Ya elleri olmayanlar!

Merhaba dostlar,

Son zamanlarda yoğun olarak rastladığım iş kazalarını daha dikkatlice sorguladığımda sizlerle paylaşmak istediğim birkaç konu çıktı. Bu dünyadaki altı milyar insanın ezici çoğunluğu işçi sınıfının bir parçası. Yaşadığımız bu topraklardaki insanların çok büyük bir bölümü de hayatını her gün bir fabrikada, atölyede, ofiste, tarlada, insanlık dışı koşullarda çalışarak kazanmaya çalışıyor. Fakat ne tuhaftır, bu dünyada sınıf kardeşlerimizin yaşadığı iş kazaları sonucunda ölenler/sakatlananlar ne medyada gündeme alınıyor, ne de ciddi bir tartışma konusu olarak tartıştırılıyor. Neden?

Her gün borsalardaki hisse senedi fiyatlarının, döviz kurlarının, bunların sonuçlarının değerlendirildiği haber programlarının, ihracat, ithalat rakamlarının ve bunlar üzerine değerlendirme programlarının, futbolcuların ve futbolun konu edildiği programların, ulusal damat, gelin ve kaynana programlarının ısrarla gündemimize sokulması, bizleri insani olan her şeye duyarsızlaştırma çabasının bir ürünüdür. Boyalı, takım elbiseli, ses tonları etkileyici “haber” sunucularının anlattığı konular her gün yaşadığımız iş kazalarından daha ilgi çekici, daha önemli hale getiriliyor. Çalıştığımız fabrikalarda, atölyelerde vs. yanı başımızda kolunu, parmağını veya hayatını haybeden insanların dramı bizlerin bilincinde birkaç saatlik yer bile tutmaz oluyor. İşçi sınıfı bu olanlara en ufak bir tepki veremez durumda. İnsan olmanın gereklerini dahi kaybetmek üzereyiz. Kim ne derse desin işçilerin, emekçilerin çok büyük çoğunluğu bilincini medya şarlatanlarına teslim etmiş durumda.

Yukarıda medyanın neden iş kazalarına yer vermediği sorusunu sormuştuk. NEDEN? Benim cevabım açık. Para babalarının yani patronların, yani patronların sınıfı olan burjuvazinin, yani onların sistemi olan kapitalizmin memurları olan medyanın ve program yapımcılarının bizden yana program yapması şöyle dursun, biz işçileri, emekçileri hatırlamasını ve iş kazalarını doğru bir temelde açmasını ummak bile yanlış olur. Bizim için medyada olmak değil işçi sınıfının gündeminde olabilmek asıl olandır. Bizce sorun medyanın gündemine yeterince girememek değil, medyanın yarattığı bu mantıksızlaşma, hafızasızlaştırma ve kişiliksizleştirme durumundan kurtulabilmektir. Bizce asıl başarı işçi sınıfını medyanın gündeminden kurtarabilmektir. Bunun için bizler gündemimizi gerçeklerle doldurmalıyız, masallarla değil. İş kazaları ve ölümler GERÇEKLİĞİN ta kendisidir. İş kazalarında ölenler işçiler, emekçilerdir. Suçlusu kapitalist dünya sistemidir, patronların sistemidir. Her yıl on binlerce işçi iş kazaları sonucunda hayatını kaybediyor. Birçoğumuz sakat kalıyor. Gerçek olan gündem budur. Hepimiz bu gündemi kendi çevremizde her gün bıkmadan usanmadan teşhir etmeliyiz. Şimdi sizlerle, yaşadığım bölgede kaynak yapmak için galvaniz kazanın üzerine çıkıp oradan kazanın içine düşüp, haşlanarak hayatını kaybeden işçi kardeşimizin anısına yazdığım, fakat bütün iş kazalarında hayatını kaybedenlere ithaf ettiğim şiirimi paylaşmak istiyorum.

   YA ELLERİ OLMAYANLAR
   Derler ki gelecek 
   Ellerinizdedir …
   … gelecek kimin?
               “İnsan” olan herkesin mi?
   Peki insan olan hangimiz, yaşadığımız bu insan cehenneminde?
   Çook yorulanlar mı?
   Ne dersiniz, koşturanlar, çalışanlar desek…
   Koşturulup çalıştırılanlar, cüzzamını iyileştirmeye çabalarcasına…
   Korkunun ve acıların bolluğunu, derin bir sessizlik gibi, katledilişlerimizin ıssızlığında büyütenler.
   Binlerce yıldır biriktirilip, kutsal elleri ile, bu “akıl köleliğine” esir edilenler.
   SİZİN SOYUNUZDANDIR ONLAR 
   İŞÇİLER
   ELLER
   Rahmeti ve serveti yaratan, yağdıran hep onlar.
   Çeliğe etini akıtıp, bir zerrenin uçuşması gibi gökyüzünde, soyumuzu kâinatta gezdiren hep onlar
   ELLER
              ELLER
                          İŞÇİLER
   ELLER
   Bugünü demir yaratmadı, bildiklerimizi de,
   Kuantum fiziği değil uzayda dolaşmamıza vesile olan,
   Kanını böğrüne akıtan kurşun mu diyorsun hâlâ?
   Sana, bana kentlerin, varoşlarını yaratan,
   Terli ve başsız olan
   Sokak kenarlarında isimsiz ve soysuz dolaşan 
   ama elleri olan
   İşte ELLERİN soyundan olan cevaplarsa bulunacak olan…
   O, ızdırabın kalelerinde yatan
   Soğuğu yenip, kendi, cüruf içinde yanan,
   Haykırışları, içinde kalan
   Kendini, kendi yarattıklarına satan, kiralayan
   Susan,
               Acıkan,
                           “Cahil” olan.
                                      Gürlemesiyle insanı insan yapacak olan.
   Türeyip de geldiklerinin düşlerinde dahi göremeyeceklerini yaratan 
   ELLER
               ELLER
   Bir tek, tanrının vekilleri “görebilmiş” eller olmadan “yaratılanı”, “gökten düşeni”
   Bana pislik içinde yaşamak niyedir diye sorma.
   İşte ellerim!
   İşte kanım, canım
   İşte servetim: ellerim, bileklerim, aklım.
   Bir banka hesabı kadar kayıtlı, kolay değil elbet,
   Bir banknot gibi kaba, hesapsız da değil,
   Tapu senedi gibi garantili de görünmez,
   Çatlakları derin ve kararsız,
   Kemikleri iri, biçimsiz,
   İşine kıvrak, hünerli.
   Cevapları sıkılı yumruklar içinde … sessiz.
   İŞTE EFENDİMİZ, ELLERİMİZ!