Buradasınız
Hacettepe’nin “Oturmuş Düzeni”
Hacettepe Üniversitesinden bir işçi
Bayram öncesi herkeste öyle ya da böyle bir bayram telaşı yaşandı. Herkesin dilinde ya kurbanlıkların ne kadar pahalı olduğu, ya bayramda bir yere gidilip gidilmeyeceği ya da bayram izniyle ilgili cümleler dönüp durdu. Ben Hacettepe Üniversitesi bünyesinde yeni çalışmaya başlayan taşeron bir işçiyim. Aynı sohbetler bizim işyerimizde de geçti. Ama bizler öyle günlerce tatil izni yapabilmekten bahsedemiyoruz. Çünkü buranın “oturmuş bir düzeni” var ve resmi tatil de olsa bayramlarda izinli olmak gibi bir durum söz konusu değil. Ben işe başladığımdan beri geçen bu ikinci bayram ama biz hiç izin kullanamadık ya da bunun yerine fazla mesai de alamadık.
Geçen gün serviste bir arkadaşla konuştuk bu konuyu ama o işçi arkadaşım gayet net hiçbir şeyin değişmeyeceği konusunda. Daha doğrusu konuştukça anladım ki bu durumdan rahatsızlık dahi duymuyor, çünkü ona göre bu tavır bu işyerine yerleşmiş durumda. Peki siz hiç bunun için hakkınızı aradınız mı, gidip sordunuz mu dediğimde, “birkaç kere giden arkadaşlar oldu ama hiçbir şey değişmedi” dedi. Tabii insanın hemen aklına şu geliyor ve soruyorsunuz: “Peki sen neden gitmedin, diğer arkadaşlar neden gitmedi, siz resmi tatillerde izin kullanmak istemiyor musunuz?” Cevap şu: “İsteriz tabii ama çok zor, kimse uğraşmıyor, zaten şirket de izin vermez.”
Ben dayanamayıp sormaya devam ediyorum: “Çoğu zaman tek başına yaptığımız işlerden pek de olumlu sonuçlar alamıyoruz, hele de söz konusu olan haklarımızsa ve karşı karşıya kaldığımız işverenimizse. Sence de hepiniz gidip hakkınızı talep etseydiniz daha iyi olmaz mıydı?” Bunun da bir cevabı var elbette: “Daha iyi olur ama burada herkes birinin tanıdığı, herkes torpille girdi bu işe, o yüzden kimse bulaşmak istemiyor.” Ben de diyorum ki, “tamam haklısın, herkes birinin tanıdığı, ben de öyleyim, ben de senin deyiminle torpille girdim buraya, ama bak ben uğraşıyorum böyle işlerle de. Çünkü hakkımızı elimizden alıyorlar, ne izin veriyorlar ne de yerine fazla mesai ücreti alabiliyoruz, üstelik yasalara göre bunu yapmak zorundalar, gel birlikte gidelim, diğer arkadaşlara da söyleyelim, hep birlikte konuşalım” diyorum. Ama karşı taraf da inatla, “boş ver, bir şey çıkmaz, çok uğraşmak gerekir” diyor. Ben de, onlar uğraşmak istiyorsa biz de uğraşırız diyorum ama ne fayda, o sadece bir nöbet izin alabilirse onun kâr olduğunu söylüyor. İşyerlerine çöreklenmiş işveren temsilcileri de bu durumu gayet iyi kullanıp “burada böyle, boş ver fazla kurcalama” diyorlar. Elbette bu duruma karşı çıkan arkadaşlar da var, ama hadi gidip konuşalım, isteyelim hakkımızı dediğimde onlar da yanaşmıyor, yani öfkeleri kendi kendilerine.
Tabii bu kadar şeyi birlikte çalıştığım arkadaşlarımı suçlamak için yazmadım. Benim anlatmaya çalıştığım şey, işçiler örgütsüz davrandıkça işverenler binbir bahaneyle bizlerin kazanılmış haklarını gasp ediyorlar. Bizim işyerimizdeki arkadaşlar için sessiz kalmanın bahaneleri ise, birilerinin tanıdığı oldukları için pek bir şeye karışmak istemedikleri, seçim öncesi kadro alabilmek umuduyla seslerini çıkarmadıkları ve işin çok yorucu olmadığı şeklinde. Oysa fiziksel olarak çok yorucu bir iş yapmıyor olsak da, bizler, özellikle de gece personeli, haftanın 3 günü 16 saat nöbet tutarak çalışıyoruz. Sabaha kadar diken üstündeyiz, üzerimizdeki sorumluluk oldukça fazla, nöbet tuttuğumuz binada herhangi bir zarar oluşursa bunun bedeli bizim maaşlarımızdan kesiliyor. Gece uyuyamıyoruz, uyusak bile sandalye üstünde ne kadar verimli bir uyku olabilirse o kadar uyuyabiliyoruz. Birçok arkadaşımız sürekli oturmaktan, hareketsiz kalmaktan bel problemi yaşıyor. Gece çalıştığımız için vücudumuzun dengesi bozuluyor ve bu irili ufaklı sağlık problemlerine yol açıyor. Yani aslında çok da rahat koşullarda çalışmıyoruz.
Bizler görmeliyiz ve bilmeliyiz ki ve inatla anlatmalıyız ki, patronlar yani sermaye sınıfı haklarımızı gasp edebiliyorsa, bu, bizler örgütsüz olduğumuz ve küçük çıkarların peşinde koştuğumuz içindir. Yapılan hak gasplarına karşı durabilmenin tek yolu örgütlü olmaktır, ancak bu şekilde mücadele edebilir ve yeni haklar kazanabiliriz. Biz örgütlü işçilere düşen görev de hiç yılmadan, yorulmadan önümüze konan tüm zorluklara inat mücadeleye daha fazla işçi kardeşimizi kazandırmaktır.
Hacettepe Üniversitesinden bir işçi
İstanbul
Günümüz Toplumunda Gençlerin Sancıları
Son Eklenenler
- Ramazan bayramı boyunca, insanlar birbirlerine temenni mesajları attı. Sevdiklerine onların mutluluklarını içeren dilekler ilettiler. Sevdikleri kişilerin kötü günler görmemesini, her türlü beladan ve kazadan uzak olmasını, açlık ve yoksulluk...
- Merhaba arkadaşlar, işçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs yaklaşıyor. Bu sömürü düzeni kapitalizm dünya işçi sınıfının hayatını alt üst edip zindana çeviriyor. Dolayısıyla her 1 Mayıs’ın biz emekçiler için ayrı bir...
- Siyasi iktidarın ve sermaye sınıfının saldırıları arttıkça işçi ve emekçilerin çalışma ve yaşam koşulları kötüleşiyor, iş cinayetleri sürüyor. Bu koşullarda düşük ücretlere, sendikal baskılara, ağırlaşan çalışma koşullarına karşı pek çok sektörde...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs yaklaşırken UİD-DER temsilciliklerinde “Sermayenin ve İktidarın Saldırılarına Karşı 1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye!” başlıklı etkinlikler gerçekleştirildi. 20-21 Nisanda...
- Son yıllarda mülteci, göçmen, sığınmacı ve yabancı sözlerini çok duyduk, duymaya da devam edeceğiz. Nedeni dünya üzerindeki 8 milyar insanın neredeyse 300 milyonunun, doğup büyüdükleri, yaşadıkları topraklardan kaçmak zorunda kalmalarıdır. Ve...
- Yunanistan’da en büyük işçi sendikası olan Yunanistan İşçi Sendikaları Konfederasyonu’nun (GSEE) çağrısıyla artan hayat pahalılığını protesto etmek amacıyla bir günlük genel grev gerçekleştirildi. 16 Nisan’da yüzbinlerce işçi ve emekçi başta Atina...
- Ben Mersin’den, sendikasız bir fabrikada çalışan metal işçisiyim. Yaşamımı devam ettirebilmek için ben de sizler gibi çalışmak zorundayım. Çalıştığım fabrikada birçok sorunla karşı karşıyayız. Bu sorunlar Türkiye’de işçilerin genelinin yaşadığı...
- Türkiye’nin her yerinde pıtrak gibi çoğalan özel okullar, bir süredir ülke gündemine pek çok sorunla birlikte yerleşmiş durumda. 22 yıldır sanayi şehri Bursa’da çalışan bir özel okul öğretmeniyle sektördeki sorunlar üzerine gerçekleştirdiğimiz...
- 7 Martta greve çıkan Lezita işçileri, 17 Martta yürüyüş ve basın açıklaması gerçekleştirdi. Grevlerini sürdüren Lezita işçileri patronun grev kırıcılığına karşı da mücadele ediyor. 18 Martta Ankara’ya yürüyüş başlatan Agrobay işçileri, 21 Martta...
- İktidarın desteğini arkasına alan patronlar işçilerin haklarına pervasızca saldırıyor, işçiler mücadele ediyor. Adıyaman Besni’de Mega Polietilen fabrikasında ücret gaspına karşı başlayan direniş sonuç verdi, işçilerin 2 aylık ücretleri yatırıldı....
- Birleşik Metal-İş Sendikası Gebze 1 No’lu Şubenin örgütlü olduğu Mersen’de işçiler, sendika ve toplu sözleşme hakları için 19 Nisanda greve çıktı. Sendikadan yapılan açıklamada şu sözlere yer verildi: “Fransa sermayeli Mersen’in merkez yöneticileri...
- İşçi Dayanışması’yla tanışmış işçi kardeşlerimiz, gazetemizin kendilerinde yarattığı değişimi çok iyi bilir. UİD-DER ile yolları kesişen her işçi kardeşimizin zihni açılır, doğru bir ifadeyle dünyaya ve her şeye sanki üç boyutlu bir gözlükle bakar...
- Bu dünyaya sadece çalışmak için gelmiş gibiyiz. İşyerinde arkadaşlarımın ağzından sürekli şu sözler dökülüyor: “Ya biz bu dünyaya çalışmak için mi geldik? Evde iş, fabrikada iş… Sürekli bir döngünün içinde dönüp duruyoruz. Neden bu kadar çok...