Öğretilmiş Çaresizlik Tutsak Eder

Öğretilmiş çaresizlik üzerine defalarca deneyler yapılmış ve sonuç çaresizliği kabulleniş ile sabitlenmiştir. Örneğin bir pire normal şartlarda kavanozun içine atıldığında, zıplayarak içinden çıkabilme yeteneğine sahiptir. Yapılan deneyde pire kavanoza kapatılıyor. Her zıplayışta kapağa çarparak kavanozun dibine düşüyor. Zıplayışların sonunda kavanozu aşamayacağını içgüdüsel olarak anlayıp zıplama boyunu kapağa çarpmayacağı seviyeye düşürüyor. Sonrasında kapak açılıyor fakat pire o mesafeyi zıplayarak çıkabilme yeteneğine sahip olmasına rağmen, aşamayacağını içgüdüsel öğrendiği için daha yükseğe zıplamayı denemiyor. Umutsuzluk içinde kendi yeteneğinden vazgeçerek durumu kabulleniyor.

İşte kapitalist sömürü düzeninde egemenler, işçileri böylesi bir çaresizliğe itmek istiyorlar. Patronlar sınıfı medyasıyla, siyasetiyle, kimsenin kimseye güvenmediği, ırkçılığın, milliyetçiliğin, ihanetin, bencilliğin, pisliğin en dibine kadar işlendiği programları ve dizileri kendileri için yaptırmıyorlar. İşçiler uyanmasın, gücünün farkına varmasın diye yaptırıyorlar. Düşük ücretleri, uzayan

çalışma saatlerini, iş kazalarını var olan bütün olumsuz durumları, ilahi bir güç tarafından yapılıyormuşçasına kabullenmemizi, ses çıkarmamamızı istiyorlar. Bütün oyunlarını, birleşmemizden korktukları için ısıtıp ısıtıp önümüze sunuyorlar. Şunu hatırlamak gerekir ki, bu topraklarda nice işçi mücadeleleri yaşandı. İkramiyeler, yüksek ücretler, sosyal ve demokratik haklar patronlar tarafından altın tepside sunulmadı. Fakat biz işçilerin örgütsüzlüğü yüzünden teker teker geri alındı, alınıyor. Bugün patronların kütüphanelerinde bile geçmişte yaşanan grevlerin, direnişlerin anlatıldığı kitaplar yer alıyorsa, bu bizim gücümüzden ne denli korku duydukları ve aynı zamanda tedbiri elden bırakmadıkları anlamına gelir.

Biz işçiler örgütlenip gasp edilen haklarımızı patronlardan söke söke alma potansiyeline sahibiz. Yeter ki onların oyunlarına gelmeyelim, bir sınıf olarak mücadelemize sahip çıkalım. Kavanozdaki pire gibi çaresizliği kabullenmek gücümüzden, geleceğimizden vazgeçmek olur. Gücümüz birliğimizden gelir.

Örgütlü İşçiyi Hiçbir Kuvvet Yenemez…