Buradasınız
Ekonomik Kriz ve Genç İşçilerin Sorunları
Esenyurt’tan bir grup genç işçi ve öğrenci
Bir lise öğrencisi: Bir öğrenci olarak az çok tahmin edeceğiniz masraflarım var, ancak aynı masrafları karşılamak için artık daha fazla para gerekiyor. Ailem ve ben okul masraflarının pahalılığından şikâyetçiyiz. Örneğin benim okulum devlet okulu olmasına rağmen, bir sürü şey için para istiyorlar, sınav parası, kâğıt parası, kitap parası, kayıt parası. Mesela geçen sene kayıt için 200 lira istemişlerdi, bu seneki ulaşım ve yemek giderlerim 360 lira. Bir de devlet okullarında eğitimin ücretsiz olduğunu söylerler.
Bir üniversite öğrencisi: Ekonomik durumdan çok muzdaribim. Bu yıl ayrı bir eve çıktım ve bu masraflarla ailem tek başına baş edemediği için kendim ek işler yapmak zorunda kalıyorum. Ancak çoğu durumda iş bulamıyorum, bulduğum işlerde de öğrenci olduğum için düşük ücrete çalıştırılıyorum. Ayrıca öğrenci evimde yeterince iyi beslenemiyoruz, sürekli makarna pilav gibi maliyeti ucuz şeyler yiyoruz. Öğrencilere sağlanan kredilerin geri dönecek olması bizi daha da karamsarlaştırıyor. Firmalara sağlanan kredi afları vergi indirimleri neden öğrencilere de sağlanmıyor? Ayrıca ekonomik krizle beraber alım gücümüz düştü, maaşlar eriyor, fiyatlar artıyor. Sosyal olarak yapacağımız aktivitelere dahi katılamıyoruz. Bu nedenle ruhsal olarak da düzgün bir yapıda kalamıyoruz. Bu çıkmazdan nasıl çıkarız diye düşünmek tek başına yetmiyor. Kemer sıkma politikalarının durdurulması için örgütlü bir şekilde mücadele etmeliyiz.
Elektronik firmasında çalışan bir işçi: İşyerinde tamir bölümünde çalışıyorum ve bu aralar işlerimiz yoğunlaştı. Bulunduğum fabrikada ürün üretiminde sıkıntı olduğu için tamirden çıkan ürünlerin daha çok satıldığı bir dönemdeyiz. Normalde bizimle ilgilenmeyen ustalar “işler ne durumda, ürünlerini tamir edebildin mi?” gibi sürekli sorular soruyor. Normalde işçiyi sormayan patronlar ve yancıları, iş kendi ceplerine geldiğinde işçiyi düşünüyorlar! Ayrıca işyerlerindeki denetimler önceden haber alınarak yapılıyor. Fabrikada çalışma koşulları aslında hiç de insani değil ama denetimler sırasında her şeyin normal görünmesini sağlayabiliyorlar. Bizler örgütlü işçiler olarak çalıştığımız koşulların gerçek halini etrafımıza duyurmalı ve şartlarımızın iyileşmesi için mücadele etmeliyiz.
Sağlık malzemeleri üreten bir firmada çalışan işçi: Herkesin ailesi gibi benim ailem de mevcut ekonomik krizden olumsuz etkilendi. Örneğin kardeşimin okul masraflarını ailem karşılayamadığı durumda kendi kazancımdan vermek zorunda kalıyorum. Ayrıca işyerimde de benzer problemler mevcut. 40-45 yaşlarında insanlar var ve buradan çıkarsak iş bulamayacağız diyerek mecburi olarak çalışıyorlar. Aslında emeklilikte yaşa takılan bu işçilerin problemini birebir fabrikamda yaşıyorum. Çünkü işten atılan, tazminatlarını alamayan bu işçiler, yaşları dolayısıyla emekli olmaları gerekirken olamıyorlar.
Ayakkabı sektöründe çalışan bir işçi: Çalıştığım fabrika başka fabrikalara iş üretiyor. Şu an bu firmaya ürün üretmiyoruz. Bir şubesinde 5 kişi çalışan bu firmada, 1000 şubede 5000 kişi işsizlik korkusu yaşıyor. Buna benzer benim bildiğim bir sürü firma söz konusu ve bu da biz işçiler için işsizlik korkusu, dolayısıyla geçim sıkıntısı, psikolojik sorunlar olarak geri dönüş oluşturuyor. Değinmek istediğim başka bir konu da, arkadaşımız gibi biz de öğrencilik yaptık ancak bizim dönemimizde aldığımız harçlık giderlerimiz için rahatlıkla yetiyordu ve öğrenci masrafları aileleri sarsacak düzeyde değildi.
İnşaat sektöründe çalışan bir işçi: Üniversite hazırlık döneminde dershaneye gidiyordum ancak aynı zamanda çalışıyordum. Masrafları dolayısıyla kazandığım bölüme gidemedim. Daha sonraki sene yine çalıştım ve kazandım sınavı ama bu kez de ailemin ekonomik durumları nedeniyle okuluma gidemedim, çalışmak zorunda kaldım. Yakın dönemde Elazığ’da üniversite okuyan bir arkadaşım bizimle aynı işteydi, belli bir süre çakıştıktan sonra arkadaşımın okula gitmesi gerekti ancak ücretini alamamıştı. Firma sahibi “gidin biz sizin paranızı yatıracağız” dedi ama arkadaşımın parasını vermediler. Ayrıca şantiyede kalan arkadaşlarımız da ücretleri ödenmediği için, çoğu ihtiyacını karşılayamayacak durumda. Aileleri memleketlerinde olan arkadaşlar, kendileri dışında ayrıca ailelerini de düşünmek zorundalar. Günlük ödemelerimizin bize anlatıldığı gibi olmadığını sorgulayınca ve birlik olunca gördüm. Biz işçilerin örgütsüzlüğünden faydalanarak bizleri aşırı bir şekilde sömürüyorlar ama bu gidişatı mücadele ederek durdurabiliriz.
Üniversitede çalışan öğretim görevlisi: Artan ekonomik kriz nedeniyle, bulunduğum kurumda servis aracı sayısını azalttılar. Ve servis saatlerini erkene aldılar. İşçiler bu durumdan memnun değil ama birlik olamadığımız için benzeri uygulamalara devam ediyorlar. Giriş çıkışları kartlı yaptılar, iş yükümüzü arttırdılar. Patronlar ekonomik krizin bedelini işçilerin sırtına yıkmaya çalışıyor. Biz işçiler bu yükü taşımak istemiyoruz. Biz UİD-DER’de haklarımızı öğreniyor ve birlik oluyoruz. Mücadele etmekten başka çaremiz yok.
- Okuyan Bir İşçi Soruyor
- Uyanmak İstiyoruz Güzel Bir Sabaha
- Koca Yusuf’tan Köroğlu’na, Onlardan Bize Kalan
- Mesleki Eğitim mi Kâr Hırsı mı?
- Greve Hazırlanırken Sohbetler
- Fırtınalar Yaratan Kelebekler!
- Sömürü Çarklarında Kaybolan Genç Yaşamlar
- MESEM: “Genç Eller” Üretiyor, Patronlar Sömürüyor!
- Sorunlarımız Ortak, Peki Ya Mücadelemiz?
- “Aman Çocuğum Sağa Sola Bulaşma” mı?
- “Enflasyon Canavarı”nı Üzerimize Salan Kim?
- Bir İlmek de MESEM Çıraklarından
- KYK Yurtlarında Ölmek İstemiyoruz!
- Bu Düzeni Yıkmak Boynumuzun Borcu
- Arel Üniversitesi Öğrencileri Servis Ücretine Neden İtiraz Ediyor?
- Aileler İstemese de Gençler Sorunları Görüyor
- Bizim Onlara İhtiyacımız Yok!
- “Bütün Suç Masadakilerin!”
- “Bizim Hayatımızda Şakaya Yer Var mı?”
- UİD-DER’de Bilinçlenelim, Haksızlığa Karşı Birleşelim
Son Eklenenler
- Mersin’in Gülnar ilçesinde yapımı devam eden Akkuyu Nükleer Santrali şantiyesinde çalışan işçiler Ocak ve Şubat ayı ücretleri ödenmediği için 27 Martta iş bıraktı. Santralin Türkiye tarafının genel yüklenici firması IC İçtaş bünyesinde çalışan...
- Özak Tekstil işçileri sendika değiştirme hakkını kullanarak BİRTEK-SEN’de örgütlendikleri için patronun işten atma saldırısıyla karşılaşmış ve 27 Kasımda direnişe geçmişlerdi. Tüm baskı ve engellemelere rağmen sendikalarıyla birlikte mücadeleyi...
- Bayburt Grup’a bağlı Agrobay Seracılık’ta çalışan işçiler Tarım-Sen’e üye oldukları için tazminatları ve 2 aylık maaşları ödenmeden işten atılmışlardı. 22 Ağustosta direnişe geçen işçiler patronun yalanlarına, jandarma saldırısına, defalarca...
- İşçilerin, patronların saldırılarına karşı mücadelesi sürüyor, bu mücadelelerin bir kısmı anlamlı kazanımlarla sonuçlanıyor. Sendika düşmanlığına karşı direnişe geçen RC Endüstri işçileri patrona geri adım attırdı. Direnişin 20. gününde üretimi...
- Sermayelerini büyütmeyi her şeyin önüne koyan patronlar sınıfı dünyanın dört bir yanında iş güvenliği önlemlerini almayarak, doğayı tahrip edip felaketlerin önünü açarak işçilerin canını almaya devam ediyor. Türkiye’de ve dünyada depremlerde,...
- İtalya İşçi Sendikası UIL ülkede giderek artan iş cinayetlerine karşı 19 Martta Roma’da protesto gösterisi düzenledi. Sendika öncülüğünde yapılan eylemde giderek artan işçi ölümleri protesto edildi. İş güvenliği önlemlerinin alınmamasının işçilerin...
- Sorunlarımız giderek artıyor. Çevremde pek çok insandan “hiçbir şey değişmiyor” cümlesini duyuyorum. Onlara soruyorum: “Peki, değişmesi için sen ne yapıyorsun?” Herkes çözümü birbirinden bekliyor, sonra da “neden böyle” diye şikâyet ediyor. Sonuç...
- Hak gasplarına karşı işçilerin, emekçi kadınların ve emeklilerin hak arayışı sürüyor. Çeşitli işkollarından işçiler İzmir’den Manisa’ya, İstanbul’dan Ankara’ya kadar direnişlerle, yürüyüşlerle, basın açıklamalarıyla seslerini yükseltiyor.
- Başlıktaki sorunun cevabı aslında çok basit: kim karıştırıyorsa onun işine gelir doğal olarak. Çalışmakta olduğum işyeri ağır sanayi… Genç işçilerin yanı sıra çocuk ve yaşlı emeği sömürüsü de katmerli olarak yaşanıyor. Ücretlerin çevredeki...
- Türkiye’de mevcut siyasi iktidar, pek çok alanda politika değiştirdi, iç ve dış politikalarında keskin zikzaklar çizdi, defalarca doğrultu değiştirdi. Fakat doğrultusunu hiç değiştirmediği, istikrarını hep koruduğu bir alan var: Emek politikaları!
- Binlerce yıl önce atalarımızın avlanmak için kullandığı bumerang, atıldığı noktaya geri dönmesiyle bilinir. Bumerangın bu özelliğine atıfla, kişinin gösterdiği tutum ve davranışların sonuçlarının eninde sonunda kendisine geri dönüşü olacağını...
- Bursa’nın Gemlik ilçesinde faaliyet gösteren Borusan Lojistik A.Ş’de Liman-İş Sendikası’na üye olan 4 işçi işten çıkarıldı. Sendikalaştıkları için işten atılan işçilerin geri alınması ve sendikal baskılara son verilmesi talebiyle 21 Martta fabrika...
- Her işçinin belki bir tesadüf neticesinde ve o güne değin ilk kez duyduğu, duyduğunda da “işte aradığım cevap buydu” dediği sözler vardır. Sınıf temelinde örgütlü işçiler buna “kulağına kar suyu kaçırmak” da derler. Benim kulağıma kar suyunu kaçıran...