Buradasınız
Sistemin Değirmeninde Un Ufak Edilen Hayaller
İstanbul’dan UİD-DER’li bir öğrenci
Üniversiteler açılıyor. Aldıkları sınav sonuçlarına göre üniversitelere kaydını yaptıran yüz binlerce kişi “daha iyi bir gelecek için açılan bir kapı” olarak gördükleri üniversitelerin açılmasını büyük bir heyecanla bekliyor. 2 milyondan fazla adayın yarıştığı zorlu bir maratondan iyisiyle kötüsüyle bir bölüm kazanan sadece 800 bin kişi var. Bu da geri kalan 1 milyon 200 bin kişinin üniversite hayalinin paramparça olduğu anlamına geliyor. Sadece bu küçük bilgi bile bu sınavların iddia edildiği gibi “ölçme ve yerleştirme” değil eleme sınavları olduğunu gösteriyor.
İşin aslına bakacak olursak, eleme insanın doğumundan başlıyor. Bu sistemde bebekler temelde iki farklı aile yapısında dünyaya geliyor. Birinci aile yapısı; zengin, mülk sahibi ve işçilerin emeğini sömürerek yararlanan asalaklardan oluşuyor. İkinci aile yapısı ise yoksul, yaşamı kahır ve acıdan ibaret olan ve hayatta kalmak için gece gündüz çalışmak zorunda olan işçilerden oluşuyor. Doğal olarak bu eşitsizlik insan yaşamının sonuna kadar kendini gösteriyor.
Zengin çocukları doğumundan itibaren en iyi eğitimi alıyorlar. Zengin tuzu kurular; en iyi dadılardan, bakıcılardan, eğitmenlerden piyano derslerinden tutun da yabancı dil derslerine kadar özel dersler alıyor, en iyi okullarda okuyorlar. Yürümeye başladıklarından itibaren kendilerini sokakta, torna veya simit tezgâhlarında bulan emekçi çocukları ise ne bir bilimsel eğitimden geçiyor ne de bu eğitimi alacak bir altyapıya sahip oluyorlar. Devlet okullarında aldıkları tekçi, kalıpçı, vasat eğitimle de kafaları iyice bulandırılıyor.
Üniversiteye hazırlanma aşamasında da bu durum değişmiyor. Zengin çocukları, özel okullarda aldıkları eğitimle ve her dersin en iyi hocalarından aldıkları takviye özel derslerle sınava hazırlanırken ya da zaten paralı üniversitelerde okurken, işçi-emekçi çocukları düz, meslek veya onlardan çok da farkı kalmamış olan Anadolu liselerinde aldıkları vasat eğitimle sınava hazırlanmaya çalışıyorlar.
Devlet liselerindeki son derece yetersiz eğitimi, boğazından kıstığı lokmalarla denkleştirdiği 2-3 bin lirayı dershanelere akıtarak kapatmaya çalışan işçi aileleri içinse durum daha da zorlaştı. Çünkü AKP, kendi çıkarları için dershaneleri özel okullara çevirdi. Dershanelerin varlığını savunacak değilim. Fakat sınava hazırlanan öğrencilerin, devlet okullarında aldıkları eğitimle bırakın herhangi bir bölüm kazanmayı barajı bile aşabilmeleri olanaksız. Devlet asıl yapması gereken şeyi, yani devlet liselerindeki eğitimin niteliğini arttırmıyor. Tam tersine, sırtındaki eğitim yükünü daha da hafifletmeye çalışıyor. Sınava hazırlanan gençlere iki seçenek sunuyor. Ya devlet liselerine devam eder ve bu vasat eğitimle üniversite hayallerini unutursunuz ya da yıllık 7-8 bin lirayı bastırır dershanelerden özel okullara dönüştürülen liselere gider üniversite sınavlarına çalışırsınız. Yani sistemin eleği, bu kez de o kadar parayı denkleştiremeyecek pek çok işçi ailesi için çalışıyor. Ya da en iyisi üniversite sınavlarının toptan kaldırılması olduğu halde, bunun lafı dahi edilmiyor.
Peki, bu durum bu sene üniversiteyi kazanan 800 bin öğrenci için değişecek mi? Elbette bu sayının içindeki zengin çocuklarından bahsetmiyorum. Onların yaşamı daha doğmadan garanti altına alınmış. Bizler, yani işçi-emekçi çocukları için gerçekten üniversiteler “iyi bir gelecek” mi vaat ediyor? Bu sorunun cevabını çevremizdeki “diplomalı işsizlere” veya üniversiteyi bitirmiş fakat üç kuruşa çalışan binlerce kişiye bakarak cevaplayabiliriz. Hepsinde ortak olan büyük bir hayal kırıklığıdır. Sistem tarafından uyutulan ve üniversitelere büyük hayallerle giren yüz binlerce işçi çocuğu mezun olabilirlerse eğer gerçeklerle yüz yüze geliyor. Ana ve babaları gibi işsizlikle, düşük ücretlerle, uzun ve yorucu iş saatleriyle boğuşuyor. Bu çarkı durdurmanın tek yolu, işçi çocuklarının, daha başından itibaren eşitsizlik saçan, bebeklerin bile sınıflandırıldığı kapitalist sisteme karşı topyekûn mücadele etmesinden geçiyor. Çünkü geleceğimizi ancak mücadele ederek kurtarabiliriz.
Kalk Çocuğum Kalk!
- “Neyin Yoksa Ondan Sakın Vazgeçme Oğlum”
- Yarına Gidenler, Yarınlar İçin Mücadele Edenler
- “Yarın Ölmek Dün Ölmekten Daha Saçma”
- Okuyan Bir İşçi Soruyor
- Uyanmak İstiyoruz Güzel Bir Sabaha
- Koca Yusuf’tan Köroğlu’na, Onlardan Bize Kalan
- Mesleki Eğitim mi Kâr Hırsı mı?
- Greve Hazırlanırken Sohbetler
- Fırtınalar Yaratan Kelebekler!
- Sömürü Çarklarında Kaybolan Genç Yaşamlar
- MESEM: “Genç Eller” Üretiyor, Patronlar Sömürüyor!
- Sorunlarımız Ortak, Peki Ya Mücadelemiz?
- “Aman Çocuğum Sağa Sola Bulaşma” mı?
- “Enflasyon Canavarı”nı Üzerimize Salan Kim?
- Bir İlmek de MESEM Çıraklarından
- KYK Yurtlarında Ölmek İstemiyoruz!
- Bu Düzeni Yıkmak Boynumuzun Borcu
- Arel Üniversitesi Öğrencileri Servis Ücretine Neden İtiraz Ediyor?
- Aileler İstemese de Gençler Sorunları Görüyor
- Bizim Onlara İhtiyacımız Yok!
Son Eklenenler
- 1 Mayıs’a sayılı günler kaldı ve biz emekçi kadınlar böylesine anlamlı bir güne hep birlikte hazırlanmak üzere yan yana geldik. Sınıfımızın birlik, dayanışma ve mücadele günü için UİD-DER’de birleştik. Hep birlikte coşkulandık, umutla dolduk. 1...
- Bir haykırış duyuldu derinden/ Sanırsın dağlar kalktı yerinden/ Mahalleden, fabrika köşelerinden/ Ayağa kalktı yürüyor işçi/ Yürüyor işçi, yürüyor işçi!
- Her işçinin hayalidir bir gün emekli olmak, hayatının kalan kısmında çalışmadan mutlu mesut yaşamak ve kendini güvende hissetmek… Bunun için sigortalı bir işte çalışmaya, SGK primlerimizin gerçek ücretimiz üzerinden ödenmesine dikkat ederiz. İşe ilk...
- Geçenlerde manava yolum düştü, eve bir iki parça şey alayım diye uğradım. Alışveriş bitti, tam para ödeme esnasında 17 yaşlarında bir genç gelerek kasadaki kişinin kulağına bir şeyler fısıldadı. O ise kafasını sallayarak “tamam tamam al” dedi. Genç...
- Ramazan bayramı boyunca, insanlar birbirlerine temenni mesajları attı. Sevdiklerine onların mutluluklarını içeren dilekler ilettiler. Sevdikleri kişilerin kötü günler görmemesini, her türlü beladan ve kazadan uzak olmasını, açlık ve yoksulluk...
- Merhaba arkadaşlar, işçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs yaklaşıyor. Bu sömürü düzeni kapitalizm dünya işçi sınıfının hayatını alt üst edip zindana çeviriyor. Dolayısıyla her 1 Mayıs’ın biz emekçiler için ayrı bir...
- Siyasi iktidarın ve sermaye sınıfının saldırıları arttıkça işçi ve emekçilerin çalışma ve yaşam koşulları kötüleşiyor, iş cinayetleri sürüyor. Bu koşullarda düşük ücretlere, sendikal baskılara, ağırlaşan çalışma koşullarına karşı pek çok sektörde...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs yaklaşırken UİD-DER temsilciliklerinde “Sermayenin ve İktidarın Saldırılarına Karşı 1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye!” başlıklı etkinlikler gerçekleştirildi. 20-21 Nisanda...
- Son yıllarda mülteci, göçmen, sığınmacı ve yabancı sözlerini çok duyduk, duymaya da devam edeceğiz. Nedeni dünya üzerindeki 8 milyar insanın neredeyse 300 milyonunun, doğup büyüdükleri, yaşadıkları topraklardan kaçmak zorunda kalmalarıdır. Ve...
- Yunanistan’da en büyük işçi sendikası olan Yunanistan İşçi Sendikaları Konfederasyonu’nun (GSEE) çağrısıyla artan hayat pahalılığını protesto etmek amacıyla bir günlük genel grev gerçekleştirildi. 16 Nisan’da yüzbinlerce işçi ve emekçi başta Atina...
- Ben Mersin’den, sendikasız bir fabrikada çalışan metal işçisiyim. Yaşamımı devam ettirebilmek için ben de sizler gibi çalışmak zorundayım. Çalıştığım fabrikada birçok sorunla karşı karşıyayız. Bu sorunlar Türkiye’de işçilerin genelinin yaşadığı...
- Türkiye’nin her yerinde pıtrak gibi çoğalan özel okullar, bir süredir ülke gündemine pek çok sorunla birlikte yerleşmiş durumda. 22 yıldır sanayi şehri Bursa’da çalışan bir özel okul öğretmeniyle sektördeki sorunlar üzerine gerçekleştirdiğimiz...
- 7 Martta greve çıkan Lezita işçileri, 17 Martta yürüyüş ve basın açıklaması gerçekleştirdi. Grevlerini sürdüren Lezita işçileri patronun grev kırıcılığına karşı da mücadele ediyor. 18 Martta Ankara’ya yürüyüş başlatan Agrobay işçileri, 21 Martta...