Deniz Çalışanları Koronavirüsten Muaf mı?

Koronavirüs salgını bahane edilerek çalışanlara yönelik saldırılar tüm dünyada giderek daha yaygın şekilde hayata geçiriliyor. Bu süreçte insan hayatının patronlar ve onların yardakçısı olan siyasiler nezdinde pek de bir öneminin olmadığını gördük ve görmeye de devam ediyoruz. Bu süreçte birçok işyeri işçi çıkarmaya ya da işçi çıkarmanın hesabını yapmaya başladı. Birçok işyeri de çalışanların can güvenliğini hiçe sayıyor, gerekli önlemleri “çok maliyetli” diye almıyor. Devlet yeterli kontrolü yapmıyor ve patronların bu tutumunu görmezden geliyor. Hatta onlara milyar liralar aktarmaktan da geri durmuyor.

Salgınlar ve hastalıklar her sektörden işçiyi tehdit ettiği gibi denizcilik sektöründe çalışan işçileri de tehdit ediyor. Gerek gemilerde çalışan işçiler olsun gerekse de tersanelerde çalışan işçiler olsun ölümlere rağmen hâlâ kötü koşullarda çalıştırılmaya devam ediyor. Gerekli önlemler alınmıyor. Denizcilik sektörü uluslararası anlamda kişisel temasın yoğun olduğu bir alan ve bu yüzden buralarda çalışan işçilerin çeşitli hastalıkları kapma olasılığı her zaman oldukça yüksek. Fakat armatörler ve tersane sahipleri kârlarından zarar etmemek için bu duruma kulak tıkamaya devam ediyorlar.

Yalova tersaneler bölgesindeki Altınova tersanesi işçileriyle ilgili bir haber buralarda işçilerin kötü koşullarda çalışmaya mecbur bırakıldığını ortaya koyuyor. Tersane sahipleri de hiçbir önlem alma tenezzülünde bulunmuyor. İşçilerden biri “millet koronadan kaçıyor biz koronanın içine dalıyoruz” diyerek yaşadıkları durumu özetler bir sitemde bulunuyor ilgili haberde.

Gemilerde işçiler zaten normal zamanlarda bile çok zor koşullarda çalışırken böylesi olağanüstü durumlarda içinde bulundukları koşullar daha da zorlaşıyor. Gemiciler hem beden hem de akıl sağlıklarından oluyorlar. Gemide staj yapan bir arkadaşımla konuştum ve durumlarının nasıl olduğunu sordum. O da psikolojisinin çok kötü olduğunu, çok korktuğunu söyledi. Virüsle alakalı şirketin herhangi bir önlem almadığını ve sanki her şey normalmiş gibi davrandığını belirtti. Stajının yanmasından korktuğu için de ne sesini çıkarabildiğini ne de gemiden ayrılabildiğini söyledi. Bu örnek de gösteriyor ki, örgütsüz ve bilinçsiz durumdaki milyonlarca işçi, yaratılan panik nedeniyle akıl sağlığını da yitirmek üzere. Hele ki gemi gibi sosyal hayattan yalıtık ortamlarda bu risk çok daha yüksek.

Bir başka örnek de gemilerde çalışan binlerce işçinin, kontratları yani çalışma süreleri sona erdiği halde bu salgın nedeniyle gemiden ayrılıp evlerine dönememeleridir. Zaten aylardır ailelerinden uzakta, denizin ortasında gemilerde çalışan bu insanlara salgın gerekçesiyle gemiden ayrılmalarına izin verilmemekte (çünkü yerine gelecek personel hava ulaşımının durması ve ülkelerin sınırlarını kapatması nedeniyle gönderilememekte) ve çalışanlar daha kaç ay süreceği belli olmayan koşullarda çalışmaya zorlanmaktadır.

Armatörlerin gözünde işçilerin sağlığı ya da içinde bulunduğu durum hiç mi hiç önemli değil! Onların tek önemsedikleri şey bu süreci daha nasıl kârlı geçirebileceklerinin yollarını bulmak! Krizi fırsata çevirmek istiyorlar. Kapitalizm altında havada, suda ya da karada olmamızın pek bir önemi yok, nerede olursak olalım hayatı bize zindan ediyorlar, bu dünyada yaşamak bile güç oluyor ne yazık ki. Bu zindanı bunların başına yıkmaktan başka çaremiz yok, ancak o zaman daha yaşanası bir dünyaya açarız gözlerimizi… Bu da işçi sınıfının saflarına katılmak ve işçilerle beraber mücadele etmekle olur.