Buradasınız
12 Saatlik Çalışma ve Kaybolan Hayatlar
Gebze’den bir metal işçisi
Yaşamak sadece işyerine gidip çalışmak, sonra eve gelip uyumak mı? Yoksa dünyanın bütün nimetlerinden faydalanarak yaşamak mı? Nasıl da unutturmuşlar yaşamayı biz işçilere 12, 14 saat çalıştırarak. Küçücük bir dünya vermişler koca dünyayı yaratırken. Bu küçücük dünyaya öyle alışmışız ki hayatlarımızın kaybolduğunun farkında bile değiliz.
Ben de metal sektöründe 12 saat çalışan işçilerden biriyim. Bizim işyerinde fazla mesaiden dolayı sadece benim bildiğim üç arkadaşım eşinden boşandı. Onun dışında psikolojik ilaç kullanan, bel fıtığı olan ve buna benzer birçok rahatsızlık geçiren arkadaşım var. 12 saat çalışma, ortalama iki saat de yol, toplam 14 saat, Cumartesi garanti ve bazen Pazarları da çağırıyorlar. Devamlı hayatımız bu döngüde artık. Bir yerden sonra robotlaşıyoruz. Bizim dinlenmeye, eğlenmeye, arkadaşlarımız ve ailemizle zaman geçirmeye de ihtiyacımız var. Ve bu ağır çalışma koşullarından dolayı biz işçiler çeşitli hastalıklara yakalanıyoruz. Yaşamlarımız makine dişlilerinin arasında sıkışıp kalıyor. Umutlarımız tükeniyor ve yalnızlaşıyoruz. Bizler bunca çileyi çekerken patronlar ise bizim sırtımızdan milyonlar kazanıyor. Yani bir taraf çalışıyor, öbür taraf yiyor.
Dostlar gerçekten çok çalışıyoruz ve onca hastalıkla karşılaşıyoruz. Bizden önceki sınıf kardeşlerimiz mücadele ederek çalışma saatini sekiz saate düşürmüşler. Biz ise yasada olmasına rağmen bu hakkımızı koruyamamışız. Bugün bu ilerlemiş teknolojide sekiz saat bile fazla değil mi? Bizler de bizden önceki sınıf kardeşlerimiz gibi mücadele ederek çalışma saatlerini 8 saatin de altına düşürsek, vardiya sayısını yükseltsek ve bu sayede işsiz işçileri de iş gücüne katsak nasıl olur? Biliyorum çoğu işçi arkadaşım söylediklerimin hayal olduğunu söyleyecek. Ama bir düşünün ilk sanayileşme döneminde şu anki haklarımızın hiçbiri yoktu, ne sigorta ne ikramiye ne de sekiz saat çalışma. Bizden öncekiler yapmış ise bizler de yapabiliriz. Yapmamız gereken sadece taşın altına elimizi koyup mücadele etmek. Aksi takdirde daha kötü çalışma koşulları bizi bekliyor.
Akkardan’da Baskılar Artıyor
Neyin Diyetini Ödüyoruz?
- Kamu Emekçileri, Ancak Birleşirse Kazanabilir!
- Sınıf Temelinde Örgütlü Olmak Sabırlı Olmaktır
- Bir Yaz Akşamı…
- Artık Kurdu Gözünden Tanıyorum!
- İşsizliğin Sebebi Sözleşme mi?
- “Bu İşçiler de Çok Nankör Canım!”
- Digel Tekstil İşçilerinin Mücadelesi Devam Ediyor
- Grevci TPI Kompozit İşçileri Kararlı
- Amazon Depo İşçileri Haklarını İstiyor
- İşsizliğe Karşı Mücadele Kapitalizme Karşı Mücadeledir!
- Hak Aramak Değil Grev Kırmak Vebaldir
- Bu Pahalılıkta Tatil Yapmak mı?
- “UİDER” Değil, “UİD-DER”
- Sırrı Abimizi Mücadelemizde Yaşatacağız
- Erol Eğrekler ve İşçi Sınıfı
- Patronlar “Kullan At” İşçi İstiyorlar!
- İşçi Sınıfı Olarak Ders Çıkaralım
- Grönland’ın Buzulları ve Egemenlerin Kâr Arzusu
- Dünü Unutmadan, Bugüne ve Geleceğe Bakabilmek…
- Emekliliği Kim Bitirdi?
Son Eklenenler
- İstanbul Emek Barış ve Demokrasi Güçleri, 1 Eylül Dünya Barış Günü kapsamında 31 Ağustos Pazar günü Kadıköy’de bir miting düzenleyeceklerini duyurdu. Miting çağrısı, Mecidiyeköy’de bulunan Tüm Bel-Sen İstanbul Şube binasında 27 Ağustosta...
- Toplamda 6,5 milyon kamu emekçisi ve emeklisini ilgilendiren 8. Dönem Toplu Sözleşme görüşmelerinde, anlaşma sağlanamadı. Kamu İşveren Heyeti ile konfederasyonlar arasında görüşmeler çıkmaza girdiği için, süreç Kamu Görevlileri Hakem Kuruluna...
- İzmir’den İstanbul’a belediye çalışanları, ücretlerinin geç veya eksik ödenmesi, tazminatlarının ve yan haklarının ödenmemesi nedeniyle çeşitli eylemler yapıyor. Evlerini geçindirmekte zorlanan emekçiler, alacaklarının bir an önce ödenmesini talep...
- 600 bin kamu işçisini ilgilendiren Kamu Toplu İş Sözleşmeleri Çerçeve Protokolü (KÇP) süreci, kamu işçilerinin taleplerinin görmezden gelinerek sefalet zammına imza atılmasıyla sonuçlandı. Harb-İş İstanbul Şube Başkanı Murat Yalçınkaya ile Kartal...
- Grev yerindeki bir sohbet sırasında bir işçi kardeşimiz çocuğunun aşçılık bölümünü seçtiğini anlatırken bu durumun onu üzdüğünü şu sözlerle dile getirmişti: “Biz istedik ki bizim gibi işçi olmasın, mühendis olsun, doktor olsun, ezilmesin. Ama olmadı...
- Biz Gebze’den bir grup UİD-DER’li işçi olarak Omsa Metal direnişini ziyaret ettik. Direnişçi işçilerle sorunlarımız üzerine sohbet ettik.
- Kapitalist sistemin tarihsel krizi, siyasi iktidarın sermaye sınıfının çıkarlarına göre yürüttüğü politikalar biz emekçileri derinden etkiliyor. Açlık sınırı altında kalan sefalet ücretlerine mahkûm edilmiş durumdayız. Bizler insanız, sadece...
- Metal işkolunda grup toplu iş sözleşmesi yaklaşıyor. Bu sözleşme MESS ve metal işkolunda örgütlü bulunan Birleşik Metal-İş, Türk Metal ve Çelik-İş sendikaları arasında gerçekleşecek. Biz işçiler bir araya geldiğimizde futbol üzerine konuşur, sohbet...
- BM destekli Entegre Gıda Güvenliği Aşaması Sınıflandırması (IPC), Gazze’de yaklaşık 500 bin kişinin yaşadığı yerleşim bölgesinde kıtlık ilan etti. Gazze’de açlıktan ölenlerin sayısı her geçen gün artıyor. İsrail’in uyguladığı bu soykırımı protesto...
- Birleşik Kamu-İş Konfederasyonu, taleplerini iletmek için 22 Ağustosta konfederasyon genel merkez binası önünde toplanarak Cumhurbaşkanlığına yürümek istedi. Kamu emekçilerinin yürüyüşü polis tarafından engellendi. Emekçiler sendika binası önünde...
- Hatay’dan İstanbul’a emekçiler rant uğruna evlerinden, tarım arazilerinden, geçim kaynaklarından ediliyorlar. Hatay Samandağ’da gece vakti alınan acele kamulaştırma kararıyla arazilerine giren ve narenciye ağaçlarını söken iş makinelerini durduran...
- Türkiye’de sayıları 16 milyona yaklaşan emeklilerin büyük bölümü, açlık sınırının altında maaşlarla yaşamaya çalışıyor. Yaşlılık dönemlerini huzur içinde geçirmesi gereken emekliler; temel ihtiyaçlarını karşılayamıyor, kiralarını ödeyemiyor,...
- Jack London’ın 1900’lü yılları resmettiği “Uçurum İnsanları” kitabını geçtiğimiz günlerde, arkadaşlarla birlikte okuduk. Yaşadığımız bazı şeyler nasıl da bu kitapta anlatılanları çağrıştırıyor.