Mücadele İçin Bir Kazayı Daha Beklemeyelim!

Bir süre önce, benim de çalışmakta olduğum metal sanayiinde genç bir arkadaşımın geçirmiş olduğu iş kazasını anlatmıştım sizlere. Bu kazayı kısaca hatırlatmakta yarar var. Ağustos ayı başlarında işler azaldığı için boşta kalan hattaki arkadaşlar birer ikişer diğer hatlara dağıtılmışlardı. İşyerimizde prim sistemi uygulandığı için aynı makinede çalışan iki arkadaş, istenilen işi çıkarabilmek için kendilerince bir yol bulmuş ve biri ürünü elektrik kontrole verirken diğeri butona basarak aradaki zaman kaybını azaltmaya çalışmışlardı. İşte ne olduysa o anda olmuştu ve elektrik kontrol pimi genç arkadaşımızın parmağını delmişti. Bu kazada arkadaşımız şans eseri elektrik akımına kapılmadı ve hayati bir kaza atlattı. Bu kaza “verilmiş sadakan varmış” denip küçük bir geçmiş olsunla geçiştirilmişti.

Patron kazadan sonra hiçbir önlem almadı. 2 ay sonra bir söylenti çıktı işçiler arasında, yeni yıla kadar devamlı fazla mesai olacağına dair. Ve doğru da çıktı. Vardiya sorumlumuz gelip ay boyunca tüm bölümlere fazla mesai olduğunu söyledi. Biz zaman geldi 12 saat çalışmaya başladık. Fakat bazı hatlarda 16 saat çalışanlar da vardı.

Bir gün iş çıkışında hemşire odasında daha önce iş kazası geçiren arkadaşın pansuman yaptırdığını gördüm. “Hayırdır neyin var?” diye sordum. Bana parmağını sıvama makinesine kaptırdığını söyledi. Ve her gece fazla mesaiye kalmış olmanın sıkıntısını şöyle anlattı: “Her gece üst üste mesai çok ağır geliyor. Ben makinede çalışırken sağımı solumu fark edemeden çalışıyorum. Vardiya bitimine doğru bulanık görmeye başladım. Malzemeyi makineye yerleştirirken gözlerim dalıyordu. Birden parmağım sızladı ve ben birden parmağımı geri çektim. Baktım makine parmağımın üstündeki deriyi soymuş. Ben de pansumana geldim.” Bizlere acımadan gece gündüz makine gibi çalışmamızı isteyen patronlar çetesinin bu uygulamaları, kendilerinin hazırladıkları yasalara bile aykırı oysaki.

Bahsi geçen arkadaşımızın yaşadıkları, çalışma sistemimiz böyle olduğu için her birimizin başına kolayca gelebilecek olaylardır. Oysa küçük düzenlemelerle (örneğin fazla mesailerin kaldırılması, prim sisteminden vazgeçilmesi vs.) bu gibi “kazaların” önü alınabilir. Ama önce bu uygulamalara karşı tepki göstermeyi bilmeliyiz. Örneğin benim çalıştığım bölüme de fazla mesai dayatması yapılmak istendi, ama sendika odasına gidip temsilciye tepkimizi bildirdiğimiz için 16 saatlik çalışma bizim bölümde yapılamadı.

Bizler, bu yüzsüzler, sömürücüler soyuna karşı örgütlenerek, bir sınıf olduğumuz bilincine vararak hareket etmeliyiz. Mücadele için bir kazayı daha beklemeyelim!

Birleşen İşçiler Yenilmezler!