Tribündeki Kızıllar

Geçen hafta basından haberdar olduğum Livorno-Adana Demirspor maçı, futbolun hem sahada hem de tribünlerde güzel bir oyun haline gelebileceğini de kanıtlıyor. O rengârenk görüntüler insanı büyülüyor. Livorno, bizzat işçiler tarafından kurulmuş bir İtalyan takımı. Adana Demirspor da aynı şekilde metal işçileri tarafından kurulmuş.

Livorno taraftarları maçın başlangıcında Enternasyonal ve Çav Bella marşlarını söylemişler ve tribünü orak-çekiçli kırmızı pankartları ile donatmışlar. Livorno taraftarı, takımlarının kendi sahasında oynadığı bir maçta, Irak’ta ölen işgalci İtalyan askerleri için saygı duruşunda bulunmayı reddedecek kadar kapitalist düzene muhalif bir kimliğe sahip. Takım kaptanı Lucarelli, İtalyan milli takımının formasını giymeyi reddediyor örneğin.

Livorno-Adana Demirspor maçı, işçilerin sınıfsal kimliklerini görmelerinde etkili olmuştur sanırım. Bu maç işçi ve emekçilerin kendileri söz sahibi olduklarında birbirleriyle hiçbir sorunları olmadığını, dostça birlikte yaşanabileceğini de göstermiştir. Kapitalist sisteme olan hıncımızı futbol sahalarında, tribünlerde birbirimize değil düzene akıtmalıyız.

Sınıfsız, sömürüsüz bir dünya mümkün!