Buradasınız
Koskoca Dünyada İki Şehir Arası Özgürlük!
Pendik’ten bir işçi
Mart ayındaki İşçi Dayanışması gazetemizin arka sayfasında yer alan “Özgür müyüz?” başlıklı yazıyı okuduktan sonra üzerine tekrar düşündüm ve işyerimdeki arkadaşımla bu konu hakkında sohbet etmek istedim. Başka konular konuşurken laf tam da bu konuya geldi, “özgür olup olmadığımız hakkında sen ne düşünüyorsun, nasıl bir ortam olursa kendini özgür hissederdin” diye sordum arkadaşıma. Onun da bu konuyu paylaşmaya ihtiyacı varmış; o anlattı ben de dinledim.
“Hem maddi olarak hem de manevi olarak istediklerimizi yapamıyorsak zaten, kısıtlı imkânlara sahibiz demektir. Bildiğin gibi ben özel üniversitede burslu okuyorum. Burslu okuyanlarla paralı okuyanlar arasında bariz farklar var. Paralı okuyan öğrencilerin gelir düzeyleri, bizimkilerin çok çok üstünde. Bu öğrencilerin hayatları daha kolay, para dertleri yok mesela, benim gibi veya benim durumumda olan işçi ailelerinin çocukları gibi, okurken çalışmak zorunda değiller. Bu farkı sadece okulda değil birçok alanda görüyorum. Babam yıllardır bir fabrikada işçi olarak çalışıyor. Annem de bir tekstil fabrikasında uzun yıllardır çalışıyor. Ama buna rağmen ay sonunu zor getiriyoruz. Onlar okulun parasını nasıl vereceğiz diye hiç mi hiç dert edinmiyorlar, ne de olsa aileleri varlıklı. Biz ise, aileye masraf olmamak için bütçeye nasıl katkı yaparız diye düşünmek zorunda kalıyoruz. Farkımız çok net. Okulda sorulan sorularda bile bunu görmek mümkün. Mesela okulda hoca dersle ilgili şu soruları sormuştu: “Kaç ülkeye gittiniz? Kendi ülkemizde kaç şehre gittiniz. Gittiğiniz memleketin tarihi yerlerini anlatın” demişti. Ben de aşağıdan saydım aynı, yukarıdan saydım aynı. Yurtdışına hiç gitme şansına sahip olmadım. Yaşadığımız memlekette de gittiğim bir memleketim var bir de İstanbul’da yaşadığım için İstanbul’u yazdım. Sadece iki şehre gitmişim diye güldüm kendi kendime. İki şehir diyorsam o iki şehrin de her yerini gezdiğimi sanma sakın. Cebimizdeki para belli, gezmeyi, tarihi yerlere gitmeyi ben de çok isterim ama paramın yettiği yere kadar özgürüm. Yani şu koskoca dünyada iki şehirlik özgürlük alanım var. Babam gelmiş 50 yaşına. Adamcağız gece gündüz çalışıyor. O bile memleketi ve İstanbul dışında bir yere gidememiş, ben daha gencim ona haksızlık etmeyeyim diye düşündüm. Sonra da şöyle düşündüm: Zenginlerin çocukları genç yaşta birçok ülkeye gidip geziyorlar, bizlerse hep iş, ev, okul ve memleket arası mekik dokuyoruz. Asıl haksızlık bu değil mi? Yani anlayacağın abla, cebimizdeki para bizim yaşam standardımızı ve özgürlüğümüzü belirliyor. Ne istediğin gibi dışarıda gönlünce gezebiliyorsun ne de istediğini alabiliyorsun. Şu dünyada para gibi bir varlık olmasaydı, herkes her istediğini rahatça alabilseydi herhalde özgür olurduk.
Ama mesele ne yazık ki sadece parayla da sınırlı değil, örneğin biz toplum içinde de rahat davranamıyoruz ki. Bütün davranışlarımızı ‘el âlem ne der’ demesin diye uygun hale getirmeye çalışıyoruz. Kıyafetimi seçerken, sokağa çıkarken, düşüncelerimi ifade ederken, hep bunları düşünerek hareket etmek zorunda kalıyorum. Ailem el âlem kısmına çok fazla takılıyor. Bizi de el âlem kalıplarına uygun hale getirmek istiyorlar. Ben bu konuda baskı altında olduğumuzu hissediyorum. Çünkü komşum ve akrabam bu veya şu konuda ne düşünür acaba diye düşünerek hareket edersem, ben ben olmaktan çıkarım. Hal böyle olunca hayatımıza her yerden karışılıyor gibi geliyor bana. İşte, sokakta, okulda hep belli kalıplara sokulmak isteniyoruz. Bu yüzden ne maddi ne de manevi yönden özgür olmadığımızı düşünüyorum.
Para sıkıntısı olmadan herkesin ihtiyacı karşılansaydı maddi yönden özgür olurduk. O zaman kimse ayrıcalıklı olmazdı. Manevi yönden de; kimse kimsenin hayatına karışmadan, herkes birbirinin yaşamına saygı duysaydı bu yönden de özgür olurduk. İnsanlar birbirlerini o zaman daha iyi anlar, dostluklar daha sıcak, daha samimi olurdu.
Bu sistemin çarkları ne yazık ki böyle işliyor. Ama bu çarkta bir terslik yok mu? Dünyada bir kısım insan yaşamın tadını doyasıya çıkarırken, milyonlarca insan da aslında sadece karın doyurmak için çalışıyor ve yaşıyor. Tabi buna yaşamak denirse. Bu normal bir şey mi? Adaletin olmadığı bir yerde ya da sadece bir kesime adalet varsa, özgürlük de yoktur. Benim düşüncelerim bunlar.”
Arkadaşımı dinledikten sonra gazetemizde yer alan “Özgür müyüz?” adlı yazıdan örnekler vererek bu konu üzerine sohbet ederken, arkadaşım dedi ki; “abla dedin ya çalışmama özgürlüğümüz var, kimse bizi çalış diye zorlamıyor ama çalışmazsak aç kalırız diye. Benim aklıma hemen okuldaki zengin çocukları geldi. Onların gerçekten de çalışmama özgürlüğü var. Nasıl olsa aileleri zengin. Ama bizim öyle bir özgürlüğümüz yok ki. Okul biter bitmez de sürekli çalışacağımız bir iş bulup çalışmanın derdine düşeceğiz” dedi.
Bu sohbetimizde genç bir işçi-öğrenci arkadaşımızın fikirlerini sizlerle paylaşmak istedim. Eminim işçilerin çok büyük bir çoğunluğu da böyle düşünüyordur.
- “Senin Yolundan Gideceğim Amca”
- Her Günü Doğa ve İnsanlık Günü İlan Etmek İçin…
- “Kıpır Kıpırsın, Heyecanın Ne Güzel Ey Yolcu”
- “Bence, Sevgi Emektir”
- Ah, Cemal Ah!
- Bir Fotoğraf Karesinin Hissettirdikleri
- Davulun Sesi Uzaktan Hoş Gelir
- İstanbul’da Yaşam: Deniz Kıyısında Deniz Görememek!
- Bruno’nun Fikri, Benim Fikrim, Senin Fikrin…
- Yüzüncü Maymun Teorisi
- Bir Otobüs, İki Kuşak ve İşçi Sınıfı
- “Hey” Diyen ve UİD-DER Saflarında Büyüyen Çocuklarımız
- Butimar, Sen Safi Bir Kuş musun?
- Her Şeyin Bizim Ellerimizde Olması İçin!
- “Değişmeyen Tek Şey Değişimin Kendisidir”
- “Dert Bizde, Derman Ellerimizdedir”
- “Nehir, Nehir, Çocuğumu Geri Verin!”
- Ümitsizlik Fareleri Öldürür, Peki Ya İnsanları?
- Haksızlığı Görüyorsan Harekete Geç ve Örgütlen!
- “Keşke Sendikayı Getiren Arkadaşları Dinleseydik”
Son Eklenenler
- Avrupa’nın en büyük, dünyanın ise ikinci büyük sakız ve şekerleme üreticisi olan Perfetti Van Melle’nin İstanbul Esenyurt’ta bulunan fabrikasında sendikal baskılar devam ediyor. Mentos, Vivident gibi markaları bünyesinde barındıran şirket sendika...
- Mersin’in Gülnar ilçesinde yapımı devam eden Akkuyu Nükleer Santrali şantiyesinde çalışan işçiler Ocak ve Şubat ayı ücretleri ödenmediği için 27 Martta iş bıraktı. Santralin Türkiye tarafının genel yüklenici firması IC İçtaş bünyesinde çalışan...
- Özak Tekstil işçileri sendika değiştirme hakkını kullanarak BİRTEK-SEN’de örgütlendikleri için patronun işten atma saldırısıyla karşılaşmış ve 27 Kasımda direnişe geçmişlerdi. Tüm baskı ve engellemelere rağmen sendikalarıyla birlikte mücadeleyi...
- Bayburt Grup’a bağlı Agrobay Seracılık’ta çalışan işçiler Tarım-Sen’e üye oldukları için tazminatları ve 2 aylık maaşları ödenmeden işten atılmışlardı. 22 Ağustosta direnişe geçen işçiler patronun yalanlarına, jandarma saldırısına, defalarca...
- İşçilerin, patronların saldırılarına karşı mücadelesi sürüyor, bu mücadelelerin bir kısmı anlamlı kazanımlarla sonuçlanıyor. Sendika düşmanlığına karşı direnişe geçen RC Endüstri işçileri patrona geri adım attırdı. Direnişin 20. gününde üretimi...
- Sermayelerini büyütmeyi her şeyin önüne koyan patronlar sınıfı dünyanın dört bir yanında iş güvenliği önlemlerini almayarak, doğayı tahrip edip felaketlerin önünü açarak işçilerin canını almaya devam ediyor. Türkiye’de ve dünyada depremlerde,...
- İtalya İşçi Sendikası UIL ülkede giderek artan iş cinayetlerine karşı 19 Martta Roma’da protesto gösterisi düzenledi. Sendika öncülüğünde yapılan eylemde giderek artan işçi ölümleri protesto edildi. İş güvenliği önlemlerinin alınmamasının işçilerin...
- Sorunlarımız giderek artıyor. Çevremde pek çok insandan “hiçbir şey değişmiyor” cümlesini duyuyorum. Onlara soruyorum: “Peki, değişmesi için sen ne yapıyorsun?” Herkes çözümü birbirinden bekliyor, sonra da “neden böyle” diye şikâyet ediyor. Sonuç...
- Hak gasplarına karşı işçilerin, emekçi kadınların ve emeklilerin hak arayışı sürüyor. Çeşitli işkollarından işçiler İzmir’den Manisa’ya, İstanbul’dan Ankara’ya kadar direnişlerle, yürüyüşlerle, basın açıklamalarıyla seslerini yükseltiyor.
- Başlıktaki sorunun cevabı aslında çok basit: kim karıştırıyorsa onun işine gelir doğal olarak. Çalışmakta olduğum işyeri ağır sanayi… Genç işçilerin yanı sıra çocuk ve yaşlı emeği sömürüsü de katmerli olarak yaşanıyor. Ücretlerin çevredeki...
- Türkiye’de mevcut siyasi iktidar, pek çok alanda politika değiştirdi, iç ve dış politikalarında keskin zikzaklar çizdi, defalarca doğrultu değiştirdi. Fakat doğrultusunu hiç değiştirmediği, istikrarını hep koruduğu bir alan var: Emek politikaları!
- Binlerce yıl önce atalarımızın avlanmak için kullandığı bumerang, atıldığı noktaya geri dönmesiyle bilinir. Bumerangın bu özelliğine atıfla, kişinin gösterdiği tutum ve davranışların sonuçlarının eninde sonunda kendisine geri dönüşü olacağını...
- Bursa’nın Gemlik ilçesinde faaliyet gösteren Borusan Lojistik A.Ş’de Liman-İş Sendikası’na üye olan 4 işçi işten çıkarıldı. Sendikalaştıkları için işten atılan işçilerin geri alınması ve sendikal baskılara son verilmesi talebiyle 21 Martta fabrika...