OSTİM-İvedik Davası 24. Duruşmada da Karara Bağlanmadı

ostim-ivedik-davasi_20150305_IMG_0848.JPG

3 Şubat 2011’de OSTİM’de gerçekleşen patlamalarda 21 işçi iş cinayetinde hayatını kaybetmişti. Katliamın ardından ölen işçilerin aileleri sorumluların cezalandırılması için dava açmıştı. Açılan davanın 24’üncü duruşması 5 Martta Ankara Adliyesi 10. Ağır Ceza Mahkemesinde görüldü. Aradan tam 4 sene geçmesine rağmen katliamın sorumluları hayatlarına devam ederken ailelerin gözyaşları bu duruşmada da dinmedi.

Duruşma görülmeden aileler adliyenin önünde ortak bir basın açıklaması gerçekleştirdi. Basın açıklamasına iş cinayetlerinde hayatını kaybeden işçi ve emekçilere rahmet ve başsağlığı dilenerek başlandı. Aileler basın açıklamasında şunları belirtti: “OSTİM-İvedik gibi gözümüzün önünde işlenen bütün iş cinayetleri birer uzlaşma katliamıdır ve her iş cinayeti denetim sorumluluğu olanın, işverenlerin ihmaller yarışmasıdır. Bütün sorumluların yargılanması dileğiyle, 3 Şubat 2011’den beri, acımızla-kederimizle-öfkemizle adalet mücadelemizi bizimle olan dostlarımızla birlikte sürdürdük, sürdürüyoruz. Bir önceki duruşmadaki açıklamamızda ‘umut ediyoruz ki, savcılık makamı tarafından sunulacak mütalaa bütün sorumluların en üst sınırdan ve hak ettikleri cezaları almaları talebiyle düzenlenir’ demiştik. Ancak savcılık mütalaasında sadece gaz şirketi sahiplerinin ve diğer yetkililerin cezalandırılmasını istedi. Kabul etmiyoruz!”

Açıklamanın ardından duruşma salonuna geçildi. Bu duruşmanın karar duruşmasından önceki son duruşma olması bekleniyordu fakat sanık avukatları ek süre talep ettiler. Bu talepleri mahkeme tarafından kabul edildi ve bir sonraki duruşma için 15 Mayısa gün verildi. Evlatlarını iş cinayetine kurban vermiş acılı analar duruşma sonrası mahkeme salonunda hâkim ve savcılara, adaletin gelmemesine tepki gösterdiler.

Ne OSTİM-İvedik’i, ne Soma ve Ermenek’i, ne de daha nice iş cinayetine kurban gitmiş sınıf kardeşlerimizi unutmayacağız. Acılı işçi ailelerinin söylediği gibi “adalet saraylarda olmaz!” Adaleti ancak işçi sınıfı örgütlü güce vardığında göreceğiz. İşte o zaman hiç bir sınıf kardeşimizin kanı yerde kalmayacak.