Buradasınız
Söyleyin, Kadın İşçide mi Kabahat?
Bursa’dan bir kadın işçi
Son yıllarda yaşadıklarım bana kadınların kazandığı ve henüz kazanamadığı hakların ne kadar önemli olduğunu gösterdi. Ama daha alınacak çok yolumuz olduğunu da... Çünkü çifte ezilmişlik hâlâ hayatın her alanında canımızı yakmaya devam ediyor. Ben de bundan nasibini fazlasıyla almış bir emekçi kadın olarak yaşadıklarımı sizlerle paylaşmak istedim.
Bilirsiniz, kimse mutsuz olmak için bir evliliğe imza atmaz. Ben de bu yola çıkarken neler yaşayacağımdan habersizdim. Hayatlarımız değişti, koşullarımız değişti, birçok özel konuda kişisel fikirlerimiz değişti ve bittabi evliliğimiz de bundan nasibini aldı. Gün geldi ve o zor kararı alarak boşanma davası açtık. Fakat iki insanın anlaşarak evlenmesi doğal karşılanırken, anlaşamayan iki insanın boşanması, ne yazık ki o kadar kolay olmuyormuş. Öncelikle, evlenirken verilen yardımlar, teşvikler, izinler vs. havalarda uçuşurken boşanma olduğunda kimseden ses çıkmıyor, tecrübe ettim. Ne yazık ki bu aşamada kadın daha da yalnız bırakılıyor. Biliyorum ki ilk boşanan olmadığım gibi son kişi de değilim. Bu sebeple, hislerimi benimle aynı sorunu yaşayan ama sesini çıkaramayan tüm kadınlar için aktarmak isterim sizlere ve bu vesileyle de herkese...
Ne isterdim? Ben bir kadın, bir işçi ve bir anne olarak destek görmek isterdim. Hayatın çeşitli alanlarında rollerimin olması haklarımın olmayacağı anlamına gelmemeliydi. Ne isterdim? Mesela iş kanununda bu konuda çeşitli maddelerin olmasını isterdim. İş kanunu asla ama asla boşanan, şiddete maruz kalan kadının yanında değil ne yazık ki. İş kanununda evlenme konusunda teşvik edici maddeler varken, boşanma konusunda tek bir madde yok.
Ne isterdim? Mesela, iş kanununun bir kadın olarak dayak yediğim günün ertesinde işe gitmememi sağlayan bir madde sunmasını isterdim. Üzüntü ve öfkeden deli olmama rağmen, işyerinde sesimi çıkartmadan verilen performans hedeflerine yaklaşmam bekleniyordu benden. Rencide olup olmamam işverenin umurunda bile değildi. Onlara göre sadece susup çalışmam gerekiyordu. Her şeyi içime atmam gerekiyordu. Uzaklaştırma kararı, aldığım tehditler, şehir değiştirmek zorunda kalışım ve dahası… Kime ne! Yetmezmiş gibi, iş görüşmesi yaptığım İK müdiresinin “daha önce de boşanmakta olan bir personel aldık, performansından hiç memnun kalmadık” sözleri de cabası oldu... “Performans” ha! Ben acaba ne kadar hayata tutunabileceğim diye düşünürken, benim için endişelenen sevdiklerime her gittiğim yerin konumunu atarken, tehdit altında yeni bir yaşam kurmaya çalışırken, sırf kendi çarkları dönsün diye bu sistemin bize dayattığına bakın… Performans canımızdan daha değerli! Öyle mi? “Haklısınız sayın müdire, sahi kabahat bende” demeyi çok isterdim. Ya da bu vesileyle ben size sorayım kabahat kimde?
Gelgelelim nihayet boşanma davasının duruşmaları başladı. Gerginlik, korku ve daha birçok duygu eşliğinde mahkemeye gitmek için izin istedim. Surat asmalarla, laf sokmalarla bana henüz yıllık izin hakkım başlamadığı için sadece ücretsiz izin alabileceğim söylendi. Mesele yıllık izin miydi sadece? Elbette değil, kadının bunu istemesi bile hoş karşılanmıyordu, gizlemem bekleniyordu. Zaten geçinebilmek için didinmek zorundayken bir de maaşımdan kesilmesi gerginliğimi daha da arttırdı. Bunun haksızlık olduğunu düşünüyorum. Tehditler ve şiddet yeni şehirde de peşimi bırakmıyordu. Hatta dayak yediğim gün işe gidemediğim için İK yetkilileri bunun ispatını istediği için “darp raporu”nu göstermek zorunda kaldım. O raporun elden ele gezdiğini görmek çok utandırmıştı beni ve karşılığında ücretli iznin bile bana çok görülmesi ağrıma gitmişti… Bu hissi sözcüklerle anlatamam. O verilecek ücretli iznin benim için ne kadar önemli olduğunu kimseye anlatamamıştım.
Ne isterdim? Mesela yıllık izin hakkından bağımsız olarak, boşanma davası olan her işçiye mahkeme süreçleri ile ilgili gerekli ücretli izinlerin iş kanununda yer almasını isterdim. Çünkü bu izinlerin birilerinin iki dudağının arasında olmasının, birilerinin inisiyatifine bırakılmasının haksızlık olduğunu düşünüyorum. Bitti mi? Bitmedi… Dava masrafları, vekâlet ücretleri, banka kredisi… Bunun için maaşım kesilmesin diye telefon ettiğim kadın çalışmalarından sorumlu sendika temsilcisi bana “ama boşanma sizin özeliniz” cevabını verdi. Benden boşanırken sesimin çıkmamasını bekliyorlardı, sessiz sakin bu işi halletmem gerektiğini hissettiriyorlardı. “Belediye evlendirirken özelim değildi, devlet boşarken birden özelim oldu, ben de şaşkınım, kusura bakmayın!” diyebildim. Artık kızgınlığımı dile getirdiğim için arkamdan konuşuluyordu. “Yaygara çıkardığım” söyleniyordu. Bu süreçteki bir kadın mağduriyetini dile getirdiğinde hoş karşılanmıyordu, ne garip…
İşte tüm bunları yaşarken düşündüm ki, kadın işçiler haklarına daha fazla sahip çıkmalı. Sendikalarına sahip çıkmalı, mücadelede aktif olmalı. Aktif olmalılar ki sendika başkanları da temsilcileri de oturdukları koltukları ebedi sanmasınlar. Aktif olmalı ve sahip çıkmalılar ki, hakları onların sorunlarını bilmeyen, kadınlar söz konusu oldu mu çağdışı bakış açısına sahip birkaç “yetkili” tarafından değil kadınların ihtiyaç ve talepleri doğrultusunda şekillendirilsin.
Bu süreçte bir kez daha gördüm ki yasalar sadece patronları koruyor ve işçileri koruyan yasalar da işçilerin mücadelesi sayesinde kazanılmış. Yani gerçekten de “hak verilmemiş, zorla alınmış.” Biz de haklarımızı talep etmekte çekinmeyelim istiyorum. Çifte ezilmişliğe mahkûm edilen kadınların hakları genişletilsin istiyorum. Boşanan kadına ücret yardımında bulunulsun, iş ve barınma imkânı sağlansın, dava sürecinde kadının çifte mağduriyet yaşaması engellensin, ücretli izinleri verilsin, şiddet gören kadının psikolojik durumu göz ardı edilmeden işyerinde gerekli hassasiyet gösterilsin istiyorum.
Bu saydıklarım istenirse eğer, bugün hayata geçirilebilecek talepler. Fakat tüm bu sorunların kaynağı kapitalist sistemdir. Kadına yönelik şiddetin son bulması için onu üreten sisteme karşı mücadele etmek şart. Yarınımızı ve sevdiklerimizle geçireceğimiz her günümüzü bizim mücadelemiz şekillendirecek. Mücadele ettikçe kazanamayacağımız hak olmadığına inanıyorum. Kadınlar hayatın her alanında var oldu ve olmaya devam edecekse eğer, haklarımız hiçbir sistemin inisiyatifine bırakılmamalı. Var olan haklarımızı geçmişte beraber elde ettik, hiç kolay olmadı biliyorum. Her şeye rağmen yine mücadele vererek yeni haklarımızı da elde edeceğimize inancım tam. Biz, birlikte güçlüyüz.
Hangi Hasan Olacağız?
- Gerçek Adalet Mücadelemizle Gelir
- Geleceğe Dönüşmek, Geleceği Büyütmek
- UİD-DER Kadın Komitesi’nden Polonez Direnişine Dayanışma Ziyareti
- Ağıt Yakmasın Analar, Umut Türküleri Söylesin
- Nurten Abladan Bugünün Emekçi Kadınlarına
- “Kendimiz İçin Yürüdük…”
- Direnç Çiçekleri İşçi Sınıfının Bağrında Filizlenir
- Anne Karnında Başlayan Eşitsizlik
- Clara Zetkin ve Ölümsüz Mirası
- Değişen Dünyam ve Dünyayı Değiştirme İsteğim
- Acımız Öfkeye, Öfkemiz Mücadeleye Dönüşsün!
- Emekçi Kadın Mücadeleyle Güzelleşir
- Emekçi Kadınlar Haydi 1 Mayıs’a!
- Yaşıyoruz Sanıyoruz
- Her İşyerine, Her Mahalleye Kreş İstiyoruz!
- UİD-DER’de Bir Kez Daha 8 Mart Coşkusu
- Dünden Bugüne Barış ve Adalet Özlemimiz İçin
- Mücadelenin Adıdır Kadın
- Ekmeğe Zam Yapılırsa
- UİD-DER’de 8 Mart Etkinlikleri: Geçmişten Geleceğe Yaşasın 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü!
Son Eklenenler
- İstanbul’da Maltepe Belediyesi ile İzmir’de Buca Belediyesi işçileri, Denizli’de Pamukkale Üniversitesi İktisadi İşletmelerde çalışan işçiler, toplu iş sözleşmesi görüşmelerinde anlaşma sağlanamaması üzerine greve çıktılar. Çeşitli illerden gelerek...
- “Benim derdim ne biliyor musunuz? Bir anonim şirket nasıl yönetiliyorsa, Türkiye de öyle yönetilmelidir. Yoksa bileklerine bağlıyorlar prangayı, yürü yürüyebilirsen. Bu ülke bu şekilde sıçramaz.” Erdoğan’ın 2015’te söylediği bu sözlerin amacı işçi...
- İspanya’da 29 Ekimde yaşanan sel felaketi Valencia bölgesinde 250 insanın yaşamını yitirmesine neden oldu. Onlarca insan hâlâ kayıp. Şehir, evler harap olmuş durumda. Felaket boyunca kendi başının çaresine bakmak zorunda kalan, sevdiklerini,...
- Kanada’nın batı eyaleti Britanya Kolumbiyası limanlarında işçiler, 4 Kasım itibariyle 72 saatlik grev kararı aldılar. Geçtiğimiz yıldan bu yana Kanada’nın çeşitli limanlarında gerçekleştirilen kısmi grevlerin ardından gelen yeni grev kararı, devam...
- Son zamanlarda siyasi iktidar vergi düzenlemeleri konusunda sınır tanımayan bir performans sergiliyor. O kadar ki hiç harcamadığımız ya da hiç almadığımız şeylerden bile vergi almak için kolları sıvadı. 100 bin liranın üzerinde kredi kartı limitine...
- “N’olmuş yani, yarın süte daha fazla su karıştırır satarsın, yapmadığın iş sanki!” Kemal Sunal’ın oynadığı “Yüz Numaralı Adam” filminde geçen bu cümle trajikomik bir durumu ifade ediyor. İzlerken gülüyoruz ama yaşadığımız tam da bu. Soralım...
- Tarih boyunca gelmiş geçmiş tüm sultanlar, komutanlar, yöneticiler, iktidarlar insanların ve toplumların algılarını şekillendirmeye, psikolojilerini yönetmeye odaklanmışlardır. Başka türlü egemenliklerini koruyamayacaklarını bildiklerinden toplumun...
- Japonya’da çeşitli sendikalar, 2-3 Kasımda yaptıkları eylemlerle derinleşen kapitalist sömürüye ve emperyalist savaşa karşı mücadele çağrısında bulundular. İnşaat ve Taşımacılık İşçileri Dayanışma Sendikası Kansai Bölgesi Şubesi (Kan-Nama), Metal ve...
- Aile Sağlığı Merkezi (ASM) çalışanları 1 Kasımda yürürlüğe giren Aile Hekimliği Sözleşme ve Ödeme Yönetmeliği’ni protesto etmek için 5-6-7 Kasımda tüm Türkiye’de iş bırakma kararı aldı. Sağlık emekçileri İstanbul, Ankara ve İzmir başta olmak üzere...
- 7 Kasım 1917’de Rusya’da işçi sınıfı devrim gerçekleştirdi ve siyasal iktidarı ele geçirdi. Bu devrim Rus takvimine göre 25 Ekimde gerçekleştiği için tarihe Ekim Devrimi olarak geçti. Ekim Devrimi, tüm dünyayı sarsmış, 20. yüzyılın akışını kökten...
- Dünya… Masmavi okyanusları, uçsuz bucaksız ormanları, kıtaları dolaşan nehirleri, heybetli dağlarıyla her yanından yaşam ve bereket fışkıran bu rengârenk gezegen… Bu gezegenin gözümüzün önündeki hali içler acısı! Çünkü tüm dünyaya egemen olan...
- İSİG Meclisi’nin raporuna göre Ekim ayında 164 işçi, yılın ilk on ayında ise en az 1540 işçi iş cinayetlerinde hayatını kaybetti. Türkiye’de iş kazaları ve iş cinayetleri en yakıcı sorunlardan biri olmaya devam ediyor. Her gün en az 5 işçi hayatını...
- Belediye işçileri artan hayat pahalılığı karşısında biraz olsun nefes alabilmek için ücretlerini yükseltmek istiyorlar. Buna karşılık belediyelerin yönetimleri ödenek olmadığı bahanesiyle işçilere düşük ücret dayatıyorlar. İstanbul ve İzmir’in ilçe...