Buradasınız
Emekçiler Ayakta, Dünya İsyanda!

İşçilerin sömürülmesiyle ayakta duran kapitalist düzen çürümüş ve büyük bir çıkmaza girmiştir. Bu düzen insanlığın başına her geçen gün yeni belalar açıyor, sorunları çığ gibi büyütüyor. Kapitalist sistemin işleyişinden dolayı dünyada dört milyardan fazla insan kentlere yığılmıştır. Kır nüfusu kente akmaya devam ediyor. Latin Amerika’dan Afrika’ya kentlerin kenar mahallelerine yığılan insanlar, derme çatma barakalarda yaşam mücadelesi veriyor. Yüz milyonlarca insan işsiz, aç ve perişandır. İki milyar insan doğru düzgün karnını doyuramıyor. Bir bu kadar insanın ise herhangi bir sosyal güvencesi yok. Yani kapitalizm, parası olmayanı kaderine terk ediyor. Bu yüzden her sene 11 milyon çocuk basit hastalıklardan ölüyor. Kısacası zenginle yoksul arasındaki gelir uçurumu akıl almaz ölçüde genişliyor. Dünya nüfusunun yüzde birlik kesimi, dünyanın yüzde 99’una hükmediyor.
Böyle bir düzende adalet, barış ve huzur olamaz. Böyle bir düzende emekçilerin isyan edip ayağa kalkması engellenemez. Bir yerde sömürü, sefalet ve zulüm varsa, orada “yıkılsın bu sefalet düzeni” diyenler de vardır. Direniş ve dünyayı değiştirme mücadelesi vardır. Çünkü her şey karşıtıyla, etki tepkiyle birlikte vardır. Bugün Sudan’dan Haiti’ye, ABD’den Fransa’ya, Cezayir’den Hindistan’a, Honduras’tan Yeni Zelanda’ya dünyanın birçok ülkesinde emekçilerin öfkesi yükseliyor. Emekçiler işsizliğe, hayat pahalılığına, düşük ücretlere, demokratik hakların yok edilmesine karşı mücadele ediyorlar. Özellikle 2000 yılından bu yana, işçi sınıfının mücadele dalgası yayılıyor. Bir ülkede geri çekilen mücadele dalgası öteki ülkede ortaya çıkıyor. Adeta dünya isyanda… Emekçiler, içinde yaşadıkları sömürü düzenine “artık yeter” diyorlar. Sömürünün, işsizliğin, açlık ve yoksulluğun son bulmasını istiyorlar.
Bir zamanlar “rüyalar ülkesi” olarak adlandırılan Amerika’da işçi sınıfının çalışma ve yaşam koşulları gittikçe kötüleşiyor. Bu yüzden işçilerin tepkisi de sertleşiyor. Geçen sene öğretmenlerin başlattığı mücadele, tüm ülkeyi sarmış ve kazanımla sonuçlanmıştı. “Birleşen Güçlü Olur!” sloganıyla mücadele eden öğretmenlerin grevi bu sene de devam ediyor. Öğretmenler yalnızca ABD’de değil, dünyanın birçok ülkesinde hakları için ayağa kalkıyorlar. Nisan ayında Polonya’da 300 bin öğretmenin 17 gün boyunca yaptığı grev, ülkede büyük bir yankı uyandırmıştı. Tunus, Fas, Cezayir, Meksika, Arjantin, Fransa, İran, Hollanda’nın ardından öğretmen grevi Yeni Zelanda’ya sıçradı. 29 Mayısta greve giden 50 bin eğitim işçisi, uzun iş saatlerini, düşük ücretleri ve hak gasplarını protesto etti.
Honduras ve Haiti’de meydanların dolup taşması, işçi sınıfının öfkesinin ne denli büyük olduğunu gözler önüne seriyor. Honduras’ta devlete ait işletmelerin özelleştirilmesi, işçilerin işten atılması, sağlık ve eğitim gibi kamu hizmetlerinin kısıtlanmasına karşı yüz binler sokaklara döküldü. Haiti’de açlık ve yoksulluğa isyan edip ayağa kalkan emekçiler, boğazına kadar yolsuzluğa gömülen sermaye hükümetini sallıyor. Başkanlık sarayının etrafına polis yığınağı yapan devlet başkanı, emekçilerin öfkesinden kaçabileceğini zannediyor. Ama Tunus, Mısır, Cezayir ve Sudan’da aynı yöntemi deneyen diktatörlerin nasıl alaşağı edildiğini unutuyor!
2011’de Tunus’ta patlak veren halk isyanı kısa sürede Mısır’a sıçramış ve her iki ülkede de ayağa kalkan milyonlar diktatörleri iktidardan indirmişlerdi. Ne polis ne asker durdurabilmişti isyan eden emekçileri… Aynı günlerde Cezayir halkı da işsizliğe, yoksulluğa ve demokratik hakların yok edilmesine karşı ayaktaydı. Cezayir’deki diktatör, çeşitli manevralar yaparak iktidarda kalmayı başardı. Fakat Cezayir işçi sınıfı ve emekçiler, 2019’da bir kez daha isyan edip meydanlara indiler. Cezayir’deki isyan derhal Sudan’a sıçradı. 2 Nisanda Cezayir diktatörü Buteflika, 11 Nisanda ise Sudan diktatörü Ömer el Beşir iktidardan indirildi.
Sudan’da işçi ve emekçiler “devrim” diye haykırmaya devam ediyorlar. Ordu bir darbeyle, 30 yıldır halka kan kusturan el Beşir’i tutukladı ve ayağa kalkan halka evinize dönün dedi. Böylece diktatör el Beşir’i gözden çıkartarak diktatörlük rejimini kurtarmak istedi. Ama meydanlara dökülen ve özgürlük isteyen milyonlar evlerine dönmedi. Sudan halkı diktatörlük rejiminin son bulmasını, halkın tepesinde boza pişirenlerin hesap vermesini, darbecilerin iktidarı sivil bir hükümete devretmesini, demokratik haklar tanındıktan sonra serbest seçimlerin yapılmasını istiyor.
Bundan 30 yıl önce Ömer el Beşir, tek adama dayalı bir diktatörlük rejimi kurdu. Her türlü demokratik hakkı ortadan kaldırdı, toplumu baskı altına aldı. Nüfusun büyük çoğunluğu sefalet koşullarında yaşarken, petrol gelirlerine el koyan Beşir ailesi ve rejim yöneticileri zenginleştikçe zenginleşti. Yolsuzluk ve çürüme diz boyu oldu. Diktatörlük rejimi, halkın öfkesini bastırmak için baskıları daha da artırdı. Ekonomi krize girince işsizlik çığ gibi büyüdü, enflasyon yüzde 100’ü aştı, emekçilerin alım gücü düştü, açlık çekenlerin sayısı 6 milyonu geçti. Beşir ise, iğneden ipliğe her şeye zam yaparak halkın yaşamını iyice çekilmez hale getirdi. Böylece artık dayanılmaz noktaya gelen halk silkinip bu eli kanlı diktatöre karşı ayağa kalktı. Sudan halkının mücadelesi sürüyor.
Paranın egemenliğine dayalı kahrolası kapitalist sistem, alın teri döküp üretenlerin hayatını cehenneme çeviriyor. Sistemin yol açtığı krizin faturası, tüm dünyada işçi ve emekçilere kesiliyor. Türkiye’den Honduras’a kadar patronlar sınıfını temsil eden hükümetler, işçi sınıfının haklarına saldırıyorlar. İşçiler işten atılıyor, kamu hizmetleri kısıtlanıyor, kıdem tazminatına el konmak, emeklilik hakkı fiilen ortadan kaldırılmak isteniyor, her şeye zam yapılıyor. Artan enflasyon ve hayat pahalılığı emekçilerin yaşamını daha fazla çekilmez kılıyor.
Bu koşullarda işçi sınıfının susup kölelik koşullarına boyun eğeceğini zannedenler fena halde yanılıyorlar. İşçi sınıfı asla sömürülmeyi, işsizliği ve sefaleti kabul etmedi, etmeyecek. Türkiye işçi sınıfı olarak biz de daha fazla sesimizi yükseltmeli ve dünyanın dört bucağında yankılanan emeğin sesine katmalıyız. Siyasi iktidarın kamplaştırma, kutuplaştırma ve bölme siyasetine karşı durmalı, hiçbir ayrım yapmadan birleşmeliyiz. İşte o zaman Türkiye’den yükselteceğimiz haklı mücadelemizin sesi daha fazla yankılanacak ve dünyanın diğer tarafındaki kardeşlerimiz tarafından daha fazla duyulacaktır.
- Yıkanan Eller, Hayatları Kurtulan Anneler ve Geleceğimiz
- Mücadele Geleneğimizin İzinde: Bayrak Elden Ele
- En Büyük Engelimiz Kapitalizmdir
- “Ekonomi Tıkırında” Masallarına Devam!
- Grev Hakkımıza Sahip Çıkalım!
- Mücadele İçinde Dönüşenler: Derby’den 15-16 Haziran’a!
- Kurtuluş Ellerimizde, Örgütlü Gücümüzde!
- İşçi Dayanışması 206. Sayı Çıktı!
- Sabırla, İnatla, İnançla: Sıra Bize de Gelecek!
- Tarihin Tekerleğini Geriye Çevirmek İsteyenler
- Kasırgalar Kimleri Vuruyor?
- ABD’den Türkiye’ye Ülkeyi Şirket Gibi Yönetenler
- Gençliğe Çağrı: Bize Kılavuz Gerek!
- Anna’nın Annesi ve Anneler Günü
- Baskılara, Zorbalığa, Sömürüye, Emperyalist Savaşa Karşı Umut Örgütlü Mücadelede!
- İşçi Dayanışması 205. Sayı Çıktı!
- “Kıyamet Sığınakları” ve Bizim Sığınağımız
- Bu Kadar Çok Parayı Nereden Buluyorlar?
- “Çingene Kızı” ve İşçi Sınıfının Birliği
- Nefes Almak İçin…
Son Eklenenler
- Modern tıbbın temel kurallarından biri elleri çok iyi yıkamak, el hijyenine dikkat etmektir. Peki, el yıkamanın bile geçmişte mücadele konusu olduğunu biliyor muydunuz? Ignaz Semmelweis, 1840’lı yılların sonunda, Viyana’daki bir kadın doğum...
- Hayat pahalılığı ve yüksek enflasyon karşısında işçi ücretleri erimeye devam ederken kamudan özel sektöre işçiler, düşük ücretlere karşı mücadele ediyor. Harb-İş Sendikası, 11 Temmuzda Ankara’da basın açıklaması yaparak sefalet zammı dayatmasına...
- Kamu çerçeve protokol süreci uzadıkça uzuyor. Savunma sanayi sözleşmesi hakem heyetine gönderildi. Diğer işkolları ise 3. teklifi bekliyor. Kamu çerçeve protokolü kamu işçilerinin asgari ücretini belirleyen bir protokoldür. Nisan 2024’te Anayasa...
- İspanya’nın Cadiz kentinde 23 Hazirandan bu yana süresiz grevde olan metal işçileri, 8 Temmuzda eylemlerini sonlandırdılar. Yetkili sendika UGT sendikasının işverenle imzaladığı ön anlaşmayı kabul etmeyen yaklaşık 30 bin metal işçisi, 18-19...
- 600 binden fazla kamu işçisini ilgilendiren Kamu Çerçeve Protokolü (KÇP) görüşmelerinde siyasi iktidarın dayattığı düşük zam oranları sağlık işçileri tarafından “sefalet dayatması” olarak değerlendiriliyor. Yüksek enflasyon ve ağır vergi yükü...
- Gebze Sendikalar Birliği, geçtiğimiz hafta İsrail’in Filistin’deki zulüm ve katliamını protesto etmek için bir eylem organize etti. Biz de UİD-DER’li işçiler olarak, zulme uğrayan Filistinli işçi ve emekçilerin haklı mücadelesine destek olmak için...
- 9 Temmuzda Hindistan genelinde milyonlarca işçi, emekçi, çiftçi ve genç, Modi hükümetinin işçi düşmanı politikalarına karşı ülke çapında greve çıktı. Kentlerden köylere, fabrikalardan tarlalara kadar yaşamı durduran dev grev, Hindistan’daki tüm...
- Annem, ablamla birlikte dördüncü katta oturur. Sokağa inmez ama mahallede, köyde, Almanya’daki akrabalarda ne olup bittiğini mutlaka bilir. Evden her çıktığımda balkonundadır. Selamlaşır, iki laf ederiz. Başımda bazen UİD-DER yazılı kırmızı şapkam,...
- Karanlık ve aydınlık… Ölüm ve yaşam… Emek ve sermaye… Sonsuz evrenimizde her şey karşıtıyla birlikte var. Sömürü ve zulüm varsa isyan da var. Sınır, din dil, ırk farkı tanımadan dünya meydanlarında tek ses tek yürek olan işçiler, işçi sınıfımız var...
- Emperyalist savaşın alevlerini büyüten, milyonlarca masum insanı, doğayı katleden, kentleri yok eden egemenler ne yaparlarsa yapsınlar emekçilerin birbirleriyle dayanışmasının önüne geçemiyorlar. İşçi ve emekçiler fabrikalardan limanlara,...
- İzmir Büyükşehir Belediyesi grevinde yaşananlar hakkında Marksist Tutum’da bir makale okudum. Tam da içimden geçenleri, cümlelere dökemediklerimi noktasına virgülüne kadar yansıtan bir yazıydı. Konuyu derinlemesine ele alan bu yazı her mücadelede...
- Zeytinlik alanları maden ve enerji işletmeciliğine açacak yasa teklifine karşı tepkiler sürüyor. Çeşitli illerden Ankara’ya gelen köylüler, talan yasasına karşı TBMM yakınında bulunan Cemal Süreya Parkı’nda direniş nöbetindeler.
- Türkiye işçi sınıfının mücadele tarihinde önemli mücadeleler, dönemeç noktaları vardır. 1970 Haziran’ı bu tarihte önemli bir yere sahiptir. Bugün halen aşılamamış bir zirve olan 15-16 Haziran direnişi sürecinde, işçi sınıfı yapay kutuplaştırma...