İşçi Sağlığı ve Güvenliği Meclisi Eylül Ayı Raporunu Açıkladı

Ekim ayının ikinci gününde İstanbul İşçi Sağlığı ve Güvenliği Meclisi, geçtiğimiz Eylül ayına ilişkin iş kazaları ve meslek hastalıklarına dair basından derledikleri raporu açıkladı. Kadıköy’deki Eminönü Vapur İskelesi önünde yapılan basın açıklamasına emek, meslek örgütleri ve meclis bileşenlerinden katılanlar oldu. Yapılan basın açıklamasında görüldü ki, geçen bir ayda daha işçiler, patronların kârı uğruna sağlıklarından oldu, hayatlarını kaybettiler.

İşçi Sağlığı ve Güvenliği Meclisi basın açıklamasına, acı bir çığlıkla başladı: “Kaza Değil İş Cinayeti!”, “Güvenli Gelecek, Güvenli Çalışma İstiyoruz!” Basın açıklamasında, sadece Eylül ayında kadın, erkek ve çocuk en az 59 işçinin hayatını kaybettiği, 619 işçinin yaralandığı belirtildi. Bu arada meslek hastalığına ilişkin olarak basına yansıyan veri, Eylül ayında sadece 2 işçinin meslek hastalığına yakalandığı şeklindeydi. Bunun gerçeğin çok çok altında olduğu açıktır.

İşçi Sağlığı ve Güvenliği Meclisi’nin yaptığı basın açıklamasında sektörlere ait ölüm, kaza ve hastalık oranları da ayrıntılı olarak açıklandı. Eylül ayında en çok ölümlü iş kazası 52 işçinin yaralandığı ve 17 işçinin hayatını kaybettiği inşaat sektöründe meydana geldi. 4 işçi madenlerde, 6 işçi yol işlerinde, 1 işçi gıda sektöründe hayatından oldu. 2 diş teknisyeni de silikozis hastalığına yakalandı. Bu kötü durumun son bulmasının istendiği basın açıklamasının talepler kısmında, “emek ve meslek örgütlerinin işçi sağlığı ve güvenliği alanındaki karar süreçlerinde bulunmaları” gerektiği vurgulandı. Bu ay Tuzla’da LMA adlı fabrikada yaşanan patlamada “konunun uzmanlarından oluşan Tuzla İnceleme Heyeti ile patlama alanına gittiğimizde engellendik. Şeffaflıktan kaçılmasının ardındaki sebepler nelerdir?” sorusu soruldu. Son olarak “yaşanan cinayetlerin takipçisi olacağımızı bildiriyor ve toplumun tüm kesimlerini ölümlere dur demeye çağırıyoruz” denildi.

Basın açıklaması sloganlarla bittiğinde bir işçi yanımıza gelerek çekine çekine “burada ne oluyor” diye sordu. Basın açıklamasının mahiyetini anlattığımızda aynı işçi, “ben kâğıt sektöründe çalışan bir işçiyim. Tuvalet kâğıtları üretiyoruz. Fabrikada birçok işçinin parmakları ezildi. Parmakları ezilen işçilere hiçbir şey yapılmıyor. Ertesi gün ağrılar içinde çalışmaya devam ediyorlar. Ben özürlü kadrosunda olduğum halde iki yıl sigortam yapılmadı. Birçok işçinin sigortası yok. İşçiler arasında birlik yok. Kimse birbirine güvenmiyor. O işler eskidendi diyorlar” dedi. Aramızda kısa bir sohbet gerçekleştirdik. Bu işçinin anlattığı durum az çok bütün işyerlerinde yaşanıyor. Bu duruma son vermek için örgütlenmek ve mücadele etmek dışında bir çare yoktur. İşyerlerinde kaza, hastalık ve ölüm riski her geçen gün artıyor, vakit daralıyor, tehlike büyüyor. Patronların yarattığı cehennemden tek güvenli çıkış yolu işçiler olarak birleşmek ve mücadele etmektir.