15-16 Haziran’ı anarken güneşin kollarını tutmak

Haftalardır süren yoğun hazırlık son buldu. 25 Haziran pazar günü, 15-16 Haziran anması çerçevesinde işçilerle ve aileleri ile buluştuk. Ben de ilk defa böyle bir hazırlıkta görev aldım. Bu sayede böyle etkinliklerin nasıl hazırlandığını ve hangi aşamalardan geçtiğini görme fırsatım oldu.

Genç-yaşlı, kadın-erkek işçilerin emekleri ile hazırlanan dekorlar, tiyatro, şiir, müzik ve koro çalışmaları. İşçi sınıfının mücadele tarihinden kesitler ve tabii ki Türkiye işçi sınıfının unutulmaz başkaldırısı 15-16 Haziran direnişini içeren sunum ve sinevizyon gösterisi. Bütün bunları bizimle paylaşmak için, İspanya’dan gelen işçi temsilcisi dostlar. Oradan oraya koşturup, kimsenin gözüne henüz çarpmayan ayrıntıların peşinden koşup, hiçbir pürüzü etkinliğe yakıştıramayan arkadaşlar, olabilecek risklerin, kazaların hesabını yapıp önlem alanlar. Duvarlara asılı 15-16 Haziran günlerini anlatan siyah beyaz fotoğrafların başında dalıp gidenler, sanki eski bir destanın gerçeküstü çizgilerine bakar gibi.

Bu şekilde yoğun emek ve özenle 15-16 Haziran direniş ruhu 3 saatlik etkinliğe sığdırılmaya çalışıldı, ama biz sığdırmaya çalıştıkça o çoğaldı, sahneye, dizelere, şarkılara ve görüntülere sığmaz oldu.

Her şeyi ile kocaman bir gerçekliktir 15-16 Haziran direnişi. Burjuvazi her ne kadar o günleri bizlere unutturmak için elinden geleni yapmış olsa da, 15-16 Haziran işçi sınıfının devrimci dinamiğini dosta düşmana gösterdiği gündür ve unutulamaz. Sahnelere sığdıramadığımız bu mücadele ruhunun bir gün meydanlardan taşacağının bilinci ile kalın.

Yaşasın İşçi Sınıfının Devrimci Mücadelesi!

Yaşasın Proletarya Enternasyonalizmi!