UİD-DER Olmasaydı Ben Bu Koca Dünyada Kaybolurdum

Yıllar nasıl da geçmiş dolu dolu. Sanki daha dün gibi, bir o kadar da uzun zaman. 15 yılı geçmiş mücadele arkadaşlarımla tanışalı. İşçi Öz-Eğitim Grupları vardı o zamanlar. Sendikalarda, grev çadırlarında, direniş alanlarında, fabrikalarda sohbetler ederdik. Abilerimizin, ablalarımızın konuşmalarını şaşkınlıkla ve heyecanla dinlerdim. Hiç bilmediğim şeylerdi duyduklarım. Barış diyorlardı. Kardeşlik, özgürlük ve eşitlik diyorlardı. İşçiler birlik olursa başaramayacakları şey yok diyorlardı. Bir de güzel dostlukları vardı ki aralarında, imrenmemek, hayran kalmamak mümkün değildi. Gözlerinin içinde bazen ateş, bazen öfke bazen de hüzün ve coşku vardı. Beni de aldı bu duygular içine, ben de hissediyorum aynı şeyleri artık. Çocukluk yaşamadan, genç kız olmadan anne olan bir kadınım ben birçok kadın gibi. Hiç unutmuyorum bir keresinde sendikada toplandık sohbet ediyoruz. Sırayla herkes konuşuyor, çok güzel şeyler söylüyordu. Sıra bana geldi, ne diyeceğim, ne söyleyeceğim derken ağzımdan “senin aklını yıkıyorlar onların yanına gitme diyorlar bana ama ben geleceğim, iyi ki aklımı yıkıyorsunuz, pis şeylerin yerine daha güzel olanları yerleşiyor” demiştim. Bir abinin bakışı vardı hiç unutamıyorum, gözlerinin içi ışık olmuş bana bakıyordu. O zaman anlamamıştım ne dediğimi, sırtımdan kaynar sular boşalıyordu sanki. Sonradan anladım değişmeye başladığımı. 1 Mayıs’a, grevlere, gittiğim her yere çocuğumla gitmeye başladım. Artık ben de örgütlü bir işçiyim, birlik olduğumuzda neler yapabileceğimizi biliyorum.

UİD-DER’de büyüdü çocuğum, ben de onunla birlikte büyüdüm ve olgunlaştım. UİD-DER’lilerle öğrendim sevmeyi, sevilmeyi. Ağladığımda da bir omuz buldum, güldüğümde de. Burada öğrendim boyun eğmemeyi, dik durmayı. Okulumuz oldu grev ve direniş alanları. Nerede bir grev, nerede bir direniş olsa damlarız hemen. Borçluyum ben UİD-DER’e, bana onurlu yaşamayı öğretti. Temiz bir hayat ve kocaman bir aile verdi.  Dikensiz gül bahçesi değildi yolumuz ama gülleri de güzel yapan dikenleri değil mi? Tam 15 yıl oldu derneğimiz kurulalı. Aramıza birçok kişi katıldı, her geçen gün daha da büyüyoruz. Birçok şey değişti hayatta, yıkıldı yakıldı yerine yenileri yapıldı. Değişmedi UİD-DER’lilerin mücadele tarzı. Sımsıkı sarılıyoruz birbirimize, adım adım ve azimle yürüyoruz yolumuzda. 15. yılımız kutlu olsun UİD-DER ailesi! Kuranlar, yaşatanlar, büyütenler. Deneyimleriyle donatanlar, enerjisiyle diri tutan gençler 15. yılımız kutlu olsun!

YAŞASIN UİD-DER!

UİD-DER YÜRÜYOR MÜCADELE BÜYÜYOR!