İp Üstünde Cambaz Sürüsü

Hayatımızı altüst eden ekonomik kriz yerinde durmuyor, büyüyor. Üstelik birilerinin söylediği “kriz mriz yok, bunlar manipülasyon” lafıyla dalga geçercesine, “ben krizim arkadaş siz beni nasıl hafife alırsınız?” dercesine, bu kez teğet falan da değil resmen içimizden geçiyor.

Medyada yalanlarla dolu klişe laflar havada uçuşuyor. “Krizden ülkemiz, sektörümüz güçlenerek çıkabilir mi?”, “Krizden güçlenerek çıkmak için ne yapmak lazım?” Bu gibi sorular tüm haber ve televizyon programlarının gündeminde. Hükümet yetkilileri, medya kalemşorları ilk başta sorun yok diyor, ekonomik krizi tüm yönleriyle gizlemeye, yokmuş algısı yaratmaya çalışıyor. Fakat ne hikmetse herkes cümlenin sonunu “krizi fırsata dönüştürmeye” bağlıyor.

Krizi fırsata çeviren çevirene! Patronlar ve hükümet krizi bir fırsat olarak görüyor ve birbirleriyle uyum içinde bunun gereğini yapıyorlar. Ücretler dondurulmaya, lütfedilip arttırılacaksa bile enflasyon oranının altında arttırılmaya, mümkünse daha çok azaltılmaya çalışılıyor. Çalışma saatlerini uzatmanın, az işçiyle daha fazla iş yapmanın hesapları yapılıyor. İnsanı sayı veya masraf olarak gören patronlar birçok sektörde ekonomik krizi bahane ederek işçi çıkarıyor, bazen de aynı işi daha az sayıda işçiye yaptırmaya çalışıyorlar. İğneden ipliğe her malzemeye ardı ardına zamlar yapıldı. Açıktan zam yapamayanlar örneğin 250 gram ekmeği ikili yaptık diye 500 gram yapacak yerde toplamda 400 gram yaptılar. Bunu gören marketler durur mu? Onlar da ambalajlı ürünlerinin çoğunda gramajı düşürdüler.

İktidar “kriz mriz yok” söylemiyle kendi sorumluluğunun üstünü örtmeye çalışırken, işçi haklarına dönük saldırılara, haksız zamlara hız veriyor. Krizi inkâr ediyor, ama krizi gerekçe gösteren patronların güvenli limanı olmayı ihmal etmiyor. Bir taraftan şirketlerin vergi borçlarına kalem çekiliyor, batan bankalara teşvikler, fonlar veriliyor. Diğer taraftan çıkarılan kanun ve kararnamelerle sömürü katmerleniyor. Aşırı kâr güdüsüyle patronların yol açtığı krizin faturasını hiçbir kabahati olmayan işçiler ödüyor, patronlar ve sıralı yandaşları hep bir ağızdan “kriz mriz yok’ diye çığırıyor. Öyle bir düzen ki, hile içinde… Bir ip üzerinde cambaz sürüsü oynuyor.

Fıkra bu ya; işçinin biri vefat etmiş ve cennete gitmiş. Meleklerin eşliğinde cennetin kapısına doğru yürürken içerisinde bir sürü saat dolu, büyük bir odanın önüne varmışlar. İşçi merakından sormuş: “Bu saatler ne böyle?” Bir melek cevap vermiş: “Bunlar üçkâğıtçılık ve düzenbazlık saatleri. Dünyadaki her kesimin bir saati var. Her üçkâğıtçılıkta saatteki ibre hareket eder.” İşçi bir saati işaret ederek: “Peki bu kimlerin saati?” Melek: “Bu siz işçilerin saati, ibre hiç bir zaman oynamadı, yani hiç üçkâğıt yapmadınız, işinize hile karıştırmadınız.” “Muazzam!” demiş işçi, göğsü kabararak. “Peki, bu kimin saati?” diye sorunca “Bu patronların saati, ibre sıklıkla hareket etti, patronlar her dönem hile ve düzenbazlık yaptılar. Hele kriz dönemleri; ekmeğin gramajını düşürdüler, haksız zamlar yaptılar, işçi haklarına saldırdılar, krizi bahane ederek suçsuz günahsız işçileri işten attılar. Birçok hile ve üçkâğıda başvurdular” cevabını almış. Son olarak işçi dayanamamış ve sormuş: “Peki, siyasetçilerin saati nerede?” Melek cevaplamış: “Siyasetçilerin saati bizim ofiste, fır dönüyor, onu vantilatör olarak kullanıyoruz.”

İşçi kardeşlerim, anlamamız gereken şeyleri anlamamızın zamanı çoktan geldi de geçiyor bile.