Buradasınız
Durak Tekstil İşçileriyle Söyleşi
![](https://uidder.org/sites/all/modules/lazyloader/image_placeholder.gif)
Neden sendikalaşmak istediniz?
Birinci işçi: Öncelikle işyerimizde işçi sağlığı ve güvenliği önlemleri yok. Mesela ürettiğimiz tekstil ürünlerinde Aramid diye bir madde kullanılıyor. Bu madde ambalajının üzerinde de toksik kurukafa işareti var. Üç gün boyunca üstümüzden çıkmıyor. Bu maddenin çıkması için başka bir kimyasal kullanmak durumundayız. Onun da ayrıca zararları var tabi. Derinin altına temas ediyor, direkt kanserojen madde yani. İnsan zaten o kimyasalı, asidi çektiği zaman ömründen kaybediyor. Yani gencecik insanlarız. En küçüğümüz 22 yaşında en büyüğümüz 32 yaşında. Boya eldiveni vermeleri gerekirken, latex eldiven veriyorlar. Üç kat latex eldiven giyiyoruz ama eldivenler derimize yapışıyor. Zaten kolumuzu koruyacak hiçbir ekipman da vermiyorlar.
İş güvenliğiyle alakalı birden fazla sıkıntımız var. Mesela bir keresinde fark etmeseydik tavandan kafamıza cam düşecekti, son anda kurtulduk. Kimi arkadaşlarımızı servis otobanda bırakıyor. Ne üst geçit ne bir alt geçit var. Yüksek hızla geçen arabaların arasından geçip evine ulaşmak zorunda kalıyor arkadaşlarımız.
İkinci işçi: İşyerimizde bir servis kazası olmuştu. İki kadın işçi arkadaşımız hayatını kaybetti. Üstelik öncesinde servislerle ilgili sıkıntıyı insan kaynaklarına birçok kez iletmiştik. Yani gerçekten defalarca ikazda bulunduk ama kimse bizi ciddiye almadı. İşte sendikasızlık budur abi! Yani kimse seni dinlemiyor. Eğer sendikalı olsaydık, yani örgütlü olabilseydik bu kadar rahat davranamazlardı ve o arkadaşlarımız da bugün hayatta olurdu.
Bize maske bile vermiyorlar, verdikleri zaman da 2 bin lirayla üzerimize zimmetliyorlar. Yani maskeye bir şey olursa sen karşılıyorsun ücretini. Askeriye mi burası? Hani benim sağlığımı düşünüyordun?
Birinci işçi: Ayrıca yarım asırlık bir firmanın bizi asgari ücrete çalıştırması çok gülünç bir durum. Sen kazanıyorsan bizim emeğimizin üzerinden kazanıyorsun. Durak Tekstil piyasadaki çoğu firmaya göre daha fazla ülkeye ihracat yapan bir firma. Kârı çok yüksek ama bize verdiği maaş asgari ücret kadar. Zaten bunun biraz üzerinde olduğu zaman da vergiye gidiyor. “Üç ayda bir erzak veriyorum” diyor ama verdiği pirincin içinden kurt çıkıyor. Yılbaşında bize 500 liralık alışveriş çeki verdiler. 500 liraya bu ekonomik krizde kendine ne alabilirsin ki?
Patronlar işçilerin sendikalaşma hakkını tanımak istemiyor. Neden sendikaya karşı bu kadar direnç gösteriyorlar?
Birinci işçi: Bir kere sendikalaşmak bizim anayasal hakkımız. Her işçi istediği sendikaya üye olabilir ve gerekli çoğunluğu sağlayıp yetkili olduktan sonra toplu sözleşme imzalayabilir. Ama işçilerin haklarını alması patronların işine gelmiyor. Çünkü onlar daha fazla kâr elde etmek istiyorlar. Kendi kurallarını bize dayatmak istiyorlar. Kafalarına göre, iş azaldığında yıllık izne çıkarıyor seni. Ya ben senin belirlediğin tarihte izine çıkıp ne yapayım?
İkinci işçi: Bir işyerinde sendika olunca, daha iyi koşullarda çalışmanın ne demek olduğunu anlıyor insan. Mesela üç kişinin yapacağı işi tek kişi yapmayacak, düşük ücret dayatması olmayacak. Ama sendika olmadığında işçiyi istediği gibi çalıştırıyor ve acayip derecede kâr yapıyor. İş güvenliği önlemlerinin alınması için de sendika şart. Sendika olmayınca sahipsiz gibisin. İşçi arkadaşlarımızın borcu harcı olduğu için mecburen bu kötü koşullara dayanıyorlar. Patron da işçinin üzerine karabasan gibi çöküyor. İşçiyi istediği gibi kullanıyor, önüne istediği yemeği koyuyor. Neden, çünkü bir sendika yok. Bir yere şikâyet edemiyorsun, nereye şikâyet edeceksin? Şikâyette bulunsan bile onların insafında kalan bir şey oluyor bu. E, ben de bir insanım yani köle değilim ki. Yani çalışmanın da bir kuralı olması gerekiyor. Benim sesimin çıkması için örgütlenmem lazım. Sendika olduğu zaman senin söz hakkın oluyor yani. Öyle olmadığı zaman affedersin vur kafasına al ağzındaki lokmayı.
Birinci işçi: Bizim örgütlenmemizin en önemli nedeni patronun iki dudağı arasında kalmamak ve sağlıklı bir ortamda çalışmaktır. Bu bölgede fabrikalarda çalışan işçilerin gözü kulağı bizde. Buraya sendikanın girmesi diğerlerini de olumlu yönde etkileyecek. Bu nedenle çevremizdeki fabrikaların patronları Durak Tekstil’i bir kale olarak görüyorlar. Bu nedenle patronlar arasında dayanışma var. Biz eyleme başladıktan sonra içerideki arkadaşlarımıza iki bin lira zam yaptılar.
Sizleri hangi gerekçeyle işten attılar, süreç nasıl işledi?
Birinci işçi: Sendikalaşmamız duyulduğunda bizi odalarına çekip zorla sendikadan istifa ettirmek istediler. İstifa etmediğimiz için aynı gün içerisinde 6 işçiyi işten attılar. Küçülme gerekçesiyle, yani 17. ve 18. maddeden çıkarmak istediler. “Küçülmeye gidiyoruz” dediler ama bundan 3 ay öncesine kadar yaptıkları basın açıklamasında yüzde 30 büyümeye gideceklerini yazılı ve sözlü olarak açıklamışlardı. Biz o kâğıtta yazılanlara imza atmadık. 2-3 gün sonra da evimize 25/2-a, 25/2-h, 25/2-e maddelerinden işten atıldığımızla ilgili bir belge geldi. Yani biz hırsızlıkla itham edildik.
İkinci işçi: Ben yasal hakkımı kullandım diye hırsız mı oldum? Neden beni böyle ithamla yargılıyorsun? Patronlar açısından işçilere iftira atmak öyle kolay olmuş ki. Yani bunu nasıl yapabiliyorlar? Belli ki bir yerlerden güç alıyorlar. Bunun nedenlerinden biri de hükümetin işverenin tarafında olması.
Üstelik bizi bu maddeden atmış olmalarına rağmen tazminatlarımızı verdiler. Yasa gereği 25. maddeden çıkardığı zaman tazminat verme zorunluluğu yok ama sırf biz sesimizi çıkarmayalım diye verdiler. Yani sus payı için. Demek ki burada bir suçluluk psikolojisi var. Biz kapının önündeydik, bundan rahatsız oldukları için bizi mafya ile korkutmak istediler. Ama ben hakkımı alana dek, mafya değil Cumhurbaşkanı gelse ben o kapıdan ayrılmam. Yani bir ülkede namuslu insanlar namussuzlar kadar cesur olmalı diyorum.
Direniş süreci sizlere neler öğretti, çevreden gelen dayanışma ziyaretleri size neler hissettirdi?
İkinci işçi: İşçiler o kadar güçlü ki aslında, yeter ki ortak mücadeleleri olsun. Ne haklarımız varmış biz bu direniş, bu mücadele sürecinde öğrendik. Onların oturduğu koltukta bizim emeğimiz var.
Birinci işçi: Bu kadar hakkımız olduğunu bilmiyorduk. İnsanca çalışılabilecek bir ortam olabilirmiş bunu öğrendik. Sabah saat 06.45’te işbaşı yap, 10 saat çalış, eve git. Hep bu şekilde olacak sanıyorduk hayatı. Ama sendikalaşmaya başlayınca, anayasal haklarımızı öğrenince çok şey değişti. Gerçekten de işçiler sırt sırta verdiklerinde kazanamayacakları hiçbir şey yok. Bizim sahip olduğumuz haklar mücadeleyle kazanılmış haklar.
Patronlar daha çok kazanabilmek için, daha güçlü olabilmek için ne yapıyorlar? Patronların sendikasına üye oluyorlar, organize bölgelerinde çok daha örgütlüler. İşte bu durumda işçilerin daha güçlü olabilmesi için örgütlenmesi gerekiyor. Sendikalara, örgütlere, derneklere gidip örgütlenmesi gerekiyor. İrade sahibi olmak için bunları yapmak gerekiyor. Bizim sendikalara üye olmamızın sebebi patronların karşısında bir güç olmaktır. Biz bir güç olarak toplu sözleşme masasına oturmak istiyoruz. Patronun iki dudağı arasında bir çalışma hayatı istemiyoruz.
İşçiler: Hak verilmez alınır. Yaşasın sınıfsal mücadele diyoruz.
- Durak Tekstil İşçileriyle Söyleşi
- Bursa’dan Bir Özel Okul Öğretmeniyle Söyleşi
- Malatyalı Kadın Tekstil İşçisi İle Deprem ve Kadın İşçiler Üzerine Söyleşi
- Nilgün Soydan ile Kemal Türkler Söyleşisi
- Genel-İş İzmir 8 No’lu Şube Başkanı Gümüştekin ile Söyleşi
- İş Güvenliğimiz İçin 1 Mayıs’ta Sınıfımızın Saflarındayız
- Avukatlar Anlatıyor: Yasalar Yetmez, İşçi Sınıfını Örgütlülük Kurtarır
- Bir Afgan Göçmen İşçiyle Söyleşi: “Ölmek ya da Özgürce Yaşamak”
- Ekmekçioğulları İşçileri ve Anadolu Şube Başkanı Deniz Ilgan’la Direniş Üzerine
- Söz Hakları İçin Direnen Ekmekçioğulları İşçilerinde
- Trelleborg İşçileriyle Grev Üzerine Söyleşi
- Cargill İşçileriyle Sohbet
- Polonez’de Hukuksuzluklar Arttıkça Direniş Büyüyor!
- Eti Krom İşçilerinin Mücadelesi Kazanımla Sonuçlandı
- Grevci Yolbulan İşçilerine Dayanışma Ziyareti
- Bursa’dan Antep’e Hak Gasplarına Karşı İşçi Mücadeleleri Sürüyor
- Hak Gasplarına Karşı Mücadele Edenler Kazanıyor
- Grevdeki Yolbulan Metal İşçilerine Dayanışma Ziyareti
- KLS Klima ve ABP’de Sendika Düşmanlığı
- Novares İşçileri Greve Çıktı
- Şehir Hastanelerinde Hak Gasplarına Karşı Eylemler
- Yolbulan Metal İşçileri Greve Çıktı
- UİD-DER’den Sumitomo İşçilerine Dayanışma Ziyareti
- İşçiler Düşük Ücrete, İşten Atma Saldırısına, Ücret Gaspına Karşı Mücadele Ediyor
- Özel Sektörden Kamuya Hak Arama Mücadeleleri Sürüyor
- Gürdesan İşçileri İş Durdurdu!
- Mersen İşçileri Fransa Konsolosluğu Önünde Eylem Yaptı
- ODAŞ Yel Enerji İşçilerinin Direnişi Sona Erdi
- Bir Ağacın Gölgesi, Patronların Korkusu, İşçilerin Birliği
- Çorum’da Yel Enerji İşçileri Sendika Düşmanlığına Karşı Direnişte
- Durak Tekstil Direnişinin 83. Gününde Dayanışma Eylemi
- Durak Tekstil İşçileriyle Söyleşi
Son Eklenenler
- İstanbul 112 Ambulans çalışanları ve SES İstanbul Şubeleri, 26 Temmuz Cuma günü Avrupa İl Ambulans Servisi Başhekimliği binası önünde, yaşanan sorunlara çözüm bulunması talebiyle basın açıklaması gerçekleştirdi. Yapılan basın açıklamasına 112...
- Otoriter, faşist rejimlerin iktidarda olduğu dönemlerde toplumsal değerler aşındırılır, insanlar yalnızlaştırılır, bencillik ve bireycilik daha fazla öne çıkar. Zulme ve haksızlığa karşı çıkmak aptalca, kişisel çıkarları ön planda tutmak, bunun için...
- Kemal Türkler anılırken yaşadığı dönemle ve mücadele arkadaşlarıyla, sınıf mücadelesinde elde ettikleri kazanımlarla anılıyor. Bize öyle önemli bir miras bırakmış ki katledilişinin 44. senesinde bizler onu hâlâ aramızda ve kavgamızda hissediyoruz....
- İstanbul Çatalca’da bulunan, sucuk, salam, sosis gibi işlenmiş et ürünleri üretimi yapılan Polonez’de baskılar ve hukuksuzluklar artıyor, işçiler de sendikal haklarına sahip çıkmaya devam ediyor. Tekgıda-İş Sendikasının yeterli çoğunluğu sağlayarak...
- Siyasi iktidar Türkiye’nin dört bir yanını maden şirketlerine peşkeş çekmeye devam ediyor. Son olarak Emsa Enerji ve Madencilik şirketi Tokat’ta 30’dan fazla köyün yaylası ve su havzası olan Sorhun Obasında altın aramak için sondaj çalışmalarına...
- Sermaye sınıfının sendika düşmanlığına ve ücret gasplarına karşı işçilerin ve emekçilerin mücadeleleri sürüyor. İstanbul Çatalca’da Polonez işçileri patronun sendika düşmanlığına karşı direnişe geçti. Şişli Belediyesi işçileri ücretlerinin eksiksiz...
- “Fabrikadaki çoğu kadın 600-700 işçiye haklarının ellerinden gideceğini anlattığımızda protestoya katılmayı tereddütsüz kabul ettiler. Fabrikada sendikasız işçi yoktu. Kadınlar erkeklerden daha bilinçliydi. Sınıfsal olarak da meseleyi biliyorlardı....
- Başka dilde bir şarkı söylendiğinde sözlerini anlamayız. Yine de şarkıda akan hisler yüreğimize kolaylıkla işler. Elbette müziğin gücü ve evrenselliğidir bu. Ancak esas güç, egemenlerin ne yaparlarsa yapsınlar önüne geçemeyecekleri duygudaşlık...
- DİSK’in kurucusu, Maden-İş’in Genel Başkanı, Türkiye işçi sınıfının unutulmaz önderi Kemal Türkler, katledilişinin 44’üncü yılında Topkapı Mezarlığındaki mezarı başında anıldı. 22 Temmuzda gerçekleştirilen anmaya DİSK’e bağlı sendikaların üye ve...
- Türkiye işçi hareketinin yükselişe geçtiği 1960-1980 arası dönemi düşündüğümüzde bu yükselişe büyük katkısı olan Maden-İş geleneğini ve Maden-İş Genel Başkanı Kemal Türkler’i anmamak olmaz. Kemal Türkler, bu dönemin sembolü haline gelmiş isimlerden...
- Kemal Türkler… DİSK’in kurucusu, Maden-İş’in unutulmaz önderi… Dürüst, namuslu ve yüreği işçi sınıfından yana atan bir sendikacı… Katledilişinin 44. yıldönümünde büyük işçi önderi Kemal Türkler'i saygıyla anıyoruz.
- Özçelik-İş’in örgütlü olduğu Yolbulan Metal fabrikasında TİS görüşmelerinde anlaşma sağlanamaması üzerine işçiler 20 Haziranda greve başladı. Sakarya Şehir Hastanesi şantiyesinde çalışan İYİ-SEN üyesi taşeron işçilerinin ücret gaspına karşı 22...
- Bangladeş’te kamu sektöründe istihdam kotasına karşı öğrencilerin başlattığı protestolar büyüyerek devam ediyor. Kamu sektöründe kota sisteminin kaldırılmasını talep eden öğrenciler ve emekçiler kamuda işe alımda liyakata dayalı bir sistem...