Umut Sensin Umut Benim Umut Biziz Kardeşim

Her gün yüreğini dağlaya dağlaya yaşarsın

Sitemler edersin senin gibi kahır içinde olanlara

Sitem etme be kardeşim artık biraz silkelen

Sanki onun senden bir farkı varmış gibi

“Kimse bir şey yapmıyor” diyorsun

Ama aynada kendine bakmıyorsun kardeşim

Gözlerinin içi pırıl pırıl parlıyor göremiyorsun

Her neyse beklediğin, ne istiyorsan!

Sitem ettiklerin de bu sebepten göremiyorlar işte

Madende tersanede tezgâhta, demir eritme potasında

Her nasılsa kulaklar tıkanıyor, aç karınlar dertli dertli ağıt yakıyor

Sen de açlığının peşindesin daha bir vakit yine…

Kimse bir şey yapmıyor deme kardeşim!

Bak şu yaprakları sallayan rüzgâra

Şimdi belki yavaş yavaş esiyor ama,

Ama sen bir de o rüzgârın fırtınaya dönüştüğü günü seyret be kardeşim

Siler süpürür pisliği, tozu dumana katar da dağlara ulaşır ta yükseklere

Sen de oraya varmak istersin fırtına yükseldiği vakit

O en yüksek tepeye, güneşin en içten doğmak istediği çimenlere

Gözlerini ve zihnini aç da bu günleri bekleyelim nasırlı ellerimizle

Yollar şimdi insan seli ile dolar akmaya

Yollarda gürül gürül çağıldar isyan sesleri

Sanayi yatağında bekler dolup taşmayı

Yollara taşacağı o büyük günü bekler

Aç gözlerini de şu insan selini gör kardeşim

Umut sensin, umut benim, umut dünyadaki acıyan nasırlardır kardeşim!