yaşandı, kamu hizmetlerinin içi boşaltıldı. Güvencesizlik ve gelecek kaygısı iyice büyüdü, gençler çıkışsızlık ve depresyon çukuruna itildi. İşçi katliamları, kadın cinayetleri, seller, yangınlar yetmezmiş gibi son olarak deprem on binlerce can aldı, milyonlarca insanın yaşamını perişan etti. Toplum bu ağır sorunların altında nefes almaya çalışırken iktidar eliyle devlet kaynakları üzerinde muazzam bir yağma sürdürüldü. Başta iktidar çevreleri olmak üzere sermaye sınıfı zenginleştikçe zenginleşti. Adaletsizlik ve eşitsizlik öyle boyutlara ulaştı ki Türkiye’nin en zengin 13 kişisinin sahip olduğu zenginlik 44 milyon insanın toplam zenginliğini aştı!
Bu koşullarda biz işçi ve emekçilerin sorunlarına çözüm istememesi, bu sorunların kaynağında olan siyasi iktidara tepki duymaması, hoşnutsuzluğun büyümemesi, kendini bir şekilde dışa vurmaması düşünülebilir mi? Nitekim 6 Şubat depremlerinin ardından gelen süreçte toplumda oluşan ruh hali tam olarak böyleydi. İktidardaki Cumhur İttifakının ve Erdoğan’ın oy desteği azalırken toplumun çok çeşitli kesimlerinde “bu böyle gitmez” duygusu büyüyor, “artık yeter!”, “nefes almak istiyoruz!” haykırışları yükseliyordu. Ekonomik ve siyasi krizlerle birlikte emekçilerin büyüyen hoşnutsuzluğu da rejimin sıkışmışlığını arttırıyordu.
Fakat “tek adam rejimi” olarak adlandırılan bu şer ittifakı, bir kez daha örgütsüzlüğümüzü, dağınıklığımızı fırsat bildi. İktidarda kalmak için toplumdan yükselen “artık yeter” haykırışlarını yok sayma, bastırma, değişim arzusunu boğma yoluna başvurdu. Bir kez daha milliyetçiliği, halklar arasında kin ve nefreti köpürttü. Manipülasyon kampanyalarıyla, yalanlarla gerçekleri karartmaya, zehirli propagandalarla milyonlarca emekçinin zihnini bulandırmaya, felç etmeye çalıştı. Ülkede her şeyin güllük gülistanlık olduğu, kendi iktidarlarından önce Türkiye’de son derece ilkel koşulların mevcut olduğu palavralarını yeniden piyasaya sürdü. Türkiye’nin var oluş, beka problemi içinde olduğu, bu iktidar giderse “vatan”ın kaybedileceği propagandasına hız verdi. Muhalif kesimleri suçlu, hain ve hatta terörist ilan etti, baskıların, şiddetin dozunu alabildiğine arttırdı. Emekçilerin dini inançlarını, kutsal saydığı değerlerini daha da fazla istismar etti. Bu çaba sonucunda ekonomik krizin, yoksulluğun, işsizliğin, depremin, ağır çalışma ve yaşam koşullarının yükü altında ezilen nice emekçinin öfkesinin yönü, hedefi değişti. Yağma ve enkaz düzeninin sahipleri, nice emekçiyi kandırmayı, korku ve kaygıya sürüklemeyi, sindirmeyi başardı. Güvenli liman aramaya, var olanı koruma refleksiyle hareket etmeye, iktidara oy vermeye itti. İçine itildikleri karanlık kuyuda emekçilerin değişim arzusu bastırılıp boğuldu.
Buna karşılık milyonlarca işçi ve emekçinin umut bağladığı Millet İttifakı da emekçilerin özlemlerine yanıt olmadı, olamaz. Millet İttifakında cisimleşen ve kurtarıcı pozlarına bürünen burjuva muhalefet emekçileri zalim tek adam rejimine karşı harekete geçirmekten kaçınan, onları pasifleştiren, seyirci konumuna iten politikalar izledi. Karşımızda iktidar kılığına bürünmüş örgütlü kötülük varken sadece sandığa gidip oy vermekle bahara kavuşacağımız hayalleri pompaladı.
Karşı karşıya olduğumuz bu tablo bize şunu gösteriyor: Bir kurtarıcı gelip bizi kurtarmayacak, sorunlarımız kendiliğinden çözülmeyecek, işçi ve emekçilerin kara kışı ancak bizzat bizlerin, işçi sınıfının mücadelesiyle sona erecek! Dert bizdedir, derman kendi ellerimizdedir! O halde yapay ayrımları bir kenara bırakmalı, ellerimizi birleştirmeliyiz. Bizi korku ve kaygı kuyusuna atmak, bilincimizi milliyetçilikle, nefretle, düşmanlıkla, yalanla zehirlemek ve böylece iktidarlarını sürdürmek isteyenlerin oyunlarını boşa çıkarmalıyız. Oy verdiklerimizin tüm sorunlarımıza çare olacağını düşünüp gelişmeleri pasifçe izlemeyi reddetmeli, özlem duyduğumuz değişimin önünü açmak için harekete geçmeliyiz. İşçi sınıfının örgütlü saflarını doldurarak, birlik ve dayanışmamızı güçlendirerek, öfkemizi, hoşnutsuzluğumuzu, değişim irademizi boğmak isteyenlerin, bizi yok sayanların karşısına dikilmeliyiz. Sermaye cephesi karşısında emek cephesi olarak birleşip yağmacı enkaz düzenini ve kapitalist zulüm düzenini yıkmak için kararlılıkla mücadeleye devam etmeliyiz.
- 14 Mayıs Seçimleri: İhtiyacımız Bir Kurtarıcı Değil Örgütlülüktür!
- Emekçi Kadınlar: Yağmacı Enkaz Düzenine, Tek Adam Rejimine Hayır!/1
- Soğanı Bile Lüks Hale Getiren Bu Rejim Gitmeli!
- UİD-DER ve TİP’ten İstanbul/Avcılar’da Ortak 1 Mayıs ve Seçim Çalışması
- Türkiye İşçi Partisi Milletvekili Adaylarını Tanıttı
- Emek ve Özgürlük İttifakı Cumhurbaşkanlığı Seçimlerinde Kararını Açıkladı
Son Eklenenler
- Emekçi kadınlar olarak hayatın her alanında çeşitli sorunlarla karşılaşıyoruz. Bu sistem bizi sokakta katledip, savaşlarda öldürüyor. Emeğimiz yok sayılıp hayatımız değersizleştiriliyor. Bizler işçi sınıfının kadınlarıyız, ellerimizdeki hünerle...
- Biz işçilerin yaşadığı sıkıntılar, zorluklar gün geçtikçe artıyor. Aldığımız ücretler açlık sınırına denk durumda. Üstelik ücretlerimizin enflasyon karşısında erimesi belimizi iyice büküyor. Çalıştığımız işyerlerinde, fabrikalarda çalışma...
- Her geçen gün yoksullaşan, hayat pahalılığıyla beli bükülen işçiler olarak vergi rekortmeni olmamız pek mümkün görünmeyebilir. Ancak gerçek bu. Milyarlarca dolarlık servetlere sahip patronlar servetleriyle kıyaslayınca tabiri yerindeyse bir kuruş...
- Bizler, Avcılar’dan genç işçi ve öğrencileriz. Kimimiz fabrikalarda saatlerce çalışıyor, kimimiz ise okul sıralarında dirsek çürütüyor. Hepimiz işçi çocuklarıyız ve bizi birleştiren, bir araya getiren ortak sorunlara sahibiz. Çünkü içinde...
- 1 Mayıs’a sayılı günler kaldı ve biz emekçi kadınlar böylesine anlamlı bir güne hep birlikte hazırlanmak üzere yan yana geldik. Sınıfımızın birlik, dayanışma ve mücadele günü için UİD-DER’de birleştik. Hep birlikte coşkulandık, umutla dolduk. 1...
- Bir haykırış duyuldu derinden/ Sanırsın dağlar kalktı yerinden/ Mahalleden, fabrika köşelerinden/ Ayağa kalktı yürüyor işçi/ Yürüyor işçi, yürüyor işçi!
- Her işçinin hayalidir bir gün emekli olmak, hayatının kalan kısmında çalışmadan mutlu mesut yaşamak ve kendini güvende hissetmek… Bunun için sigortalı bir işte çalışmaya, SGK primlerimizin gerçek ücretimiz üzerinden ödenmesine dikkat ederiz. İşe ilk...
- Geçenlerde manava yolum düştü, eve bir iki parça şey alayım diye uğradım. Alışveriş bitti, tam para ödeme esnasında 17 yaşlarında bir genç gelerek kasadaki kişinin kulağına bir şeyler fısıldadı. O ise kafasını sallayarak “tamam tamam al” dedi. Genç...
- Ramazan bayramı boyunca, insanlar birbirlerine temenni mesajları attı. Sevdiklerine onların mutluluklarını içeren dilekler ilettiler. Sevdikleri kişilerin kötü günler görmemesini, her türlü beladan ve kazadan uzak olmasını, açlık ve yoksulluk...
- Merhaba arkadaşlar, işçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs yaklaşıyor. Bu sömürü düzeni kapitalizm dünya işçi sınıfının hayatını alt üst edip zindana çeviriyor. Dolayısıyla her 1 Mayıs’ın biz emekçiler için ayrı bir...
- Siyasi iktidarın ve sermaye sınıfının saldırıları arttıkça işçi ve emekçilerin çalışma ve yaşam koşulları kötüleşiyor, iş cinayetleri sürüyor. Bu koşullarda düşük ücretlere, sendikal baskılara, ağırlaşan çalışma koşullarına karşı pek çok sektörde...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs yaklaşırken UİD-DER temsilciliklerinde “Sermayenin ve İktidarın Saldırılarına Karşı 1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye!” başlıklı etkinlikler gerçekleştirildi. 20-21 Nisanda...
- Son yıllarda mülteci, göçmen, sığınmacı ve yabancı sözlerini çok duyduk, duymaya da devam edeceğiz. Nedeni dünya üzerindeki 8 milyar insanın neredeyse 300 milyonunun, doğup büyüdükleri, yaşadıkları topraklardan kaçmak zorunda kalmalarıdır. Ve...