“Kenyalılar Bile” mi?

Dükkânda televizyon açıktı ve haber bülteninde “Kenya’da halk sokaklarda” haberi dönüyordü. O sırada içeri giren bir müşteri bir süre televizyona baktıktan sonra “Ya abi! Şu Kenyalılar bile sokağa çıkıyor, biz halen sesimizi çıkaramıyoruz” dedi ve benim bir şey söylememi beklemeden çıkıp gitti. Bu sözlere üzülsem mi sevinsem mi bilemedim. Bir taraftan artık sokağa çıkmamız gerektiğini düşünmesi güzel de Kenyalılar bu arkadaşa nasıl görünüyor acaba? Bizim Kenyalılardan üstünlüğümüz ne ki “onlar bile” sokağa çıkarken bizim çıkamayışımıza sitem ediyor? Derilerinin rengi mi? Afrikalı olmaları mı? Tam o sırada masamda duran İşçi Dayanışması’na takıldı gözüm. Tam çıkarken eline tutuştursaydım bülteni, içini açıp baktığında dünyanın birçok ülkesinde her milletten, her renkten, her dilden emekçinin meydanları doldurduğunu görseydi düşüncesi değişir miydi acaba?

Bu arkadaş “Kenyalılar bile” derken ırkçılık yaptığının, kendisini onlardan daha üstün gördüğünün muhtemelen farkında bile değil. Bir işçinin dili, dini, rengi ne olursa olsun dünyanın tüm işçileriyle kardeş olduğunu, hiçbir milliyetin bir başkasından üstün ya da aşağıda olamayacağını anlaması için sınıf bilincine sahip olması gerekir. Basit bir kavram değildir sınıf bilinci. Önce nerede durduğunu, sınıfını, safını bilirsin. Başka bir toplumu aşağıda görmenin ırkçılık olduğunu bilirsin. İnsanları dillerine, dinlerine, yaşadıkları coğrafyaya göre ayırmanın yanlış olduğunu bilirsin. İnsanların esas olarak sınıflarına göre ayrıldığını bilirsin.

Bunları düşünürken önümdeki İşçi Dayanışması’nı elime alıp sayfalarını çevirdim. Dünya İşçi Hareketi sayfalarında Güney Koreli işçilerin Samsung fabrikasında grev yaptığı yazıyordu. Hemen altında Bangladeşli gençlerin, emekçilerin sokaklara dökülerek despotik iktidarı devirdiği haberi vardı. Bir sonraki haberde Nijeryalı emekçilerin hayat pahalılığına karşı ayağa kalktığı, bir başka haberde ise İngiltere’de emekçilerin ırkçılığa ve göçmen düşmanlığına karşı eylem yaptığı, en altta da ABD’de Filistin halkıyla dayanışma eylemi yapıldığı yazıyordu. Asya’dan Avrupa’ya, Afrika’dan ABD’ye emekçiler kendi sorunları için ve sınıf kardeşleriyle dayanışmak için sokaklara çıkmış yani.

Sayfaları çevirmeye devam ettim. Bu sefer bütün bu düşündüklerimi özetleyen şu başlık çıktı karşıma: Hangi Milliyetten Olduğun Değil Hangi Sınıftan Olduğundur Önemli Olan!