Kader Ne, Şehit Ne? Yoksa Cinayet mi?

Bartın Amasra’daki madenci katliamını “kader” ile açıklayan Erdoğan, 41 madencinin şehitlik mertebesine yükseldiğini söyledi. Kutsal bir ülkü veya inanç uğrunda ölen kimselere şehit denir. Peki, madenci kardeşlerimiz neden öldüler? İşyerlerinde güvenlik önlemleri alınmadığı için, siyasi iktidarın umursamazlığı yüzünden. Sermayenin kâr hırsı uğruna ölmek nasıl şehitlik oluyor kardeşler? Sermaye sahipleri önlem almadı diye ölmek nasıl şehitlik oluyor? Bunun şehitlik olmadığını Erdoğan da gayet iyi biliyor ama şehit diyerek iş cinayetlerini meşrulaştırmak, ihmallerin üzerini örtmek istiyor.

Bilelim ki sermaye sahiplerinin tek kutsalı kârdır. Diğer her şey ancak ona hizmet ederse bir anlam ifade eder. Din, iman, ar, namus, ahlâk, vicdan, toplumda değer olarak kabul edilen ne varsa hepsi onlar için paradır. Yaşarken bizi iliklerimize kadar sömürüp, öldürdükten sonra ölümüzü satın almaya çalışmaları bundandır. Yandaş medyada acılı ailelerin fotoğraflarına yer verilmesi ve insanların duygularını da sömürerek asıl meselenin tartışılmasının önüne geçilmeye çalışılması da aynı ahlâksızlığın devamıdır.

Egemenler her daim toplumda yer edinmiş kutsalları kullanırlar. Böylece kendilerine yönelecek itirazları boğmaya çalışırlar. Mesela Adalet Bakanı Bekir Bozdağ’ın madencilerin mezarı başında Kur’an okuması bunun örneğidir. Adalet Bakanı asıl işini yapmadığı için, göz göre göre katledilen işçilerin katiline hakkı olan cezayı vermediği için hiç de işi olmayan bir şey yapıyor. Cinayetin üzerini Kur’an okuyarak, toplumun dini değerlerinikullanarak örtmeye çalışıyor. Ama emekçiler bu hilelere artık kanmıyor. Bu riyakârlığa karşı öfke birikiyor.

Madenci yakınının Erdoğan’a yönelttiği “Neden?” sorusu hepimizin sorusudur. Sorumlulardan hesap sorulsun istiyoruz. Peki, bu hesabı kim, nasıl soracak? Gerekli önlemleri almayarak maden faciasının asıl sorumlusu olan iktidardan hesap sormasını bekleyemeyiz. Hesap soracak olan işçilerdir, emekçilerdir yani işçi sınıfıdır! Ama işçi sınıfı birlik olursa ve örgütlü bir şekilde hareket ederse hesap sorabilir. Elimizden geleni yapmaktan kaçınırsak, yarın başka işçi çocukları da yetim kalacak, aileler acı ve gözyaşına boğulacak! Sıranın bize gelmesini ve her şey için artık çok geç olmasını mı bekleyeceğiz?