Onun Oğlu Suda Yüzme de Bilmezdi…

Dayanışma TV’nin Sarı Baret belgeselini izlemiş olan işçi kardeşlerimiz “benim oğlum yüzme bilmez ki, suda ne yaptı?” sözleriyle oğlu için ağlayan Ayşe Gökçe annemizi hatırlayacaktır. Ermenekli madencilerden biri olan ve diğer 17 arkadaşıyla birlikte madende katledilen Tezcan Gökçe’nin annesi Ayşe Gökçe 82 yaşında yaşamını yitirdi. Ayşe annemizin eşi ve madenci Tezcan Gökçe’nin babası Recep amcanın ayağındaki yırtık lastik ayakkabılar da ne zihnimizden ne gözlerimizin önünden gitti. Bu nedenle patronların sermaye düzenine karşı hıncımız, öfkemiz ve nefretimiz daha da katlandı. Tezcan Gökçe’nin yırtık lastik ayakkabılı babası Recep amca da 3 yıl önce ölmüş ve oğlunun yanına gömülmüştü.

28 Ekim 2014’te Karaman Ermenek’te Has Şekerler Madencilik şirketinde işçiler madende çalıştıkları sırada madeni su basmıştı. Madeni basan su aynı maden şirketine ait eski madende biriken ve boşaltılmamış tonlarca suydu. Tonlarca su madeni bastığında o vardiyada çalışan 18 madencinin tamamı boğularak can vermişlerdi. Has Şeker Madencilik’in patronu yıllarca iliklerine dek sömürdüğü işçileri yıllık izin, tazminat gibi haklar için “haram” diyerek uyutmuştu. Ermenekli madencilerden biri “dedem, babamlar, kayınbabamlar bu madenden emekli. Ama bunların hiçbiri tazminatın ne olduğunu bilmiyor ve bu tazminat haklarını hep patronlar çaldı” diyordu öfkeyle. Aynı yılın 13 Mayıs günü ise Soma’da 301 madenci katledilmişti. Soma’da madende sakat kalan bir madenci “hani diyor ya, ‘fıtratında var madencinin!’ Değil. Madencinin alın yazısını da kaderini de zengin belirliyor” diyordu. Soma ve Ermenek madencileri yıllarca hakları için mücadele ettiler. Eşleri ve çocukları da yanlarında oldular. Birlikte mücadele ettiler.

Soma ve Ermenek madencilerinin çocukları Sarı Baret belgeselinde büyümüş de küçülmüş gibi konuşuyorlardı. Babalarının nasıl çalıştıklarını ve haklarını almak için verdikleri mücadeleyi de büyümüş gibi sahipleniyorlardı. İşçi çocuklarından biri “yani biz kazanacağız, kim kazanacak!” diyordu. Madenci çocukları devamında hep beraber “biz kazanacağız, söke söke alacağız” diye inanarak bağırıyorlardı. İşçi sınıfının bir yerde verdiği haklı mücadelesi başka işçiler için mutlaka bir örnek olmuştur. Ermenekli çocuklar da işçi sınıfının haklı mücadelesinde yerlerini alacak, tüm dünyadaki işçilerin mücadelesi birleşecek, o zaman Ayşe annelerin acısı dinecek.