Kaza Geçirince Aramazlar, Üretim Durunca Ararlar!

Fabrikada çalışırken iş gereği asansöre binmek durumunda kalıyorum. Yakın zamanda bindiğim asansörde 15 dakika mahsur kaldım. Aynı asansörde daha önce de birçok işçi arkadaş benim gibi mahsur kalmışlardı. Asansördeyken ilk önce fabrikanın telefonunu aradım ama geri dönen olmadı. İş başındaki işçi arkadaşları aradım, gürültüden duyan olmamış. Fabrikanın telefonunu defalarca çevirmeme, üstelik de duymama gibi bir durumları olmamalarına rağmen geri dönen olmadı. İşçi arkadaşlar beni merak edip asansörde mahsur kaldığımı tahmin edince gelip beni çıkardılar. Akşam ustabaşının yanına uğrayıp asansörde kaldığımı anlattığımda şef de oradaydı. 15 dakika asansörün içinde kaldım, kimseye ulaşamadım diye derdimi anlatıyordum ki, şef utanmadan lafa karışıp “buradasın ya, yani ölmedin sorun yok” dedi. Fabrikanın telefonunu defalarca çevirdiğim halde neden geri dönen olmadı dediğimde şef “ilk önce beni arayacaksın, müzik çalacak, sonra operatör seni sıfıra bağlayacak” dedi. Yani ölme eşeğim yaz gelecek demek istiyor.

Daha önce de acil işim olduğundan işe gelememiştim, muhasebe müdürü ve fabrika müdürü ayrı ayrı arayıp nerdesin diye hesap sormuşlardı. Yani işe gelmeyince aramasını biliyorlar ama fabrikanın bir köşesinde ölsen umurlarında değil. İşyerinde kamera sistemi var, çalıştığım bölümde en az beş kamera var. Geçen gün tel şeridine takılıp düştüm ve kimse ne olduğunu arayıp sormadı. Ama makine 1 dakika durdu mu benim düştüğümü görmeyen gözler hemen ustabaşını arayıp neden bu makine durdu diye hesap soruyorlar. Sen 15 dakika yokmuşsun, asansörde kalmışsın, yaralanmışsın fark etmez, ama makine durdu mu hemen ararlar. Bu da işyerinde patronun işçiye verdiği değeri gösteriyor. Bir işçinin değerini patron değil biz işçiler olarak kendimiz belirleriz. Biz işçiler ne kadar örgütlüysek o kadar değerimiz olur, ama örgütsüzsek değerimiz olmaz. Onun için kendimize ve yanımızdaki işçi arkadaşımıza değer verilmesini istiyorsak örgütlü bir şekilde mücadele etmeliyiz. Mücadele etmediğimiz takdirde sermayenin gözünde birer makine parçasından başka değerimiz olmaz.

Örgütlüysek her şeyiz, örgütsüzsek hiçbir şey!