Kardemir’de Bir Şey Var!

16 Şubatta, Kardemir Çelik fabrikasında yeni yapılan yüksek fırın inşaatında beton blok dökümünde iskele çöktü. İskelenin çökmesi sonucu 7 taşeron işçisi yaralandı. İşçiler Kardemir’de hazır bekletilen ambulanslarla hastaneye kaldırıldılar. Fabrikanın işçi sağlığı ve güvenliği uzmanı hastaneye kaldırılan işçilerin durumlarının iyi olduğunu açıkladı. Ambulans hastane bahçesine girer girmez işçilerle birlikte araçtan inen İSG uzmanı, “işçilerin durumu nasıl?” sorusuna “bir şey yok, bir şey yok!” diye cevap verdi.

İSG uzmanı doğruyu söylemiyor! Kardemir çelik fabrikasında bir şeyler var! Güvenlik önlemlerinin alınmaması ve denetimlerin yapılmaması yüzünden iş kazaları ve işçi ölümleri var! Baksanıza Kardemir’e dair basında yer alan ve ulaşabildiğimiz iş kazası haberlerine:

Haziran 2008: 08.00-16.00 vardiyasında çelikhane makine bakımda çalışan Ramazan Ünsal vincin halatının kopması sonucunda malzemelerin altında feci şekilde hayatını kaybetti. Ünsal 35 yaşındaydı.

Temmuz 2011: Çelikhane ünitesinde taşeron işçisi olan Ayhan Yıldırım kaynak yaptığı sırada, gaz sıkışması meydana geldi. Alevlerin bir anda parlamasıyla işçinin elleri ve yüzü yandı. Bedeninde 1. derece yanıkların oluşmasının ardından hastaneye kaldırılan 33 yaşındaki işçi hayatını kaybetti.

2011 Ağustos: Güç santralindeki basınç kazanının patlaması sonucunda gece vardiyasında çalışan 3 işçi ağır yaralandı. Yaralanan işçiler hastaneye kaldırılıp yoğun bakıma alındı.

11 Ağustos 2011: Çelikhane tesislerinde meydana gelen gaz sızıntısı sonucu 26 işçi zehirlendi. Sağlık durumu ağır olan Yakup Uğur (40) tedavi gördüğü Ankara’da hayatını kaybetti.

21 Ağustos 2011: Ray ve profil haddehanesinde meydana gelen iş kazasında kafasından yaralanan 1 yıllık evli 25 yaşındaki Serdar Kaya 11 gün tedavi gördüğü hastanenin yoğun bakım ünitesinde hayatını kaybetti.

Ekim 2011: Kardemir A.Ş. Enerji Tesisleri Müdürlüğüne bağlı oksijen fabrikasında azot tankında değişim sırasında Gökhan Kargın (23), Rafet Küçüktepe (26) ve Musa Kaya (26) isimli üç işçi zehirlendi. Kardemir ambulansları ile hastaneye kaldırılan işçilerden evli ve 6 aylık çocuğu olan Gökhan Kargın hayatını kaybetti. Kalbi duran Rafet Küçüktepe kalp masajı ile hayata geri döndü ve yoğun bakıma alındı. 1 yıl önce işe başlayan ve 3 aylık evli olan Rafet Küçüktepe 13 gün yoğun bakımda kaldıktan sonra hayatını kaybetti.

Haziran 2012: Kardemir’de geçit halindeki tren ile tır çarpıştı. Çarpışma sonucu iş makineleri bölümünde manevracı olarak çalışan Sami Yorulmaz hayatını kaybetti. Ölen işçi 14 yıldır Kardemir’de çalışıyordu. Yorulmaz, evli ve iki çocuk babasıydı.

Temmuz 2012: Kardemir yüksek fırınlar bölgesinde çalışan Selim E., Ergin K., Muzaffer Ö., Hakan Y. ve Serhat Ö. adlı işçiler, yüksek fırınlardan sızan gazdan zehirlendiler. Zehirlenen işçiler Kardemir’in ambulansları ile hastanelere götürüldüler.

Bu saydıklarımız Kardemir’de gerçekleşen iş kazalarının basına yansıyanlarından bir kısmı. Kardemir’den emekli olan bir ağabeyimiz şöyle diyor: “Basına yansımayan birçok kaza oldu. Çok arkadaşımız sakat kaldı. Kardemir’de çalışıp da küçük veya büyük bir iş kazası geçirmemiş, atlatmamış neredeyse hiçbir işçi yoktur.”

Evet, işte iş güvenliği önlemlerinin alınmasının ne derece hayati önem taşıdığını görüyoruz. Sorun sadece İSG uzmanlarının yanıltıcı açıklamaları değildir. Asıl sorun patronların bitmez tükenmez kâr hırslarıdır. Onlar bizleri sadece bir makinenin parçası gibi görüyorlar ve bu parçadan binler, milyonlar, hatta milyarlarca var. Biri gider öteki gelir mantığıyla bakıyorlar. Yedek parça o kadar çok var ve o kadar çok ucuz ki onlar için! “Eskidi mi, at çöpe, yenisini daha ucuza alırım” hesabı yapıyorlar.

Aslında bir bakıma doğru bizler milyonlar, milyarlarız. Ama bize yazılan kader gerçekten bu mu olmalı? İş kazalarının ciddiyetini anlamak için ta Kardemir’e, Karabük’e gelmenize gerek yok. Yanı başınızdaki fabrikalara, işyerlerine bakın, yaşanan tablonun neredeyse her yerde aynı olduğunu göreceksiniz. İşçi sağlığı ve güvenliği önlemlerini önemseyelim. “Bana bir şey olmaz” mantığıyla gözümüzü kulağımızı tıkayıp kayıtsız kalmayalım. Patronlar sınıfına karşı tek silahımız olan bir arada olmayı, örgütlülüğü ortaya çıkartıp kullanalım. Kardemir’de ve bütün işyerlerinde patronların bizlere yazdığı kadere karşı, haydi sınıf mücadelesine!