Buradasınız
Suriyeli Mülteci Bir Aileyle Röportaj
Biz Suriye’nin Efrin şehrinden mülteci olarak çıkış yaptık. Savaştan önce güzel bir hayatımız vardı. Bölgemiz çatışma merkezlerinden uzak olduğundan pek sorunla karşılaşmadık. Efrin’de iş hayatı daha çok tarım ve hizmet sektörü üzerinden yürüyor. Meselâ kardeşlerimizin lokantası vardı, babamız ise Esad yönetimindeki devlet memurluğunun inşaat alanında çalışıyordu. Kadınlar da çalışıyordu. Kimse evde oturmazdı. Liseyi, üniversiteyi bitiren herkes çalışıyordu. Bölgemiz daha çok tarımla uğraşıyor. Buğday ve zeytin geçim kaynağımız. Özellikle zeytin üretimi yoğun olarak yapılıyor. Bunun yanında sabun imalathanelerinde çalışarak yaşıyoruz. Günlük çalışma süremiz 8 saati geçmiyor. Aslında kendi içine kapalı bir yaşam var Efrin’de.
Suriye’deki savaşın yaşamlarınızdaki etkileri neler oldu?
Öncelikle yaşadığımız toprakları terk etmek zorunda kaldık. İşimizden gücümüzden olduk. Bir işte çalışmak artık daha zor. Göç yaşamlarımızın bir parçası haline geldi. Meselâ Halep’te Kürtlerin yaşadığı bir mahalle tamamen göç edip bulunduğumuz bölgeye geldi. Halep’ten kaçanlar, Efrin’de kamu binalarında ve okullarda yaşamak zorunda kaldılar. Gıda ve sağlık sıkıntısını çok yoğun yaşadık. Yaşamak için ihtiyacımız olan her şey karaborsaya düştü. Bu olanlar yüzünden Türkiye’ye geçişler başladı. Yaşamlarımız gerçek anlamda çekilmez hale geldi. Düşünün ki doğup büyüdüğünüz coğrafyayı terk edip bilmediğiniz bir ülkenin şehirlerinde yaşamaya çabalıyorsunuz.
İç savaştan ve zulümden kaçarak Ankara’ya geldiniz. Bu süreçte neler yaşadınız?
Sınır hattından geçerken korkularınızla birlikte yeni bir toprağa ayak basıyorsunuz. O esnada geride çatışmalar var, silah sesleri geliyor ve eğilip kalkarak sınıra kadar gelmeye çalışıyorsunuz. Bu korku bile yeterli olabiliyor. Türkiye, geçiş iznimiz olduğundan dolayı problem çıkarmadı. Sonuçta böyle bir anlaşması vardı. Fakat bizi zorla mülteci kamplarına yollamaya çalıştılar. Kamplardaki koşulların çok kötü olduğunu bildiğimizden oraya gitmeyi reddettik. Ankara’daki kardeşimizin yanına geldik. Zaten kampa daha çok Arap halkı yerleştiriliyor.
Biz diğer Suriyeli mültecilere nazaran daha şanslı bir aileyiz aslında. Kardeşim 4 yıl önce Ankara’ya geldi. Buraların yaşam koşullarını biraz olsun öğrendiğinden çok problemle karşılaşmadık. Bu bölgede de çok Kürt ailesi var.
Türkiye’ye gelen diğer aileler ve tanıdıklarınızla iletişiminiz var mı? Göçler genelde hangi illere yapılıyor?
İletişimimiz çok yok. Daha çok facebook üzerinden iletişim kurmaya çalışıyoruz. Göçler daha çok İstanbul, İzmir, Mersin, Gaziantep şehirlerine yapılıyor. İstanbul başı çekiyor.
Dilini bilmediğiniz bir ülkede yaşamak zorunda kalmak ne gibi sıkıntılara yol açıyor? Türkiye’deki yaşam koşullarınızdan kısaca bahseder misiniz?
Yaşamak için çalışmak zorundasınız. En büyük sıkıntımız iş aramaya gittiğimizde karşımıza çıkıyor. Türkçe bilmediğimizden dolayı işe alınmıyoruz. Çalışsak da angarya işlere layık görülüyoruz. Dil bilmediğimiz için lokantalarda bulaşık yıkama gibi işler yapıyoruz. Erkeklerimiz atık kağıt toplama işini yapmaya çalıştılar. Koşulları kötü olduğundan bir süre sonra bıraktılar. Şimdi lokantada çalışıyorlar. Bu işi de tanıdık sayesinde bulduk. Biz kadınlar da çalışarak onlara yardımcı olmak istiyoruz aslında.
Türkiye’deki yaşam koşulları kesinlikle iyi değil. Çalışma saatleri çok uzun. Eşimiz ve kardeşlerimiz sabahın köründe evden çıkıp, gece geç saatlerde dönüyorlar eve. Suriye ile kıyaslayacak olursak burası çok kötü. Efrin’de 8 saat çalışıyorsun. Burada 12 hatta 14 saat...
Ankara’da milliyetçi-ırkçı saldırılarla yüz yüze geldiniz mi? Buradaki halkın size bakışı nasıl?
Biz diğer Suriyeli ailelere nazaran daha şanslı hissediyoruz kendimizi. Bulunduğumuz bu yerde (Mamak Türközü) böyle bir sorunla karşılaşmadık. Buradaki aileler önceleri bizden çekiniyor ve tedirgin oluyorlardı. Zaman geçtikçe birbirimize ısınmaya başladık. Hatta bizlere yardım etmeye bile başladılar. Eksiklerimiz soruluyor, çaya davet ediyorlar. Duyarlılar. Burada Kürtler ve Türkler yan yana yaşamayı öğrenmişler.
Suriyeli mülteci işçiler de Türkiye’de yaşayan diğer işçi kardeşleri gibi iş kazalarında ya sakat kalıyor ya da iş cinayetlerine kurban gidiyorlar. Sizin bu konudaki düşünceleriniz neler?
Bunları duyduğumuzda gerçekten çok üzülüyoruz. Bizim de yaşadığımız bölgelerde bunlar yaşanıyor. Türkiye’de çalışan bir tanıdığımız İstanbul’da çalışırken iş kazası geçirdi. Nerede çalıştığını hatırlayamıyorum fakat iş kazası geçirdiği için ayağına platin takıldı. Başka bir tanıdığımız ise kanalizasyonda çalışırken, nefessizlikten boğularak öldü.Burada iş kazası geçiren kardeşim ise parmağını kesti ve ameliyat için hastaneye gitti ama ameliyat olamadı. Suriye’ye gelip ameliyat olmak zorunda kaldı. Şimdi parmağını kullanamaz halde. İşçilerin hiçbir kıymeti yok gerçekten!
Suriyeli göçmenlerin sayısının 2 milyona ulaştığı söyleniyor. Bunların çoğunu kadınlar ve çocuklar oluşturuyor. Özellikle kadınların yaşadığı sorunlar nelerdir?
Bu durumda kadınlar daha aciz duruma düşüyorlar. Kadının yükü daha da artıyor. Ankara’daki durum İstanbul ve İzmir’in koşullarından görece daha iyi. İstanbul’da kadınların birçok sıkıntıyla yüz yüze kaldıklarını duyduk. Biz burada çıkıp dolaşabiliyoruz, fakat oralarda bu söz konusu değil.
Çocuklarımız okullarına devam edemiyorlar. Sağlıkla ilgili sıkıntılarımız oluyor. Bir tanıdığın kimliğiyle gidip kontrol olmaya çalışıyoruz. Eğer bunların hiçbiri olmuyorsa parayla tedavi oluyoruz. Dedik ya biz aslında şanslıyız, burada tanıdıklar var. Kimsemiz olmasa, paramız da olmasa tedavi olamayız. Ama çocuklar var. Bu çok kötü.
Suriye için uluslararası yardım kuruluşlarının tutumları nasıl? Gerçek anlamda çalışma yürütüyorlar mı?
Bu kuruluşlar daha çok kendileri için yapıyorlar bunları, savaş içinde bulunan insanlara ulaşmak için gerçek anlamda bir çabaları yok. Eğer öyle olsaydı insanlar iç savaş nedeniyle açlıktan ve ilaçsızlıktan ölmezlerdi!
Önümüzde 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü var. Bu konuda, UİD-DER temsilciliğimizde Türk, Kürt, Alevi, Sunni vb. işçilerin bir araya geldiği etkinlikler yapılacak. Katılmak ister misiniz?
Tabii ki katılmak isteriz. Güzel olur. Bize adres verin gelelim.
Biz gelip sizi alırız. Aramızda olursanız çok mutlu oluruz.
Son olarak söylemek istediğiniz bir şeyler var mı?
Geldiğiniz için çok teşekkür ediyoruz.
Biz teşekkür ederiz. Tekrar görüşmek üzere.
Tahterevalli
İşçi Katliamı Devam Ediyor!
- Bursa’dan Bir Özel Okul Öğretmeniyle Söyleşi
- Malatyalı Kadın Tekstil İşçisi İle Deprem ve Kadın İşçiler Üzerine Söyleşi
- Nilgün Soydan ile Kemal Türkler Söyleşisi
- Genel-İş İzmir 8 No’lu Şube Başkanı Gümüştekin ile Söyleşi
- İş Güvenliğimiz İçin 1 Mayıs’ta Sınıfımızın Saflarındayız
- Avukatlar Anlatıyor: Yasalar Yetmez, İşçi Sınıfını Örgütlülük Kurtarır
- Bir Afgan Göçmen İşçiyle Söyleşi: “Ölmek ya da Özgürce Yaşamak”
- Ekmekçioğulları İşçileri ve Anadolu Şube Başkanı Deniz Ilgan’la Direniş Üzerine
- Söz Hakları İçin Direnen Ekmekçioğulları İşçilerinde
- Trelleborg İşçileriyle Grev Üzerine Söyleşi
- Cargill İşçileriyle Sohbet
Son Eklenenler
- 1 Mayıs’a sayılı günler kaldı ve biz emekçi kadınlar böylesine anlamlı bir güne hep birlikte hazırlanmak üzere yan yana geldik. Sınıfımızın birlik, dayanışma ve mücadele günü için UİD-DER’de birleştik. Hep birlikte coşkulandık, umutla dolduk. 1...
- Bir haykırış duyuldu derinden/ Sanırsın dağlar kalktı yerinden/ Mahalleden, fabrika köşelerinden/ Ayağa kalktı yürüyor işçi/ Yürüyor işçi, yürüyor işçi!
- Her işçinin hayalidir bir gün emekli olmak, hayatının kalan kısmında çalışmadan mutlu mesut yaşamak ve kendini güvende hissetmek… Bunun için sigortalı bir işte çalışmaya, SGK primlerimizin gerçek ücretimiz üzerinden ödenmesine dikkat ederiz. İşe ilk...
- Geçenlerde manava yolum düştü, eve bir iki parça şey alayım diye uğradım. Alışveriş bitti, tam para ödeme esnasında 17 yaşlarında bir genç gelerek kasadaki kişinin kulağına bir şeyler fısıldadı. O ise kafasını sallayarak “tamam tamam al” dedi. Genç...
- Ramazan bayramı boyunca, insanlar birbirlerine temenni mesajları attı. Sevdiklerine onların mutluluklarını içeren dilekler ilettiler. Sevdikleri kişilerin kötü günler görmemesini, her türlü beladan ve kazadan uzak olmasını, açlık ve yoksulluk...
- Merhaba arkadaşlar, işçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs yaklaşıyor. Bu sömürü düzeni kapitalizm dünya işçi sınıfının hayatını alt üst edip zindana çeviriyor. Dolayısıyla her 1 Mayıs’ın biz emekçiler için ayrı bir...
- Siyasi iktidarın ve sermaye sınıfının saldırıları arttıkça işçi ve emekçilerin çalışma ve yaşam koşulları kötüleşiyor, iş cinayetleri sürüyor. Bu koşullarda düşük ücretlere, sendikal baskılara, ağırlaşan çalışma koşullarına karşı pek çok sektörde...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs yaklaşırken UİD-DER temsilciliklerinde “Sermayenin ve İktidarın Saldırılarına Karşı 1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye!” başlıklı etkinlikler gerçekleştirildi. 20-21 Nisanda...
- Son yıllarda mülteci, göçmen, sığınmacı ve yabancı sözlerini çok duyduk, duymaya da devam edeceğiz. Nedeni dünya üzerindeki 8 milyar insanın neredeyse 300 milyonunun, doğup büyüdükleri, yaşadıkları topraklardan kaçmak zorunda kalmalarıdır. Ve...
- Yunanistan’da en büyük işçi sendikası olan Yunanistan İşçi Sendikaları Konfederasyonu’nun (GSEE) çağrısıyla artan hayat pahalılığını protesto etmek amacıyla bir günlük genel grev gerçekleştirildi. 16 Nisan’da yüzbinlerce işçi ve emekçi başta Atina...
- Ben Mersin’den, sendikasız bir fabrikada çalışan metal işçisiyim. Yaşamımı devam ettirebilmek için ben de sizler gibi çalışmak zorundayım. Çalıştığım fabrikada birçok sorunla karşı karşıyayız. Bu sorunlar Türkiye’de işçilerin genelinin yaşadığı...
- Türkiye’nin her yerinde pıtrak gibi çoğalan özel okullar, bir süredir ülke gündemine pek çok sorunla birlikte yerleşmiş durumda. 22 yıldır sanayi şehri Bursa’da çalışan bir özel okul öğretmeniyle sektördeki sorunlar üzerine gerçekleştirdiğimiz...
- 7 Martta greve çıkan Lezita işçileri, 17 Martta yürüyüş ve basın açıklaması gerçekleştirdi. Grevlerini sürdüren Lezita işçileri patronun grev kırıcılığına karşı da mücadele ediyor. 18 Martta Ankara’ya yürüyüş başlatan Agrobay işçileri, 21 Martta...