Buradasınız
Gebzeli İşçiler Koronavirüsün İşçiler Üzerindeki Etkilerini Anlatıyor

Her gün TV ekranlarından, internetten, gazetelerden “büyük bir felaketle karşı karşıya olduğumuz ve buna karşı bir savaş verdiğimiz” yalanlarıyla gerçeklerin üzeri örtülüyor. Koronavirüs ortaya çıktığı ilk günden beri tüm dünyada egemenler için adeta bir can simidi oldu. Dünya ekonomisi yoğun bakımda ve bunun faturasını patronlar sınıfı işçi ve emekçilere ödetiyor. İşten atmalar, yıllık izin gaspları, ücretsiz izinler, telafi çalışmalarının yaygınlaşması, uzaktan çalışma gibi pek çok saldırı bir bir hayata geçiriliyor. İşçi ve emekçilerin zor olan yaşamları daha da kahırlı hale geliyor. Gebze’den farklı sektörlerde çalışan bir grup işçi ile koronavirüsün işçiler üzerindeki etkilerini konuştuk.
Mustafa: Koronavirüsle mücadele edeceğiz diyerek önlemler aldılar. Mesela sokağa çıkma yasakları uyguladılar. Ama nasıl işse sadece hafta sonları bu virüs insanlara bulaşıyormuş gibi hafta sonları uygulandı. Biz fabrikalarda dip dibe çalışmaya devam ettik. Sokağa çıkma yasağı ilan edilince biz de mecburen işe gidemedik, işyeri “özel izin” almadığı için. Sonra işe başladık. İşveren elinde kâğıtlarla karşımıza çıktı. “Çalışmadığınız günlerin telafisini yapacaksınız” dedi. Şimdi 16/24 vardiyaları yaz gününde bize eziyet oldu. Her gün gece ikiye kadar mesaiye kalıyoruz. Sokağa çıkma yasaklarının olduğu günleri telafi etmek için. Normalde yasada “iki ay içinde telafi çalışmasının yapılması gerekir” diyordu. Ama patronları o kadar çok düşünüyorlar ki hemen onu da kaşla göz arasında değiştirdiler. Dört aya çıkardılar. Bizim fabrikada ta Eylül ayına kadar telafi çalışması yapılacak. Bir yandan havanın sıcağı, bir yandan zorunlu olarak taktığımız maskenin ağırlığı, bir yandan üretimin seriliği, bütün bir yazın telafilerle geçip gitmesi insanın canını sıkıyor. Ben işçiyim sonuçta. Eğer sokağa çıkma yasağı ilan ediliyorsa bu benim suçum değil, neden ben mağdur ediliyorum? Telafi çalışması da bu bahaneyle dört ay olarak belirlenmiş oldu. Üstelik ne kimsenin ruhu duydu ne de duyanlar itiraz edebildi.
Gürkan: Ben metal sektöründe, araba fabrikasında çalışıyorum. Çalıştığım fabrikada koronavirüsle birlikte artık barkod uygulamasına geçildi. Örneğin haftanın başında cep telefonlarımıza insan kaynakları departmanından mesajlar geliyor. O hafta boyunca yemeğe kaçta çıkacağım, hangi masada ve kiminle yemek yiyeceğim önceden onlar tarafından belirleniyor. Yemeğe gittiğim zaman masadaki barkodu okutarak yemek yiyebiliyorum. Ama barkod uygulaması fabrikanın geneli için yapılan çalışma. Örneğin kendi çalıştığım bir bölümden başka bir bölüme gidersem, gittiğim bölümde barkod okutmam gerekiyor. Saat kaçta gittiğim, ne kadar kaldığım, ne için gittiğim hemen dijital olarak bu sistem üzerinden takip ediliyor. Sanki bir bilimkurgu filmi çekiliyor ve bizler de bu filmin figüranlarıymışız gibi geliyor bize. Sürekli izleniyor, takip ediliyoruz. Evet, önceden de takip edilirdik. Ama şimdi bunu daha çok hissediyoruz.
Şeyma: Biz bir yıldır sürekli fabrikada işler kötü diye izne çıkarılıyoruz. Yıllık izin, kısa çalışma ödeneği derken hep biz işçilerden gitti. Şimdi fabrika yine kısa çalışma ödeneğine başvuruda bulundu. Düşünüyorum şu an da iyi kötü bir işim var ve ben çalıştığım halde işsizlik maaşımı tüketiyorum. Ne için? Patronun cebinden daha az para çıkması için. Ben yarın bir gün işsiz kalırsam ya çok az işsizlik maaşı alacağım ya da birkaç ay. Çünkü korona bahanesiyle, kriz bahanesiyle var olan hakkımızı da hiç ettiler. Koronavirüsü başlangıçta o kadar büyük bir hastalık gibi gösterdiler ki hepimizi paranoyak ettiler. Çok korktuk ailece. Çevremizdeki herkese şüpheyle bakar olduk. Koronavisüle ilgili patronlara milyarlarca teşvik paketleri açıkladılar ama işçiye ücretsiz izin verdiler. Bize dediler ki bu virüs herkes için çok büyük bir tehlike. Ama bakıyorum mesela benim çevremde koronadan dolayı hayatını kaybeden hiç kimse yok. Ama korona bahanesiyle işini kaybeden, ücretsiz izne çıkan, yıllık izne çıkarılan, kısa çalışma ödeneği alan benim durumumda bir sürü insan var. Demek ki diyorum asıl tehlike koronavirüs değil asıl tehlike işsiz kalmak.
Reyhan: Ben iki yıla yakındır güneş paneli üreten bir fabrikada çalışıyordum. Her fabrikada olduğu gibi burada da bir sürü haksızlık vardı. Bunlara karşı kim ses çıkarıyorsa ilk işleri onları işten atmak oldu. Koronavirüs ortaya çıkar çıkmaz bizim patron hemen bu bahaneyle beni ve otuza yakın arkadaşımı işten çıkardı. Bahaneleri hazırdı: Koronavirüs. Bize ham maddelerin Çin’den geldiğini, bu nedenle üretimin devamını göremediklerini ve küçülmeye gideceklerini açıkladılar. Böylece korona bahanesiyle otuz işçi işsiz kalmış olduk. Ama üretimle ilgili “önlerini göremediklerini” söyleyen patron bizden hemen sonra fabrikayı iki vardiyaya, 12 saatlik mesaili sisteme geçirmiş. Kalanların da çalışmaktan canı çıkmış durumda. İşte böyle ikiyüzlüler. İşsiz kaldığımda iş bulamayınca yevmiye usulü taşeron firmalara başvurdum. Bir depoda işe başladım. Servise mesai saatinden iki saat önce biniyoruz. Tek servis Gebze’den başlayıp Tuzla’ya kadar yolcu otobüsü gibi her mahalleye giriyor. Sosyal mesafeden bahsediyorlar ama biz serviste işe ayakta gidiyoruz. Çünkü servis tıka basa dolu, bazı işçiler ayakta kalıyor. Üretim sorumlusu geliyor, sürekli tehditler savuruyor. “Maske takmayan bu şirkete gelmesin” diyor. Ama kendisi maske takmıyor. Üstelik bize de maske verilmiyor, biz kendi paramızla alıyoruz. Mola alanlarında insanlar balık istifi gibi iç içe. 10 dakika dinlenmek istiyorsun ama eziyete dönüyor. Sigara dumanından göz gözü görmüyor. 10 kişilik alanda 60 kişi dinlenmeye çalışıyor. Gece vardiyasından sabah saat sekizde çıkıyoruz. Servis ortada yok. Yorgunluktan işyerinin önündeki kaldırımlara yığılıp kalıyoruz servisi beklerken. Her gün 12 saatlik mesainin üstüne bir saatten fazla servisin bizi almaya gelmesini bekliyoruz. Sesimizi çıkarınca ilk verdikleri cevap “beğenmeyen gitsin, zaten korona var her yer işçi çıkardı, işçi çok” oluyor. Bu koronavirüs öyle işlerine geldi ki patronların, istedikleri gibi kullanıyorlar. Olan biz işçilere oluyor. Hem koronavirüs bahanesiyle işsiz kaldım, hem sonrasında çalıştığım yerdeki şartlar bu bahaneyle daha da kötüleşiyor.
Emrah: Bizim çalıştığımız fabrika koronavirüsü gerekçe göstererek bizi ücretsiz izne çıkardı. Hepimizin maddi olarak çok büyük kaybı oldu. Biz çoğumuz kiracıyız ya da kıt kanaat aldığımız evlerin kredilerini ödüyoruz. Üstelik 1177 liralık ücretsiz izin parası da çok geç ödendi. Sendikalı bir fabrika olduğu için sadece sosyal haklarla ilgili 1200-1300 lira civarında ödemeler oldu, onun dışında olmadı. Bu nedenle bazı arkadaşlarımız kredi borçlarını ödeyebilmek için tanıdıklarından, eşten dosttan borç aldılar. Bakıyoruz bütün teşvikler patronlar için yapılıyor. Bize 1177 lira reva görülüyor. İşsizlik fonu sözde bizim ama patronlara teşvikler hep buradan veriliyor. Virüsü bahane edip bizi düşündüklerini söyleyenler işçilerin haklarına saldırıyor. Şimdi de kazanılmış hakkımız olan kıdem tazminatımıza göz diktiler. Bir fon kurup paraları oraya aktarmak istiyorlar. İşsizlik fonunun durumu malum, başına neler geldiği ortada. Fonu kimlerin kullandığı açık, bu yeni kurmak istedikleri fonun başına neler geleceğini de az çok tahmin ediyoruz. Zaten bir kıdem tazminatı kaldı, her şeyi aldılar. Bugün benimle çalışan, zamanında AKP’ye oy vermiş arkadaşlarım dahi durumdan rahatsız. Tepki gösteriyorlar. “Artık zıvanadan çıktı. ‘Ben yaptım’, ‘ben kaldırdım’ gibi lafları var, bu durum hiç iyi değil” diyorlar. “Demokratik bir ülkeyiz” diyorlar tek kişinin ağzından çıkan lafla her şey değişiyor. Bu nasıl bir demokrasi? Yapılanlar tam işçi düşmanlığı. Ücretsiz izin de bunun örneği. Patronlara “istediğin zaman ücretsiz izne gönder” diyorlar. Bunu ilerde yasalaştırırlarsa şaşmayalım. Hep zenginler düşünülüyor çünkü.
Rasim: Benim çalıştığım fabrika Nisan, Mayıs ve Haziran aylarında kısa çalışma ödeneğinden yararlandı. İşsizlik fonunda para kalmadığını söylüyorlar. İşçiler değil patronlar tüketti fonu. Kalmadıysa patronlardan alsınlar, yerine koysunlar. Lafa gelince “biz bir milletiz, hepimiz biriz” diyorlar. Biz nasıl geçineceğiz? Şimdi kısa çalışma ödeneğini kullanıyoruz. Yarın bir gün ücretsiz izne çıkarırlarsa ne yapacağız? Ev kredisi ödüyorum. Çoluğum çocuğum var, ne yiyip içecekler? İşçiyi düşünen yok. Hep patronlara. Kriz olur ilk ceremesini biz öderiz. Hemen işçiyi işten çıkarırlar!
Bayhan: Hükümet bir şey yapacaksa mutlaka ona bir kılıf buluyor. Kısa çalışma ödeneğini birazcık daha uzatıp vereceklermiş. Şimdi de bunun adına “normalleşme desteği” diyorlar. Ne zaman kriz olsa patronlar bunu fırsata çevirip bu işten hep daha kârlı çıkıyorlar. Örneğin benim abim dokuz yıldır aynı firmada çalışıyor. Abimin çalıştığı fabrikayı patronları hafta içi çalıştırmayarak hafta sonu çalıştırıyorlar. Neden öyle yapıyorlar, tam bilmiyorum ama herhalde yine bir şeylerin üzerini örtmek için başvurdukları bir yöntem diye düşünüyorum. Bir süre sonra abim duruma itiraz etti, normal bir şekilde hafta içi çalışıp hafta sonu çalışmak istemediğini söyledi. Bu şekilde tepki gösterince abimi çalışma listesinden temelli çıkardılar. Şimdi bir süredir işe gitmiyor. Abim işten çıkarılacağını düşünüyor.
- Gevrek “Susamlı Tavuk”
- Koronavirüs Sınıf Ayrımı Yapmıyor mu?
- Salgında İşçi Sağlığı Hiçe Sayılıyor!
- Patrondan Covid-19 Önlemleri
- Koronavirüsle Geçirdiğimiz 9 Ayın Bilançosu
- Maskeye Emanet Edilmiş İşçi Sağlığı ve İşten Atmaların Yeni Bahanesi Maske
- Patronlar Koronavirüsü Tepe Tepe Kullanırken Asıl Faturayı Biz İşçiler Ödüyoruz
- Şantiyede Sözde Korona Önlemleri
- Hayat Eve Sığar mı?
- İşçi Sınıfıdır Bizim Asıl Ailemiz
- Bakan’a mı İnanalım Yaşadıklarımıza mı?
- Adımız Koronalıya Çıktı!
- Metal İşçileri: “İşçinin Hakkı İşçiye!”
- Sözde Pandemi Önlemleri ve Küresel Açlık
- “Hijyene Dikkat Edin Ama Fazla Su, Sabun, Peçete Harcamayın”
- “Yeni Normal” Koşullarında Öğrencilerin Sınav Maratonu
- Gebzeli İşçiler Koronavirüsün İşçiler Üzerindeki Etkilerini Anlatıyor
- Gebzeli İşçiler Yeni Normali Değerlendiriyor
- Koronavirüsle Yaşamayı Öğrenmeli miyiz?
- Yağlı Ekmekleri Ballandı!
Son Eklenenler
- Avrupa’nın pek çok ülkesinde yoksullaştırma politikalarına hız veriliyor, hayat pahalılığı artıyor. Grev hakkı başta olmak üzere hak ve özgürlüklere saldırılar artıyor. Ancak Avrupa işçi sınıfı büyüyen sorunlara grevlerle, kitlesel eylemlerle...
- İstanbul İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi, 26 Mayıs’ta, Söğütlüçeşme Marmaray istasyonunda bir basın açıklaması düzenledi. Bir işçinin tren camını temizlerken elektrik akımına kapılarak ağır yaralanması nedeniyle düzenlenen eylemde taşeron...
- 23 Mayısta gece yarısı sularında İstanbul Maltepe D-100 karayolunda makas atarak ilerleyen bir sürücü, bariyer yapmakta olan yol bakım işçilerinin arasına dalarak dört işçinin ölümüne, bir işçinin de yaralanmasına yol açtı. Aynı hafta içinde Kadıköy...
- Kuş sütü eksik bir sofra fotoğrafı. Sofrada çeşit çeşit yemekler, iştah açıcı mezeler… Yemekler gibi tabaklar da çeşit çeşit, renk renk. Sofradaki tek gariplik bazı tabakların uçlarının kırık olması ya da boyayla kırık süsü verilmiş olması. Sofrayı...
- Çıkışsızlık sarmalından kurtulmak isteyen insanlara kapitalist düzenin kurumları, düzen medyası ve burjuva ideologlar bir “çıkış kapısı” gösteriyorlar. Ama bu çıkış kapısının üzerinde şöyle yazıyor: “Sorunların kaynağında kişilerin eksiklikleri ve...
- Almanya, ABD, İngiltere, İtalya, Fransa, Japonya ve Kanada’nın oluşturduğu G7 zirvesi bu yıl 19-21 Mayıs tarihlerinde Japonya’da yapıldı. Zirve, İkinci Dünya Savaşında nükleer bombalarla yerle bir edilen, yüzbinlerce insanın öldüğü ve tarifsiz...
- Güney Amerika ülkesi Arjantin’de artan hayat pahalılığına, işsizliğe, düşük ücretlere ve güvencesizliğe karşı on binlerce işçi bir araya geldi. 18 Mayısta düzenlenen kitlesel gösteride yüzde 109’u aşan enflasyon, IMF’nin dayattığı kemer sıkma...
- 14 Mayıs seçimlerini geride bıraktık. Henüz kesin olmayan sonuçlara göre iktidarda bulunan Cumhur İttifakı Mecliste çoğunluğu elde etti, cumhurbaşkanının belirlenmesiyse 28 Mayıstaki ikinci tura kaldı. Fakat kesin olan bir şey var: 14 Mayısta hangi...
- İşçi Dayanışması’nda, yaşadığımız dünyayı ve kapitalist sistemi anlatan pek çok yazı yayımlandı bugüne kadar. Kapitalizm denilen ekonomik düzenin dünyamıza, işçi sınıfına ve insanlığın geleceğine ne kadar büyük bedeller ödettiğini her vesileyle...
- Türkiye’den Uluslararası İşçi Dayanışması Derneğinden işçi kardeşleriniz olarak emperyalist yüzsüzlerin Hiroşima’da düzenledikleri zirve vesilesiyle yükselttiğiniz anti-kapitalist mücadeleyi coşkuyla selamlıyoruz. Savaş alevlerini daha da...
- Türkiye’de çeşitli sektörlerden işçiler grev ve direnişlerle, eylemlerle mücadeleye devam ediyorlar. AFP Türkiye Ofisi çalışanlarının grevi kazanımla sonuçlanırken, Yonga Mobilya işçilerinin grevi sürüyor.
- 13 Mayıs 2014’te Soma’da 301 madenci kardeşimiz katledildi. Yaşadığımız acının, dinmeyen öfkemizin, Türkiye işçi sınıfı tarihindeki en büyük işçi katliamı Soma’nın üzerinden 9 yıl geçti. Ne yazık ki bu 9 yılda binlerce işçi kardeşimizi daha iş...
- Bursa Demirtaş Sanayi Sitesinde bulunan Barutçu Tekstil’de çalışan 8 kadın işçi, Öz İplik-İş Sendikasında örgütlendikleri için işten atılmış, daha sonra direnişe geçmişlerdi. Patronun her türlü yıldırma çabalarına rağmen, kar kış demeden fabrika...