Acil Taleplerimiz İçin Mücadeleye!

Ekonomik kriz, iddia edilenin aksine ne ABD ile ne de finans sektörü ile sınırlı kaldı. Bu kriz kapitalist sömürü sisteminin krizidir ve daha şimdiden bütün ülkeleri ve sektörleri etkisi altına almış bulunuyor. Dibe vuran borsalar, iflas eden bankalar, çöken tekeller, büyüyen bütçe açıkları… Enflasyon yükseliyor yani hayat pahalılığı artıyor, işçiler işsizliğe, açlığa ve sefalete terk ediliyor. Başta Amerika olmak üzere, Avrupa, Türkiye ve dünyanın birçok köşesinde yüz binlerce işçi işten atıldı, yüz binlercesi ise ücretsiz izine çıkartıldı. Uluslararası Çalışma Örgütü’nün (ILO) açıklamasına göre sadece 2009 yılı içinde 20 milyon işçi işten atılacak. Birleşmiş Milletler’in açıklamasına göre ise, aç insanların sayısı daha da artacak ve 1 milyarın üzerine çıkacak. Ama bu daha başlangıçtır, krizin derinleşmesiyle işsizliğe ve açlığa terk edilenlerin sayısı katlanarak artacaktır.

Durum Türkiye’de de farklı değildir. Kârlarından, servetlerinden ve lüks yaşamlarından taviz vermeyen patronlar sınıfı, krizin yükünü işçilere çıkarmaya başlamış bulunuyor. Bir taraftan işçiler topluca işten atılıyorlar, öte taraftan ise, atılmayanlar ücretsiz izine çıkartılıyor. İstanbul, Kocaeli, Bursa, Denizli, Bilecik ve Kayseri’de daha şimdiden on binlerce işçi işten atılmış bulunuyor. Bugüne kadar 100’den fazla işçinin öldüğü Tuzla tersanelerinde 10 bin işçinin işten atılacağı ilan edilmiş bulunuyor. Kârlarını işçilerin kanı üzerinde yükselten tersane patronları, zararlarını da işçilere ödetiyorlar.

Sermayenin has temsilcisi AKP hükümeti ise, bir taraftan “kriz bize dokunmaz” derken, öte taraftan da krizin faturasını işçi ve emekçilere kesmek için çalışıyor. Elektrik, doğalgaz, su ve ulaşım başta olmak üzere, iğneden ipliğe her şeye peşpeşe zamlar yapılmakta, işçi-emekçi kitlelerin yaşamı daha da katlanılmaz hale getirilmektedir. İşçilerin hakkı olan işsizlik sigortası fonunda biriken paralar da patronlara peşkeş çekilmek isteniyor. AKP hükümetinin amacı, krizde olduğunu açıklayan işyerlerinde çalışan işçilerin 15 günlük ücretini işsizlik sigortası fonundan karşılamak ve patronların yükünü hafifletmektir. Böylece işsiz işçilerin ancak çok küçük bir kesiminin faydalanabildiği işsizlik sigortası fonu, patronları kurtarma fonuna dönüştürülmek isteniyor. Bu asla kabul edilemez! İşsizlik sigortası işçilerindir ve patronlara peşkeş çekilemez. Kârlarına ortak olmadığımız patronların zararına neden ortak olalım! Krizin sorumlusu olmayan işçiler neden krizin faturasını ödesinler? Kri­zin sorumlusu patronlar ve onların kâr düzenidir.

İşçi sınıfı mücadele etmeden haklarını koruyamaz, krize karşı kendini savunamaz. Mücadelenin genelleşmesi ve büyümesi için sendikalarımızı harekete geçirmeli, işsizliğe ve krizin diğer etkilerine karşı dayanışma komiteleri oluşturarak her alanda patronlar sınıfına ve onların hükümetlerine karşı mücadeleyi yükseltmeliyiz. Sendikalı ve sendikasızıyla, çalışanıyla ve işsiziyle tüm işçiler birleşmeli ve taleplerimiz etrafında örgütlenmeliyiz.

• İşten atmalar durdurulsun, iş saatleri düşürülsün!
• Ücretsiz izinler ücretli izinlere çevrilsin!
• Herkese iş güvencesi sağlansın!
• Sendikasız çalıştırmaya son!
• Asgari ücret vergi dışı bırakılsın, vergiler patronlardan kesilsin!
• İşçilerin kredi kartı, elektrik, su ve doğalgaz borçları silinsin!
• Elektriğe, gaza ve suya zamlar durdurulsun, yapılan zamlar geri alınsın!
• Gıda fiyatları ucuzlatılsın!
• Ev kiraları dondurulsun!
• İşsizlik fonunun patronlara peşkeş çekilmesine hayır! Fondan yararlanma koşulları işçiler lehine düzeltilsin!
• Patronların muhasebe defterleri işçilere açılsın! Üretimde işçi denetimi!
• Kriz gerekçesiyle kapatılan fabrikalar işçilerin yönetiminde çalıştırılsın!
• Emekçilere parasız sağlık, eğitim, konut ve ulaşım!