Buradasınız
Deri Sektöründe TİS İçin Mücadeleye!
Tuzla’dan bir grup deri işçisi
Deri sektöründe yeni bir sözleşme dönemine girdik. Kriz yüzünden birçok hakkımızın gasp edildiği bu dönemde, biz deri işçilerinin lehine bir sözleşme yapabilmek önemli. Ama baştan söylemek gerekiyor ki, biz işçiler taleplerimizin karşılanması için gerekeni yapmazsak mevcut durumdan daha kötüye gitmek işten bile değil.
Bugün, yaptığımız sözleşmelerin “çok iyi” olduğuyla övünüyoruz. Bunu da diğer sendikaların yaptığı iş sözleşmelerini baz alarak yapıyoruz. Doğrudur, bazılarından daha iyi şartlar içeren sözleşmeler yapabiliyoruz, ama bu ölümü görüp sıtmaya razı olmak değil midir? Ağır iş koşullarında çalıştığımız halde aldığımız ücret hangi birimize yetiyor? Ay sonunu getirebilmek için günlerce fazla mesaiye kalmıyor muyuz?
Patronların biz işçilere haklarımızı kendiliğinden verdiği görülmüş şey değildir. Boşuna dememişler “hak verilmez alınır” diye. Bugün “çok iyi” diye övündüğümüz sözleşmeler bile yakın ya da uzak geçmişte deri işçilerinin verdiği mücadelenin ürünüdür. Hazıra dağ dayanmaz işçi kardeşler. Bu mücadele deneyimlerinden dersler çıkarıp ona göre hareket etmeliyiz. Yoksa önümüzdeki yıllarda övünebileceğimiz bir sözleşmemiz dahi olmayacak.
Peki, neydi geçmişte daha iyi hakların elde edilmesini sağlayan şey? O dönemi yaşamış işçi ağabeylerimizin çok iyi bildiği gibi işçiler birlikte hareket eder, ortak tutum alırlardı. İşçi bilincine sahip olmanın doğal sonucuydu bu. İşçiler yapılan haksızlıklara karşı birlikte mücadele ediyorlardı. Oysa bugün bundan oldukça uzaktayız. Fabrikalarda memleket ayrımı üzerinden işçiler bölünüyor. Bu çok büyük bir tehlikedir. Patronların en sinsi oyunlarından biridir. Biz Erzincanlı, Çorumlu, Doğulu, Karadenizli kavgasıyla meşgulken, patronlar parsayı topluyorlar. Patronların bu sinsi oyununa gelmeyelim!
Bir başka tehlike ise yaşlı işçi-genç işçi ayrımında yatmaktadır. Deneyimli yaşlı işçiler genç işçilere güvenmemekte, yeni işçiler ise eskileri mücadele etmemekle suçlamaktalar. Oysaki yaşlı deri işçileri gençlere deneyimlerini aktarmalı ve ortaklaşa bir mücadelenin kanalları açılmalıdır. Yaşlıların deneyimi gençlerin gözüpekliğiyle birleştiğinde hepimiz için olumlu sonuçlar ortaya çıkacaktır.
Birlikte hareket etmediğimiz sürece yapacağımız sözleşmeler ihtiyaçlarımızı karşılamaktan uzak olacaktır. Taleplerimizi örgütlü bir şekilde dillendirmeliyiz. Bu yüzden sadece ekonomik maddelere değil örgütlenmeyle ilgili maddelere de önem vermeliyiz. Örneğin, teknisyenlerin kapsam dışı tutulması bizlerin örgütlülüğünü baltalayan bir durumdur. Buna karşı çıkmalıyız.
Birçok işçi arkadaşımızın mevcut sözleşmeye razı olduğunu biliyoruz. “Ne verirlerse kabul edelim” diyen arkadaşlarımız da var. Böyle düşünülmesinin birçok sebebi olmakla birlikte kriz döneminde patronların yaydığı yanlış düşünceler en büyük paya sahip. Kriz yüzünden kârların azaldığı gerekçesiyle “ya işten çıkartacağım ya da sosyal haklarınızı keseceğim” türünden tehditler bilinçleri bulandırıyor. İşsizlik korkusu örgütsüzlükle birleştiğinde bizim haklarımız tırpanlanıyor, patronların kârları ise katlanıyor. Kriz var diye biz bir şey talep etmiyoruz, ama patronlar 2010 yılında deri ihracatında rekor kırdılar. Bunun sebebi kriz bahanesiyle biz işçilerin daha fazla sömürülmesidir. Zarar ettik diye işçileri işten atan patronlardan daha iyi bir ücret talep etmeliyiz. Onların verdiklerini yeterli görmemeliyiz.
İşçi kardeşler, hepimiz sabahtan akşama kadar yoğun kimyasal maddeler içinde çalışıyoruz. Ömrümüzü tüketiyoruz desek yeridir. Döktüğümüz alınterinin karşılığını almak en doğal hakkımızdır. İnsani koşullarda çalışmak ve insanca yaşayabilecek bir ücret almak hakkımızdır. Ama bunların olması için bizim kararlı bir şekilde mücadele etmemiz gerekiyor. İşyerlerinde taban örgütlülüğünü güçlendirmemiz olmazsa olmaz şartlardan biri. Sendikamıza sahip çıkmamız, onu denetlememiz, daha da ileriye çekmemiz gerekiyor. İşte o zaman övünebileceğimiz bir toplu iş sözleşmesine imza atabiliriz.
Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek
BEDAŞ İşçileri Direnmeye Devam Ediyor
- Her Fabrikada Ortak Sorunlarımıza Çözüm: Örgütlen!
- “Yanıyorsun Fuat Abi”
- Kredi Kartları Taksitlerinden Kurtuluyoruz!
- Neden Hiçbir Şey Değişmiyor?
- İşçilerin Kafa Karışıklığı Kimin İşine Geliyor?
- Dünya Dönüyor Ama Eskisi Gibi Değil
- Asgari Ücretle Açgözlü Olunur mu?
- Ekmeğimizin Peşindeysek Haklarımızın da Peşinde Olmalıyız!
- Hayatı Bizim İçin Ömür Törpüsü Haline Getirdiler
- Bu Düzen Sağlığımızı Bozuyor
- Benim Ekonomim Neden Şahlanmıyor?
- Migros’ta İşten Atılan Yeğenim İşe İade Edildi
- Borsada Neleri Kaybediyoruz?
- Umut Hep Vardır
- Dün Hiroşima Bugün Ortadoğu
- MESS Sözleşmesinden Çıkardığımız Bir Ders Var
- Patron Haklı mı?
- Doğru Bilgi ve Çözüm İçin Mücadele Saflarına
- Karnımızı Doyurmak Değil Sağlıklı Beslenmek İstiyoruz
- “Fedakârlık” Neden Hep Bize Düşer?
Son Eklenenler
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ta Türkiye’nin dört bir yanında yüzbinlerce işçi ve emekçi alanlara çıktı, ekonomik yıkımın bedelini ödemek istemediklerini haykırdı. Sendikaların ve demokratik kitle...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ta bir kez daha dünyanın ve Türkiye’nin dört bir yanında işçiler meydanlara çıktılar. Kapitalist sömürüye, emperyalist savaşa, yoksulluğa, baskılara, eşitsizliğe, adaletsizliğe...
- İngiltere’de 7 Ekimden bu yana her Cumartesi ulusal çapta eylemler düzenleyerek Filistin halkının yanında yer alan işçi ve emekçiler, egemenlerin savaşına karşı meydanlarda yerlerini almaya devam ediyor. 20 Nisanda ülke çapında çeşitli kent...
- İtalya’da büyük işçi sendikaları iş cinayetlerine karşı binlerce işçinin katıldığı kitlesel bir miting düzenledi. 20 Nisan’da işçiler “Artık Yeter!” sloganıyla işyerlerinde iş sağlığı ve güvenliği, kamu sağlığı hakkı, adil vergi reformu ve...
- İşyerinde, sokaklarda, toplu taşıma araçlarında insanların yüzlerinden okunan yorgunluk ve mutsuzluk dikkatimi çekiyor. Öfke, mutsuzluk, umutsuzluk bir virüs gibi yayılmaya başladı. “Ama insanlar neden bu kadar mutsuz?” diye düşündüm kendi kendime....
- 1 Mayıs’ın gelmesiyle emekçiler, kadınlar, üniversiteli gençler, emekliler kendi taleplerini haykırmak için alanları doldurmaya hazırlanıyor. Ben de genç bir işçi olarak kendi talebimi haykırmak için alanda yerimi alacağım. Benim talebim çalışma...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs yaklaşırken UİD-DER Mersin temsilciliğinde de “Sermayenin ve İktidarın Saldırılarına Karşı 1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye!” başlıklı etkinlik gerçekleştirildi. Etkinliğe çeşitli...
- Bugünün stajyer öğrencileri, yarının sağlık işçileri olarak 1 Mayıs’ta sesimizi duyurmaya geliyoruz. Kimimiz ailelerinden uzakta farklı şehirlerden gelip yurtlarda kalan, kimimizse aileleriyle İstanbul’da yaşayan öğrencileriz. Biliyoruz ki stajyer...
- 2021 yılı sonunda Mesleki Eğitim Kanunu’nda yapılan değişiklikle birlikte MESEM’e (Mesleki Eğitim Merkezleri) kayıtlı kişi sayısında patlama yaşandı. Bugün MESEM’e kayıtlı, 300 bini ise 18 yaşından küçük, 1,5 milyon öğrenci var. MESEM’lerin daha...
- Bizler Gebze’den işçi ve öğrenciler olarak 1 Mayıs yaklaşırken sizlerle duygu ve düşüncelerimizi paylaşmak istiyoruz. Birçoğumuz 1 Mayıs’ı UİD-DER’in geçen sene Uğur Mumcu Kültür Merkezinde gerçekleşen 1 Mayıs etkinliği ile tanıdık. Bu tanışma...
- UİD-DER’li işçiler, grevlerinin 9. gününde Mersen işçilerine dayanışma ziyaretinde bulundu. “İşçiler Boyun Eğmiyor Mücadele Ediyor! Yaşasın Sınıf Dayanışması!” pankartı arkasında grev çadırına yürüyen UİD-DER’li işçiler hep birlikte “Yaşasın Sınıf...
- Emekçi kadın kardeşimiz, nasılsın? Pek sorulmaz nasıl olduğumuz, neler hissettiğimiz ve en önemlisi ne istediğimiz. Bu düzende bir rol biçilmiştir biz emekçi kadınlara ve ona uygun davranmamız, rolümüzü iyi oynamamız beklenir bizden. Hem de öyle...
- Bizler kamuda çalışan sağlık emekçisi kadınlarız. 1 Mayıs yaklaşırken içimizdeki heyecan ve umutla bir araya geldik ve sağlık emekçileri olarak “neler talep ediyoruz?” diye konuştuk. Kadınların oldukça yoğun çalıştığı bir sektörde olmamıza rağmen...