Biz Mücadele Edersek Her Şey Düzelir!

İşçi sağlığı ve iş güvenliği önlemleri, geçinebilmek için çalışmak zorunda olan biz işçiler için hayati öneme sahip. Bu nedenle çalışma koşulları daha sağlıklı ve güvenli hale getirilmelidir. İş kazalarının önlenmesi çok zor bir şey değil! Çalışma Bakanlığının uzmanları iş kazalarının yüzde 98’inin önlenebilir olduğunu söylüyor. Fakat bu iş kazalarını önleme sorumluluğu olanlar önlem almaya, bir işçinin sağlığını ve iş sahasını güvenli hale getirmeye hiç mi hiç yanaşmıyorlar. İşyerinde gördüğümüz risklerin giderilmesi için ısrarcı olmalıyız. Bazen “bir şey olmaz”, “şimdiye kadar bir şey olmadı” gibi düşüncelerle hareket ediyoruz. Peki, bu sözleri bize kim söyletiyor? Söyleyene değil söyletene bakacaksın derler hep. İşçi sağlığı ve iş güvenliği önlemlerini almayanlar “dikkatli olursanız bir şey olmaz” derler ve biz de zannederiz ki dikkat edersek bize bir şey olmayacak! Oysa işçilerin güvenliği konusu 8 saat çalışan, yorulan işçilerin dikkatine bağlanamaz.

Biz öyle bir alanda çalışıyoruz ki üretim sahası D-100 karayolunu aratmıyor, iş makineleri vızır vızır geçiyor. İnsanın bir an olabilecekleri düşünüp ürpermemesi elde değil. Acaba bugün eve sağlam gidebilecek miyim sorusunu kendime sormadan geçirdiğim bir gün bile hatırlamıyorum. Öyle korku dolu anlar yaşıyorum ki bazen şans eseri kendimi kurtardığım oluyor. Tam makineden aldığım parçayı kasaya koymaya gidiyorum, yanımdan hızla forklift geçiyor. Bir iki dakika sonra ağır gereçler getirmiş bir araba geçiyor yanımdan. Evet, motorlu bir taşıt üretimde yanımdan geçiyor. Tabiri yerindeyse ödüm kopuyor. Birkaç defa üretimde düzenleme yapılmasını talep ettik ama bize kulak asmadılar. Çünkü şikâyetimizi tek tek iletiyoruz ve “bak senden başka kimse şikâyet etmiyor burada” cevabı veriliyor. Bir keresinde arkadaşımızın ayağının üzerinden forklift geçti, biz bu durumu yine iş güvenliği uzmanı arkadaşımıza ilettik. O da patrona talebimizi iletmiş ama karşılığında azar yemekten kurtulamamış. “Şimdi bunun sırası değil, görmüyor musun işyerini büyüteceğiz daha birkaç tane makine yerleştirmenin planları duruyor. Onlar küçük maliyet, halledilir, önce makinaları yerleştirelim. Dikkatli olmuyorlar ondan kaza geçiriyorlar” cevabını almış patrondan. Elbette uzman, bu konuşmayı bizimle işten ayrılırken paylaştı. Eğer olayın olduğu sırada anlatırsa patron kendisini işten kovabilir korkusuyla bizimle paylaşmaktan çekinmiş.

Ama korkunun ecele faydası yok! Biz işçiler bir araya gelip nasıl bir çalışma ortamı istediğimizi dile getirmezsek asla patronun iş makinalarından bizim can güvenliğine sıra gelmeyecektir. Patronlar bizim hayatlarımızı önemsemiyorlar. Örgütsüz ve dağınık olduğumuzu bildikleri için yaşama hakkımıza saldırıyorlar, bizi bir “kullan at” eşya misali değersiz görüyorlar. Oysa biz işçiler fabrikalarda ve tüm işkollarında zenginlikleri üretiyoruz. Bütün üretilenler nasırlı ellerimizin emeklerinin izlerini taşır. Çalışırken her şeye değer katan ellerimizin, bedenimizin sağlığını öncelik sırasının en başına koymalıyız!  İşçi sağlığı ve iş güvenliği önlemlerinin alınması için birlik olmalı, yan yana gelmeliyiz. Çünkü biz mücadele edersek her şey ancak o zaman düzelir!