Yeni Yıla Enternasyonalle Merhaba

Yaptığı bütün etkinliklerde ve çalışmalarda biz işçilerin birliğini sağlayan Uluslararası İşçi Dayanışması Derneği yeni yıla da işçi kardeşleriyle, sınıf ailesiyle girdi. Ben işten geç gelenlerdendim, yapılan hazırlıklara katılamadığım için üzgündüm. Hazırlığı yapan arkadaşların yüzündeki mutluluğu görünce üzüntüden kurtuldum. Her şeyi hazırlamış coşkuyla bizleri bekliyorlardı. Kuşkusuz ki UİD-DER’li işçilerin mutluluğunun sebebi, ne 2008’in bitişi ne de 2009’un gelişiydi. Eğer öyle olsaydı, herkes evinde kutlardı.

UİD-DER’liler için önemli olan işçilerin birliği ve beraberliği. Çünkü işçiler birlik olmadığı sürece işçi sınıfı için eski yıl patronlara çalıştığımız koca bir yılın bitişi, yeni yıl da devamı olacaktır. Bugün sınıfsal olarak bu böyle ama bireysel olarak böyle değil. Yeni yıla UİD-DER’le girmek gerçekten yeni bir şeylerin oluşu demek. Daha önce hiç yaşayamadığımız güzellikleri ancak UİD-DER’de yaşayabiliriz. UİD-DER’de kendinden başkasının iyiliğini, mutluluğunu düşünen, işçiler için zaman ayıran, emek harcayan insanlar var.

Bütün etkinliklerde olduğu gibi bu gecenin de daha verimli ve güzel olması için ne kadar çok emek harcandığını içeri girer girmez gördüm. Masalar hazırlanmış, kekler, börekler, sarmalar, adını yazmadığım daha bir sürü yiyeceklerle dolu, meyveler soyulmuş, içecekler hazırlanmış. Sözün kısası geç gelenlere yemek, içmek, eğlenmek kalmış.

Hep birlikte yemeğimizi yedik, marşlar, şiirler, şarkılar okuduk. Hem büyüklerin hem de çocukların tiyatro gösterisini seyrettik. İki tiyatronun konusu da yaşadığımız ekonomik krizdi. Biz işçileri nasıl sömürdüklerini, krizin faturasını bizlere nasıl ödetmeye çalıştıklarını ve ödettiklerini bir kere daha gördüm. Eğlendirici, düşündürücü ve öğretici bir şekilde hazırlanmıştı. Gariban işçi Niyazi çok çalışmaktan çocukları olduğunu unutmuş, krizin faturası ona kesilerek işten atıldığında yüzlerini görüyor. Cemile Ana işten atılma korkusuyla ücretsiz izninin bitmesini beklerken, her kapı çalışında “kriz geldi” diye dokuz doğuruyor. Öğrenci Cemil, işten atılan babasına bu duruma sessiz kaldığı için isyan edip patronların, işçilerin hakkını asla kendiliğinden vermeyeceklerini, bunun için baş kaldırmak, yeter demek gerektiğini anlatıyor. İşçi olan Atilla, işyerlerinde birlik olup işten atılmalara izin verilmemesi gerektiğini anlatıyor. Evin kızı Neşe, bütün bu olayların içinde yaşananları anlamaya çalışıyor. Çocuklar ise tiyatroda, işçileri ve patronu müzikal bir oyunla oynadılar. “Krizin faturası patronlara” sloganıyla patronun odasına girip, “ah patron, biz senden çok çektik, söyle nedir bu halin, valla sen delisin”, “ekonomi tıkırında kriz var kriz, köyden indim şehre patron bizi sömüre” gibi sözlerle, elinde purosunu içen patrondan hesap sordular. Tabii patron da boş durmayıp, “ömrünüzde ilk sömürüldüğünüz fabrika bu mu” diyerek karşılık verdi.

Biz işçiler bilinçlenip birlik olmadığımız sürece, çalıştığımız bütün işyerlerinde sömürülmeye mahkûmuz. Yapmamız gereken işimizi değil kafamızı değiştirmek. Bunun için de UİD-DER’e gelmek gerek. Aradığımız her şey burada var. Ancak burada dertlerimizi anlatıp çözümlerini bulabiliriz. Biz işçilerin zaten pek fazla söz hakkı yok. Hep birileri bizlerin adına karar verip bizlerin yerine konuşuyor ya da bizler rahat olamayıp konuşmaktan çekiniyoruz. UİD-DER’de rahat olabileceğimiz, çekinmeden konuşabileceğimiz işçi kürsümüz var. Bizim için kuruluyor, bizim kürsümüz. Biz çıkıp konuştuğumuzda bir anlam taşıyor, istediğimiz her şeyi anlatabiliriz. Gecemizde de kürsümüz vardı; işyerlerindeki sorunlarımızı anlatanlar, şiir okuyanlar, işçilerin birlik olması gerektiğini söyleyenler, UİD-DER’in bizler için önemini anlatanlar oldu. 2009 mücadele dolu bir yıl olsun herkesin ortak sözüydü. Halaylar çektik ve işçi sınıfının uluslararası mücadelesinin simgesi olan, nasıl kurtulacağımızı anlatan, kavgamızın marşı “Enternasyonal” ile gecemizi bitirdik.

Evet dostlar, 2009’un mücadele dolu bir yıl olarak geçmesi bizlerin ellerinde ve hiç unutmamamız gereken şey, biz istersek yapamayacağımız hiçbir şey yok. Yeter ki gerçekten isteyelim.