Asgari Ücret Yansımaları

Merhaba kardeşler! Bizler Mersin’den işçi ve öğrenciler olarak hepinizi selamlıyoruz. Bildiğiniz gibi asgari ücret 2020 lira oldu. Ama yapılan zam asgari ücreti sefalet ücreti olmaktan çıkarmadı. Özellikle krizin git gide derinleşmesiyle artan enflasyon, gıda ürünlerindeki fahiş fiyat artışı, ev kiralarındaki yükselme ve faturalara gelen zamlarla birlikte daha da yoksullaştık. Her asgari ücret artışıyla beraber bir önceki asgari ücret dönemini arar oluyoruz. Gelen her “zamla” birlikte aldığımız ücretle geçinmemiz zorlaşıyor, çünkü yapılan zam ücretlerimizi bir nebze olsun iyileştirmiyor hatta enflasyon karşısında kayıplarımızın küçük bir kısmını bile karşılamıyor. Biz de Mersin’de işçi ve emekçilerin asgari ücrete ilişkin düşüncelerini merak ettik ve asgari ücrete zam yapıldığından bu yana market çalışanlarıyla, üniversitedeki işçilerle, ilaç deposundaki işçilerle sohbet ettik. Farklı sektörlerden işçilerin asgari ücret üzerine düşüncelerini sizlerle paylaşmak istedik.

Asgari ücret 2020, bu ücret ihtiyaçlarınızı karşılıyor mu?

Fadime abla: He 2020 lira alıyom. Ama şubattan sonra aldım, alsak da ne fayda var ki? Soğan olmuş şu kadar, biber olmuş bu kadar, gelen zam azıcık bir işimize yaramayacak, ama napalım bu dönemde de işsizlik var, ne yapacan? Buna da şükür…

Hasan: Biz zaten normalde 2100 lira alıyorduk. Şu an markette çalıştığım için bazı şeyleri indirimli alabiliyorum. Bir de bize verilen alışveriş hakkı var. Ancak asgari ücretin 2020 lira olmasıyla bizim maaşlarda bir değişiklik olacak mı? Belli değil. Daha bir zam yapılmadı, ben en azından alışverişimi diğer insanlara göre daha ucuza yapıyorum ama ailesi olan ve ev geçindirmeye çalışan insanlar bu maaşla nasıl geçinecek, bilmiyorum. Daha gerçek zamlar da reyonlara yansımadı!

Remzi: Asgari ücrete zam gelmeden önce 1960 lira maaş alıyordum. Normalde asgari ücretten biraz daha yüksekti maaşlarımız. Ama bizim maaşları da sadece asgari ücrete tamamladılar. Bize de artık asgari ücretten daha yüksek maaş vermiyorlar.

Özgür: Şu anki asgari ücretle geçinebilmek mümkün değil. Seçim bitti daha da zamlar olacak. Ben tek kişiyim. Tek başıma bile geçinemiyorum. Bir ailenin bu parayla geçinebilmesi mümkün değil. Zaten işsizlik almış başını gitmiş. Geçen hafta biri elektronik mühendisliğinden mezun, diğeri ise 34 yaşında tecrübeli bir muhasebeci bizim markete iş başvurusu yaptı. Ancak ikisini de almadılar. Bu kadar fazla üniversite mezunu nasıl iş bulacak? Bulsa da asgari ücret dahi alabilecek mi? Bilmiyorum.

Ali: Ben asgari ücretle çalışıyorum. Bizim burası çoğu işyerine göre de iyi, asgari ücreti aldık. Duyuyorum arkadaşlardan, kimileri zam yapmış gibi gösteriyor ama elden geri alıyorlar fazla parayı. Ben tek başıma yaşayan, bekâr biriyim. Ve yine de çok zor geçiniyorum. Hele birikim yapayım bir evim olsun falan demek söz konusu değil. Yaşıyorum sadece. Bir aile nasıl geçinecek bu parayla gerçekten merak ediyorum. Allah yardımcıları olsun, çok zor bu koşullarda yaşamak!

Ersin abi: Ben uzun yıllardır kütüphane çalışanıyım. Aldığım ücret ise 4000 lira. Üç çocuğum var. Şu koşullarda onları büyütmek, okutmak çok zor gerçekten. Eşiyle, çocuklarıyla gezmek, dolaşmak ister insan, çocuklara arada bir şeyler alıp sevindirmek ister. Ama olmuyor. Çocukların okul masrafına mı dersin, ev kirasına mı dersin, gıdalara, faturalara mı dersin hangi birine yetecek bu para? Asgari ücrete bakıyorum da milyonlarca işçi nasıl geçiniyor, geçinebiliyor mu, hayret doğrusu. Bu böyle uzun süre devam edemeyecek bir durum!

Deniz: Şu anda asgari ücretten daha düşük ücret alıyorum. Asgari ücrete ufacık zam yapıldı ve asla yetmez, buna katılıyorum zaten. Ama bize sadece günlük beş lira zam yapıldı. Aldığım ücrete karşılık çalıştığımız saatler ise cabası. Kendime hiç zaman ayıramıyorum. Ayırsam da aldığım para ile gezmek, arkadaşlarımla oturmak mümkün olmuyor.

Memet Ali: Günlük olarak alıyoruz biz ücreti. Elden alıyoruz. Günlük yevmiye 65 lira. Toplasan asgari ücret bile değil. Bu koşullarda paranın yetmesini bırak, nasıl yaşayacağımızı bilmiyoruz. Herkese borcum oldu.   

Konuştuğumuz ya da tepkisine şahit olduğumuz işçiler, emekçiler elbette şu an içinde bulunduğumuz genel durumdan memnun değiller. “Domates 10 lira olmuş, zam yapsan nolur?”, “Bir de kriz yok diyorlar, kriz bize var onlara yok.”, “Başımızdakilerin yüzünden oluyor bunlar”, “Seçim bitti, zamlar asıl şimdi gelecek” diyerek yakınıyorlar. Aynı sorunları yaşayan biz işçi-öğrenciler biliyoruz ve görüyoruz ki her geçen gün daha da yoksullaşıyoruz. Alım gücümüz sürekli düşüyor. Patronlar saraylarda yaşarken, bizler daha ev kiramızı ödeyemiyoruz. Birilerinin yediği önünde yemediği arkasındayken, bizler artık pazara gidişlerimizde 2 domates, 3 biber, 2 soğan 1 patates gibi tek tek alıyoruz sebze-meyvelerimizi. Bizler istiyoruz ki asgari ücret sefalet ücreti olmasın. Krizin faturası onu yaratan patronlar sınıfına ödetilsin! 1 Mayıs’ta sınıfımızın saflarında daha gür haykırıp sesimizi bütün işçi kardeşlerimizle birleştirmeliyiz.