96. Ölümden Sonra Tersanelere Göstermelik Ceza

Üretime başladığı günden bu yana Tuzla Tersaneleri 96 işçi kardeşimize mezar oldu. İşsizlik yüzünden göç edip çalışmaya gelen, bekâr odalarında yaşayan, çocuklarına üç kuruş götürmek için sağlıksız ve güvencesiz tersanelerde yıllarca ölüme itilen binlerce işçiden 96’sı artık aramızda yok. Onlar bir daha geri gelmeyecekler! Onların akan kanı sermaye sınıfının kârlarına kâr kattı. 96 işçi kardeşimize mezar olan tersane cehenneminde sermayenin hükmü yok edilmeden işçi kardeşlerimiz için sağlıklı ve güvenli bir yaşam asla mümkün olmayacak.

Ölümlerin katlanarak arttığı tersanelerde yıllarca körler ve sağırları oynayan hükümetler ve burjuva devlet göstermelik bir adım atarak, ilk kez bir tersanenin faaliyetini durdurdu. İşçi ölümlerinin sıklaştığı Selah Tersanesinin üretimi 21 Mayıs itibariyle “durduruldu”. İlk yapılan denetimlerde “kişisel koruyucu donanım kullanımı, ilkyardım eğitimi” olmadığından Selah Tersanesine para cezası verilmişti. Fakat bu göstermelik para cezasının ardından bir hafta arayla iki işçi daha iş cinayetlerine kurban gitti. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Müfettişlerinin yaptığı son denetimlerde ise işyerinin faaliyetlerinin durdurulmasına karar verildi.

Çalışma Bakanlığının Selah Tersanesine verdiği “faaliyet durdurma” cezası, ne yazık ki tersanelerde 96 işçinin ölümünden sonra geldi. Devletin göstermelik para cezası ve tersanenin faaliyetlerini geçici olarak durdurma kararı için 96 işçinin ölmesi mi gerekiyordu? Selah başta olmak üzere iş cinayetlerinin yaşandığı tüm tersaneler neden denetlenmiyor ve tersane işçilerinin talepleri neden karşılanmıyor? Devletin aldığı bu karar göz boyamaktan ve toplumun artan tepkisini gündemden düşürme manevrasından öte bir anlam ifade etmiyor. Son bir hafta içerisinde iki işçinin kurban gittiği cinayetlerin katili elbette Selah patronudur. Ya 94 işçinin katili? Tersanelerde yaşanan işçi cinayetlerinin katilleri olan patronlar Tuzla’da faaliyetlerine devam ediyor ve kârlarını büyütüyorlar.

Uygulanan denetimler ve verilen cezalar tamamen göstermeliktir. Kaldı ki kapatma cezası sorunu çözmemekte, aksine işçiyi işsizlikle yüz yüze bırakmaktadır. On binlerce işçinin çalıştığı tersanelerde yaşanan sorunların çözümü işçilerin örgütlenmelerinden ve taleplerini patronlara ve devlete kabul ettirmelerinden geçiyor. Hem insanlık dışı çalışma koşulları ve dizginsiz sömürünün hem de ölümlerin hesabını ancak örgütlü işçi sınıfı sorabilir. Bunun yolu bellidir. Tüm işçi kardeşlerimiz korkularını ve kaygılarını bir kenara bırakmalıdır. Asıl örgütsüz olduğumuz için kaygılanmalı ve bir an önce örgütlenmeye girişmeliyiz. Patronların bu denli korktuğu mücadeleci sendikalarımızı işyerlerine sokmalıyız. İşçilerin örgütlendiği ve mücadele ettiği bir ortamda, patronların insafına terk edilen tersanelerdeki çalışma koşulları da tamamen değişecektir. Bu kesindir, tarih mücadele eden işçilerin kesinkes kazandığını yazmaktadır.

Yaşasın Örgütlü Mücadelemiz!