Buradasınız
Patronların Ar Damarı Yoktur!
Sefaköy’den bir işçi
Toplumda bir laf vardır, “ar damarı çatlamış” derler. Ne demek ar damarının çatlaması? Utanması, sıkılması, insafı, kısacası insani hiçbir değeri kalmaması demek. Ancak sınıflı bir toplumda yaşıyoruz ve bir tarafta patronlar, diğer tarafta işçiler, emekçiler. Bu toplumda patronlar sınıfının ar damarı çatlamış diyemeyiz, çünkü ar damarları bile yok ki çatlasın. Patronlar sınıfının örgütlerinden biri olan Türkiye İşverenler Sendikası Konfederasyonunun (TİSK) yayın organında yayınlanmış olan bir makalede bakın ne deniliyor: “İşgücünün verimli kullanımının, verimini artırmanın temelinde kayıp işgünlerinin, kayıp iş sürelerinin azaltılması yatmaktadır. Fiilen çalışılan işgünleri bakımından, ülkemizde çok çalışıldığını iddia etmek mümkün değildir. Yasalarımızla belirlenen ulusal bayram ve genel tatil günleri ile İş Yasası gereği kullandırılan yıllık ücretli izin süreleri ve bunlara ilaveten toplu iş sözleşmeleri ile belirlenen ücretli ve ücretsiz sosyal mazeret izinleri, yıllık ücretli izin sürelerindeki artırımlar toplandığında yılın 365 gününün üçte biri tatillerle geçmektedir.”
Demek herkes yatıyor, sadece patronlar çalışıyor. Yani Bodrum’da, Marmaris’te, Hawai adalarında, Miami’de biz tatil yapıyoruz, patronlar da işgücümüzden yeterince yararlanamıyorlar! O zaman fabrikalarda, işyerlerinde günde 14 saat işçiler değil uzaylılar çalışıyor. O vakit, çalışmaktan evde ailesinin yüzünü göremeyenler, tatillerde dahi çalıştırılıp fazla mesaisini alamayanlar, iş kazalarında ölenler, senelik izin ve tatilin ne olduğunu bilmeyenler, biz değiliz uzaylılar.
Peki biz tatil yapıyoruz da bu patronlar nasıl zenginleşiyor? Yoksa kıçlarına motor mu takıyorlar? Hangi birimiz sekiz saat çalışıyoruz, kendimize zaman ayırabiliyoruz? Birçoğumuzun pazar tatili bile yok. Kaçımız bir tatil günü de ailemizle sinemaya, tiyatroya gidiyor veya sosyal bir aktiviteye katılabiliyoruz? (Haa bir aktivitemiz var, akşam eve gelince tuzu kuruların yaşamını anlatan dizilerimiz var!) Kendi yarattıkları ekonomik krizi bahane eden, milyonlarca işçiyi bu yüzden işten atan, on kişinin işini üç kuruşa bir işçiye yaptıran bu asalaklar nasıl oluyor da çalışmadığımızı iddia edebiliyorlar, gerçekten anlamak zor.
Arsızlığın devamı da şöyle geliyor: “Şunu herkes bilmelidir ki, en ufak bir rahatsızlık bahanesi ile viziteye çıkan işçilerin büyük çoğunluğu 2 gün istirahat almaktadır. Bu tür olaylar işletmelerde iş kaybına neden olurken, SSK tarafından ödenen geçici iş görmezlik ödenekleri nedeniyle SSK’da da kaynak israfına yol açmaktadır. Bir diğer önemli sorun da basit hastalıklara ve yaralanmalara dahi çok uzun süreli istirahat verilmesidir. Örneğin ufak bir iş kazası geçirip bir parmağı kesilen veya başında ufak bir açılma meydana gelen bir işçiye 1 hafta 10 gün istirahat verilmektedir. Halbuki o işçinin kesiğine pansuman yapılıp gerekli ilaç sürülüp, bandajlandıktan sonra, yapabileceği işte çalışmak üzere işbaşı verilmesi yerine, o yaranın tamamen iyileşip yok olmasına yetecek kadar 8-10 günlük istirahatler verilmektedir.”
İşçi kardeşler, içinizden küfrü basmak gelmiyor mu, içiniz isyanla dolmuyor mu? Demek ki bir şeyin iş kazası olması için bir değil beş parmağın kopması veya kafamızın ortadan ikiye ayrılması lazım! O zaman patron bunu iş kazası sayıp izin verecek. Yani patron işçinin istirahati hak etmesi için ölmesini istiyor.
Her gün binlerce işçi iş kazası geçiriyor, Tuzla tersanelerinde, metal fabrikalarında, inşaatlarda yüzlerce işçi öldü. Çünkü çalıştığımız işyerlerinde hiçbir iş güvenliği önlemi alınmıyor. İş kazası geçiren işçilerin, iş kazası geçirdiği patronlar tarafından SSK’ya bildirilmiyor, çünkü birçok işyeri sigortasız işçi çalıştırıyor. Ağır kaza geçirenler bir daha çalışamaz hale geliyor, patron tarafından hiçbir tazminat verilmeden işten çıkartılıyor. Birçoğumuz uzun ve ağır çalışma koşullarından dolayı meslek hastalıklarına yakalanıyor ve erken yaşta hastalıklarla boğuşuyoruz. Ama bu asalaklar sınıfı elimiz de kesilse, kolumuz da kopsa çalışmamızı istiyorlar. Kendilerinin eli kesilse doktorlar, hastaneler ayaklarına geliyor, kolu kesilen işçiyse hastanelerde sürünüyor. Demek ki ar damarları yok bunların.
Ayrıca işçi 1 veya 2 gün istirahat aldığında işveren değil işçi mağdurdur. Çünkü SSK, meslek hastalıkları ve iş kazaları haricinde, 3 ve üzerindeki günlerin istirahat parasını ödüyor. Örneğin 10 gün istirahatlı isek bunun 8 gününü SSK ödüyor, geri kalan 2 günün ise işveren tarafından ödenmesi yasa gereği zorunlu değil. Böylece bir yılda milyonlarca işçinin iki günlük istirahat izni parası ödenmiyor. Bu arada, SSK’nın zarar ettirildiğini iddia eden patronlar sınıfı milyonlarca işçiyi sigortasız çalıştırıyor, prim ödemiyor. Sadece bu da değil, milyonlarca işçinin ücreti gerçek ücretleri üzerinden değil asgari ücret üzerinden bildirip SSK’ya primler eksik ödeniyor.
Peki bunlar neden bu kadar arsızlaşıyorlar? Eğer biz işçiler örgütlü değilsek bu asalaklar kudurdukça kuduracak. Örgütlenmediğimiz sürece işyerlerinde yanı başımızda iş kazası geçirip kolu bacağı kopan arkadaşımıza sahip çıkamayız. Bizleri insanlıktan çıkaran bu koşullardan kurtulamayız. Tek çare işyerlerimizde mücadeleyi yükseltmek ve sigortasız ve sendikasız işyeri bırakmamaktır. Bizler sendikalarımızda, derneklerimizde örgütlenmedikçe bu asalaklar sınıfının sesini kesemeyiz. Ancak örgütlendiğimizde, sömürücü arsızların olmadığı, insanca yaşayabileceğimiz bir dünya kurabiliriz. Böyle bir dünya mümkün, o dünyayı kurmak için, onurumuzu korumak için mücadeleye!
Ellerinize Ve Yalana Dair
- Her İşyerine, Her Mahalleye Kreş İstiyoruz!
- Hayat Pahalı Ama Hayatımız Çok Ucuz!
- “Neyin Yoksa Ondan Sakın Vazgeçme Oğlum”
- Yarına Gidenler, Yarınlar İçin Mücadele Edenler
- Büyüyen Yoksulluk ve Sosyal Yardımlar
- Rakamların Ardına Gizlenen Gerçekler
- Sermayenin ve İktidarın Saldırılarını Püskürtmek İçin 1 Mayıs Ruhuyla Birleşelim
- İşçi Dayanışması 192. Sayı Çıktı!
- Bumerang Geri Döner!
- Engelli Koşu ve Örgütlülük
- “İş Barışı” mı Hak Arayışı mı?
- Dünden Bugüne Barış ve Adalet Özlemimiz İçin
- Yoksulluk Azaldı mı?
- Sermayenin Saldırılarına Karşı Birliğimizi Örgütleyelim!
- İşçi Dayanışması 191. Sayı Çıktı!
- Bir Ana ile Tanışmak…
- Sağlığımızı Mucizelerle Değil Birliğimizle Koruyabiliriz
- Koca Yusuf’tan Köroğlu’na, Onlardan Bize Kalan
- MESS Sözleşmesinden Çıkardığımız Bir Ders Var
- Patron Haklı mı?
Son Eklenenler
- Ramazan bayramı boyunca, insanlar birbirlerine temenni mesajları attı. Sevdiklerine onların mutluluklarını içeren dilekler ilettiler. Sevdikleri kişilerin kötü günler görmemesini, her türlü beladan ve kazadan uzak olmasını, açlık ve yoksulluk...
- Merhaba arkadaşlar, işçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs yaklaşıyor. Bu sömürü düzeni kapitalizm dünya işçi sınıfının hayatını alt üst edip zindana çeviriyor. Dolayısıyla her 1 Mayıs’ın biz emekçiler için ayrı bir...
- Siyasi iktidarın ve sermaye sınıfının saldırıları arttıkça işçi ve emekçilerin çalışma ve yaşam koşulları kötüleşiyor, iş cinayetleri sürüyor. Bu koşullarda düşük ücretlere, sendikal baskılara, ağırlaşan çalışma koşullarına karşı pek çok sektörde...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs yaklaşırken UİD-DER temsilciliklerinde “Sermayenin ve İktidarın Saldırılarına Karşı 1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye!” başlıklı etkinlikler gerçekleştirildi. 20-21 Nisanda...
- Son yıllarda mülteci, göçmen, sığınmacı ve yabancı sözlerini çok duyduk, duymaya da devam edeceğiz. Nedeni dünya üzerindeki 8 milyar insanın neredeyse 300 milyonunun, doğup büyüdükleri, yaşadıkları topraklardan kaçmak zorunda kalmalarıdır. Ve...
- Yunanistan’da en büyük işçi sendikası olan Yunanistan İşçi Sendikaları Konfederasyonu’nun (GSEE) çağrısıyla artan hayat pahalılığını protesto etmek amacıyla bir günlük genel grev gerçekleştirildi. 16 Nisan’da yüzbinlerce işçi ve emekçi başta Atina...
- Ben Mersin’den, sendikasız bir fabrikada çalışan metal işçisiyim. Yaşamımı devam ettirebilmek için ben de sizler gibi çalışmak zorundayım. Çalıştığım fabrikada birçok sorunla karşı karşıyayız. Bu sorunlar Türkiye’de işçilerin genelinin yaşadığı...
- Türkiye’nin her yerinde pıtrak gibi çoğalan özel okullar, bir süredir ülke gündemine pek çok sorunla birlikte yerleşmiş durumda. 22 yıldır sanayi şehri Bursa’da çalışan bir özel okul öğretmeniyle sektördeki sorunlar üzerine gerçekleştirdiğimiz...
- 7 Martta greve çıkan Lezita işçileri, 17 Martta yürüyüş ve basın açıklaması gerçekleştirdi. Grevlerini sürdüren Lezita işçileri patronun grev kırıcılığına karşı da mücadele ediyor. 18 Martta Ankara’ya yürüyüş başlatan Agrobay işçileri, 21 Martta...
- İktidarın desteğini arkasına alan patronlar işçilerin haklarına pervasızca saldırıyor, işçiler mücadele ediyor. Adıyaman Besni’de Mega Polietilen fabrikasında ücret gaspına karşı başlayan direniş sonuç verdi, işçilerin 2 aylık ücretleri yatırıldı....
- Birleşik Metal-İş Sendikası Gebze 1 No’lu Şubenin örgütlü olduğu Mersen’de işçiler, sendika ve toplu sözleşme hakları için 19 Nisanda greve çıktı. Sendikadan yapılan açıklamada şu sözlere yer verildi: “Fransa sermayeli Mersen’in merkez yöneticileri...
- İşçi Dayanışması’yla tanışmış işçi kardeşlerimiz, gazetemizin kendilerinde yarattığı değişimi çok iyi bilir. UİD-DER ile yolları kesişen her işçi kardeşimizin zihni açılır, doğru bir ifadeyle dünyaya ve her şeye sanki üç boyutlu bir gözlükle bakar...
- Bu dünyaya sadece çalışmak için gelmiş gibiyiz. İşyerinde arkadaşlarımın ağzından sürekli şu sözler dökülüyor: “Ya biz bu dünyaya çalışmak için mi geldik? Evde iş, fabrikada iş… Sürekli bir döngünün içinde dönüp duruyoruz. Neden bu kadar çok...