Soma’yı Unutmadık!

Bir elinizle burun deliklerini kapatın, diğer elinizle de ağzınızı kapatın. Kaç dakika nefes almadan durabileceksiniz? Normal biri ancak birkaç dakika nefes almadan durabilir. Ama maden işçileri için yaşam odaları önergesinin Meclis’te reddedilmesi, Soma’da ölen işçi kardeşlerimizin nefeslerini tuttukları süre kadar bile zaman almamıştır.

Ben şimdiye kadar yerin altına hiç inip çalışmadım. Nefessiz değil ama çalıştığım koşullarda havasız kaldığım oldu. Havalandırmanın iyi çalışmadığı koşullar yüzünden. Bu bile çok sağlıksız ve ürkütücü iken madenciler yerin yüzlerce metre altında ölümle burun buruna çalışıyorlar. O işçi arkadaşlarım için yaşam odalarının olması bir zorunluluktur. Çünkü acil bir durumda sana yaşamın kapısını açıyor. Ama işverenler bunun gerekli bir şey olmadığını söylüyor. Dünyanın çarkını döndüren şey onlar için paradan başka bir şey değil. Bir yaşam odasının maliyeti 200 bin dolarmış. Bu da patronlar için maliyet demektir. Madenden çıkan kömür de onlar için para demek ve kârlarına kâr katmak demek. Yaşam odalarına verilen para onların madencilerin sırtından kazandıklarının milyonda biri kadar bile olsa kârlarından gideceği için maliyet diyorlar.

Dünyadaki her şeyi yaratan işçiler yaşam odalarını da üretiyorlar. Fakat ürettikleri yaşam odalarını nedense kendileri için kullanamıyorlar. Bugün hükümetteki birçok ismin maden işletmeleri var. Bakanından tutun da milletvekiline kadar maden işletmelerinde bir ortaklığı ya da kendisinin işletmesi var. Yaşam odalarının zorunlu olmasının onaylanması da işte bu bakan ve milletvekillerine kalmıştı! Soma’da 301 işçi kardeşimizin acısı içimizde hâlâ capcanlı, öfkemiz büyümeye devam ediyor. Çünkü yaşam odaları yerin üstünde dururken maden işçileri hâlâ yerin derinliklerinde aynı ilkel koşullarda maden çıkarmaya devam ediyor.