Buradasınız
Her Günü Doğa ve İnsanlık Günü İlan Etmek İçin…
İzmir’den emekli bir işçi
Erdoğan’ın “2024’ü emekliler yılı ilan ediyoruz” dediğini duymayan emekli kalmadı. Aklını yitirmemiş, alzheimer olmamış emekliler “reis bizimle eğleniyor” diyorlar. “Yumurtayı koliyle değil taneyle alıyoruz, peynirin ucuzunu bile alamaz hale geldik” dedikten sonra içlerini döküyorlar. Benim konuştuğum emeklilerin hepsi birbirine çok benzer tepkiler veriyor. AKP ve Erdoğan’a oy vermiş olanlar da dâhil. O havada uçuşan tepki sözlerini burada dile getiremem. Siz anladınız onları…
Evet, 13 milyon emekli kardeşim, 2024 bizim yılımız! 365 gün, 52 hafta bizim günümüz! Yani 365 gün, 52 hafta birkaç kuruş daha ucuza ürün alabilmek için o marketten bu markete, mahallemizden karşı mahalleye tabanvay yapmayacağız. Çünkü en düşük emekli maaşını 10 bin liraya çıkardı reis! Hem de öyle bağırarak açıkladı ki, 10 bin lira durduğu yerde sanki 100 bin lira oldu. Ama emekliler Ocak ayının sonuna doğru alacakları emekli maaşlarını ne kadar çarpıp bölüp ekleyip çıkartsalar da giderlerinin tarafındaki terazinin gözü ağır basıyor. Kiracı olmayan emekliler dahi hallerine şükredemiyor, çalışmaya devam ediyorlar. Kiracı olan emekliler ise çalışmaktan ve fazla mesailere kalmaktan evlatlarının yüzünü göremiyorlar, evlerini otel gibi kullanıyorlar. Sadece İstanbul’da değil, İzmir’in bile en uç işçi mahallelerinde en düşük ev kirası 10 bin lira. Öyle göz kandırmak için bile olsa 9999 lira yazmıyorlar insafı kurumuş ev sahipleri. Hatta kendileri de yıllarca kiracı olmuş ev sahiplerinin bile insafı kurumuş. Bu ev sahiplerinin tek dertleri gökdelenlerin yanı başında kendi binalarının birer kulübe gibi kalması. Gökdelen sahiplerinin kendi çarpık binalarını da gün gelip ellerinden alacaklarından korkuyorlar.
2024 emekliler yılı olmaya devam ediyor! Takvim yapraklarının 2024’e doğru sanki pek acelesi varmış gibi koşar adım ilerlediği 2023 yılı içerisinde işçi ve emekçilerin yaşadıklarına bir bakalım. EYT’lileri gözünüzün önüne getirdiğinizi görür gibiyim. Bir işçi büyüğümüzün yıllar evvel bana dediği gibi “mücadele edenler er ya da geç mutlaka kazanırlar”. EYT’liler bir elin avucunun içini doldurmayacak bir kartopu olarak başlamıştı. EYT’li olup da şimdilerde emekli olan milyonlarca kardeşimiz o zaman az sayıda emeklinin mücadelesini medyadan, sosyal medyadan takip ediyordu. Hepsi de sanki gece aynı rüyayı görmüşler gibi “aman sen de, bir avuç insan çıkmış EYT diye bağırıyor. Vermezler, vermezler. Boşuna yoruluyorlar. Boş ver ya, sokağa meydana çıkmakla kim ne kazanmış şimdiye kadar?” diyorlardı. Fakat sonuç getiren yöntemin tam da bu olduğu EYT’lilerin kazanımıyla doğrulandı.
Evet işçi kardeşlerim, EYT mağduru milyonlarca işçi kardeşimiz daha var. Şimdilerde de öğrencilik yıllarında stajyer olarak çalıştıkları süre sigorta hesaplamasında yok sayılanlar, hakları gasp edilenler meydanlarda görünmeye başladılar. Stajyerlik adı altında patronlara neredeyse bedava çalıştıkları yetmezmiş gibi, emeklilik için sigorta giriş hakları da gasp edildi. Yani stajyer olarak ilk sigorta girişleri kabul edilmiyor, çalıştıkları süre prim gün sayısına eklenmiyor. Bugün de MESEM adı altında çırak veya kalfa olarak milyonlarca işçi-emekçi çocuğunun emeklilik hakları çalınıyor. Bıyıkları terlemeden iş cinayetlerine kurban edilmeleri ise başka bir kanayan yaramız.
Genç, yaşlı, emekli, çalışan, okula ve işe giden bizim insanlarımız. Her şeye sınıf temelinde ve sınıfımızın cephesinden baktığımızda elimizde olan ne varsa, mücadele ederek ve çalışarak elde edildiğini görebiliriz. 1 Mayıs geleneğini var eden 8 saatlik işgününü böyle kazanmışız. Yani en basit bir hakkımızı bile mücadele ederek kazanmışız. Ancak sömürücüler sınıfı tüm kazanımlarımızı birer ikişer gasp ediyor.
Biz sayıca toplumun yüzde 99’yuz, ama “bu yaşanası ve pek az misafir kaldığımız her dalı yemiş dolu dünyamızda” bize düşenler açlık, yokluk, yoksunluk. Oysa doğa anamızın bizlere sundukları hepimize yeter de artar. İşçi sınıfının ve insanlığın şairi Nâzım Ustanın ifadesiyle bu sömürü düzeni altında esefsiz, usulcacık giremiyoruz ihtiyarlığa. Oysa her birimiz ne çok hak ediyoruz insan gibi yaşamayı, yaşarken de ölürken de eşit olabilmeyi…
- Dünya Üzerinde Yaşayan Herkesin Evi Olmalı
- Onlar Yok Ediyor, Biz Yenisini Yapacağız!
- Suyun Lüksü Olur mu Hiç?
- “Senin Yolundan Gideceğim Amca”
- Her Günü Doğa ve İnsanlık Günü İlan Etmek İçin…
- “Kıpır Kıpırsın, Heyecanın Ne Güzel Ey Yolcu”
- “Bence, Sevgi Emektir”
- Ah, Cemal Ah!
- Bir Fotoğraf Karesinin Hissettirdikleri
- Davulun Sesi Uzaktan Hoş Gelir
- İstanbul’da Yaşam: Deniz Kıyısında Deniz Görememek!
- Bruno’nun Fikri, Benim Fikrim, Senin Fikrin…
- Yüzüncü Maymun Teorisi
- Bir Otobüs, İki Kuşak ve İşçi Sınıfı
- “Hey” Diyen ve UİD-DER Saflarında Büyüyen Çocuklarımız
- Butimar, Sen Safi Bir Kuş musun?
- Her Şeyin Bizim Ellerimizde Olması İçin!
- “Değişmeyen Tek Şey Değişimin Kendisidir”
- “Dert Bizde, Derman Ellerimizdedir”
- “Nehir, Nehir, Çocuğumu Geri Verin!”
Son Eklenenler
- Emekçi kadınlar olarak hayatın her alanında çeşitli sorunlarla karşılaşıyoruz. Bu sistem bizi sokakta katledip, savaşlarda öldürüyor. Emeğimiz yok sayılıp hayatımız değersizleştiriliyor. Bizler işçi sınıfının kadınlarıyız, ellerimizdeki hünerle...
- Biz işçilerin yaşadığı sıkıntılar, zorluklar gün geçtikçe artıyor. Aldığımız ücretler açlık sınırına denk durumda. Üstelik ücretlerimizin enflasyon karşısında erimesi belimizi iyice büküyor. Çalıştığımız işyerlerinde, fabrikalarda çalışma...
- Her geçen gün yoksullaşan, hayat pahalılığıyla beli bükülen işçiler olarak vergi rekortmeni olmamız pek mümkün görünmeyebilir. Ancak gerçek bu. Milyarlarca dolarlık servetlere sahip patronlar servetleriyle kıyaslayınca tabiri yerindeyse bir kuruş...
- Bizler, Avcılar’dan genç işçi ve öğrencileriz. Kimimiz fabrikalarda saatlerce çalışıyor, kimimiz ise okul sıralarında dirsek çürütüyor. Hepimiz işçi çocuklarıyız ve bizi birleştiren, bir araya getiren ortak sorunlara sahibiz. Çünkü içinde...
- 1 Mayıs’a sayılı günler kaldı ve biz emekçi kadınlar böylesine anlamlı bir güne hep birlikte hazırlanmak üzere yan yana geldik. Sınıfımızın birlik, dayanışma ve mücadele günü için UİD-DER’de birleştik. Hep birlikte coşkulandık, umutla dolduk. 1...
- Bir haykırış duyuldu derinden/ Sanırsın dağlar kalktı yerinden/ Mahalleden, fabrika köşelerinden/ Ayağa kalktı yürüyor işçi/ Yürüyor işçi, yürüyor işçi!
- Her işçinin hayalidir bir gün emekli olmak, hayatının kalan kısmında çalışmadan mutlu mesut yaşamak ve kendini güvende hissetmek… Bunun için sigortalı bir işte çalışmaya, SGK primlerimizin gerçek ücretimiz üzerinden ödenmesine dikkat ederiz. İşe ilk...
- Geçenlerde manava yolum düştü, eve bir iki parça şey alayım diye uğradım. Alışveriş bitti, tam para ödeme esnasında 17 yaşlarında bir genç gelerek kasadaki kişinin kulağına bir şeyler fısıldadı. O ise kafasını sallayarak “tamam tamam al” dedi. Genç...
- Ramazan bayramı boyunca, insanlar birbirlerine temenni mesajları attı. Sevdiklerine onların mutluluklarını içeren dilekler ilettiler. Sevdikleri kişilerin kötü günler görmemesini, her türlü beladan ve kazadan uzak olmasını, açlık ve yoksulluk...
- Merhaba arkadaşlar, işçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs yaklaşıyor. Bu sömürü düzeni kapitalizm dünya işçi sınıfının hayatını alt üst edip zindana çeviriyor. Dolayısıyla her 1 Mayıs’ın biz emekçiler için ayrı bir...
- Siyasi iktidarın ve sermaye sınıfının saldırıları arttıkça işçi ve emekçilerin çalışma ve yaşam koşulları kötüleşiyor, iş cinayetleri sürüyor. Bu koşullarda düşük ücretlere, sendikal baskılara, ağırlaşan çalışma koşullarına karşı pek çok sektörde...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs yaklaşırken UİD-DER temsilciliklerinde “Sermayenin ve İktidarın Saldırılarına Karşı 1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye!” başlıklı etkinlikler gerçekleştirildi. 20-21 Nisanda...
- Son yıllarda mülteci, göçmen, sığınmacı ve yabancı sözlerini çok duyduk, duymaya da devam edeceğiz. Nedeni dünya üzerindeki 8 milyar insanın neredeyse 300 milyonunun, doğup büyüdükleri, yaşadıkları topraklardan kaçmak zorunda kalmalarıdır. Ve...