Özel Sektör Öğretmenleriyiz, Haklarımızı İstiyoruz!

Merhaba arkadaşlar, bizler İşçi Dayanışması okuru bir grup eğitim emekçisiyiz. Çeşitli kurumlarda, çeşitli branşlarda eğitim veriyoruz. Son günlerde özelde çalışan öğretmenlerin sorunları ve talepleri ülke gündemine oturdu. Bizi bizden dinleyin istedik. Neler oluyor, neden oluyor anlatalım istedik.

Adı özel sektör olan, özelliğini kanunsuzluktan alan kocaman bir cenderenin içerisinde çalışıyoruz. Kesinlikle bir cendereye benziyor. Öyle ki bizim sektörde 40 yaş üzeri pek çalışan bulamazsınız. Sistemin çarkları onları ezim ezim ezmiş ve sektörün dışına savurmuştur. Bizim sektördeki işçiler için evini tek başına geçindirebilmek, hatta bazılarımızın bir ailesinin olması dahi çalışma koşulları nedeniyle neredeyse imkânsızdır. Ortalama çalışma süresi günlük 11 saattir. Hafta sonu çalışmak zorunludur.

Bizim sektörde resmi tatillere toplantı ya da online dersler koyulur. Genellikle 10 aylık sözleşmeler yapılır ve bu nedenle yılda en az 2 ay bir gelirin olmadan yaşarsın. Ocak ayındaki asgari ücret zammına kadar, asgari ücretin biraz üzerine çalışırsın. Asgari ücret artınca maaşın bu ücretin altında kalır ve sen de artık bir asgari ücretlisindir. Bizim sektörde bir öğretmen giyim kuşamına dikkat etmek, şık görünmek zorundadır. Fakat gel gör ki bunun için gerekli imkânlar sunulmaz. Hastalandığında çalışmak zorundasındır. Yakınlarının düğünlerine katılamazsın. Cenazen varsa sadece 1 gün, bilemedin 2 gün izinlisindir. Bütün bu anlattıklarımız yaşadığımız cenderenin sadece basit bir aktarımı.

Bütün bu zorlukları yaşamamızın tabii ki birinci nedeni özel sektör öğretmenleri olarak bizlerin yeterince örgütlü olmamasıdır. Kurumlar her bir öğretmenle ayrı sözleşmeler yapıyor. Branşlar arasında ücret farkı olabiliyor. Aynı işyerinde yıllarca çalışanımız çok azdır. Tüm bunların yanına bir de bizim sektörün işkolu belirsizliği eklenince örgütlenmek çok zor bir hal alıyor.

Bütün bunlara rağmen Özel Sektör Öğretmenleri Sendikası kuruldu. Öğretmenlerin sesi olmaya çalışan bu sendikanın çağrısıyla 30 Ağustosta yüzlerce öğretmen, taban ücreti talebini dile getirmek için Ankara’da bir eylem yaptı. Kurtların kuzulara saldırması gibi saldırıya uğradılar. Tartaklandılar, gözaltına alındılar. Neden! Neden dövüldük? Taban ücret talep etmek suç mu? Elbette değil. Öğretmenlere saldırdılar çünkü toplumu nefessiz bırakan bu cenderede ufak bir ses bile çıkmasın, kimse hakkını aramasın istiyorlar. Öğretmenler kocaman bir sınıfın, işçi sınıfının parçasıdır. Bu hissedilmesin, hoşnutsuzluğun üzeri kapatılsın, öğretmenlerin hak arayışı başkalarının hak arayışına ilham vermesin istiyorlar.

Özel okullara giden öğrenci sayısı yılda neredeyse bir buçuk milyonu buluyor! 8. ve 12. sınıfların neredeyse tamamı bir şekilde kursa gidiyor ya da destek alıyor. Devlet okullarındaki eğitimi haklı olarak yetersiz bulan işçiler, emekçiler çözümü çocuklarına takviye eğitim aldırmakta buluyor. Aileler özel kurslara ve okullara itiliyor. İşte burada oluşan yükü özel sektördeki eğitim emekçileri yükleniyor. Bütün bunlar gösteriyor ki özel sektör öğretmenleri toplumsal bir ihtiyacın yükünü taşıyor. Peki, neden düşük ücretlere, kötü çalışma koşullarına mahkûm ediliyoruz? En azından kamuda çalışan öğretmen arkadaşlarımızla aynı haklara sahip olmamız gerekmez mi? Hiç olmazsa taban ücreti belirlenemez mi? Bu soruları arttırmak mümkündür ancak cevap tektir. Biz haklarımız için ne kadar mücadele edersek o kadar kazanırız. Bizi bizden başka kurtaracak yoktur. Yaşasın işçilerin birliği ve onurlu mücadelesi!