Dünya yerinden oynar işçiler birlik olsa

Her sabah işe gitmek için bir önceki günün yorgunluğuyla ve stresiyle kalkıyoruz. Ama o gün başkaydı. Pazar sabahıydı. Koşa koşa otobüse bindik. Bıkkınlığın yerine kıpır kıpır bir heyecan. Kendimizi ifade edebildiğimiz, özgürce kendimiz olabildiğimiz bir yere yolculuk vardı sanki.

Sonunda gelmiştik, UİD-DER in açılışı ve 15-16 Haziran etkinliğine. Bütün dostlarımızla bir aradaydık. Bir süre sohbet ettik, servisler geldi ve kalabalık yavaş yavaş içeriye girmeye başladı. Salon büyüktü, pankartlar asılıydı, koltuklar doldu. O kadar heyecanın ve sevincin içinde bir de hüzün oluştu bende. İçimden kim bilir daha kaç işçi arkadaşımız burada olmak istiyordur diye geçirdim. Ama biliyordum ki aslında hepimiz orada bir yürektik, birimizin dili hepimizin diliydi.

Etkinlik başladı, açılış konuşmasını dernek genel sekreteri yaptı. Sonra Galiçyalı bir tersane işçisi çıktı kürsüye. İspanyolca konuşuyordu ama aslında bizimle aynı dili paylaşıyordu. Tek başına bir ülkede sosyalizmin kurulamayacağını ancak bütün dünya işçilerinin birleşmesiyle olabileceğini söylüyordu. Yumruğumuz havada sloganlarımızla eşlik ettik ona: BÜTÜN DÜNYANIN İŞÇİLERİ BİRLEŞİN!

Slayt gösterileri eşliğinde 15-16 Haziran’ı anlattı sunum yapan işçi arkadaşlar, birlik, bilinç ve mücadelenin önemini vurgulayarak. Gözlerimin yaşardığı, yüreğimin hop hop edip yerinden fırladığı, işçilerin birliğini, mücadelesini anlatan ve hafızalarımızdan kolay kolay silinmeyecek o mim gösterisi muhteşemdi. Dakikalarca ayakta alkışladık. Etkinliğin sonlarına doğru bütün eller yavaş yavaş birleşti ve halay çekmeye başladık. Halayın sonunda hepimiz omuz omuza, başladık haykırmaya: DÜNYA YERİNDEN OYNAR İŞÇİLER BİRLİK OLSA!