Buradasınız
Beynimizdeki Duvarları Yıkmak Demek Patronların Düzenini Yıkmak Demektir!
Beylikdüzü’nden bir kadın metal işçisi
Merhaba dostlar. Ben elektrik sayaçlarının anakartını üreten bir fabrikada çalışıyorum. Anakartın üzerindeki malzemeleri lehimliyoruz. İşe gireli bir buçuk ay oldu. Fabrikada 150 işçi çalışıyor. Üç bölümde üretim yapılıyor. Enjeksiyon bölümünde setüstü ocakların düğmeleri yapılıyor. Diğer iki bölümde elektrik sayaçlarının anakartı yapılıyor. Arçelik, Beko, Vikko gibi markalara üretim yapılıyor. Başka fabrikalardan farksız olarak burada da birçok şey yasak. Patronlar her yerde aynı, baskı ve zulümlerini biz işçilerden eksik etmiyorlar. İşe ilk girdiğimde işçiler “hoş geldin, hayırlı olsun” diyerek selam verdiler. Bir kaç gün sonra da kim yanıma gelse nasihat verip öyle gitmeye başladı. Nasihatleri ise “burada kimseye güvenme, daha yenisin, bir arkadaşın olsun başka da kimseyle içli dışlı olma, burada dedikodu çok” idi. İçimden “bunlar anlaşarak mı gelip aynı cümleleri söylüyorlar acaba” dedim. İşçiler aynı fabrikada akşama kadar, hatta gece yarılarına kadar birbirlerinin yüzüne bakıyorlar. Ailelerinden çok işçi arkadaşlarını gördükleri halde birbirlerine güvenmiyorlar. Bu güvensizliği patronun nasıl kullandığı ise kısa sürede ortaya çıktı.
Patron, fabrikada iki günden fazla süreli iş göremezlik raporlarının paralarını kesmeye başladı. İşçiler de rapor parası kesilmesin diye imza toplamaya başlamışlar, ama imza kâğıdı daha bizim bölüme gelmeden olay müdürün kulağına gitmiş. Müdür hemen bütün bölümlerdeki işçileri topladı. Suratının rengi kaçmış bir şekilde şunları söyledi: “Arkadaşlar aranızda ekmeğinizle oynamak isteyenler var. Kimse onlar hemen ortaya çıksın. İmza toplamaya öncülük edeni bulursak gözünün yaşına bakmayıp işine son vereceğiz. O küçücük beyinleriyle kendi kafalarına göre bir şeyler yapmaya kalkmışlar. Tabii aranızda akıllı arkadaşlarınız da var, hepinize söylemiyorum. Benim kimsenin rapor parasını vermek gibi bir zorunluluğum yok. Devlet ödemiyor, ben de ödemiyorum raporlu gününüzü. Yasa böyle, yasaya karşı mı geleyim? Bugüne kadar muhasebenin yanlışlığından dolayı ödenmiş. Şimdi raporlu gününüz kesilecek.” Bir işçi arkadaş “Yanlışlıkla ödenmiş demeyin, bizim kafamızı karıştırmayın. Benim kardeşimin işyerinde rapor parasını patron kesmiyor” diyerek cevap verdi.
Diğer bir işçi arkadaş “raporlu olduğumuz günü kesemezsiniz, boşuna mı rapor alıyoruz, insanız, hasta oluyoruz. Siz bizim bir veya iki günümüzü ödemekle zarar etmezsiniz, ama bizim bir gün bile kesintimiz bize zarar” dedi. Müdür ısrarlı bir şekilde “Bakın arkadaşlar, ben sizin gelmediğiniz gününüzü ödemem. Yasa bu” diye cevaplayınca aynı işçi arkadaş, “Bizi gece 12’ye kadar mesai bırakıyorsunuz, bu da yasal değil. Madem yasa dışına çıkmıyorsanız başka işyerlerinde fazla mesai en fazla saat 10’a kadar sürerken burada neden böyle?” diye sordu. Müdürün suratı biraz daha şekil değiştirmeye başladı. “Arkadaşlar benim sizleri belirli bir saat fazla çalıştırma hakkım var, hem her gün fazla mesai yapmıyoruz” dedi. Başka bir işçi de “evet fazla mesaileri azaltın, çok ağır geliyor” dedi. Müdür konuşan işçiye “eski olduğun için hatırlatırım, eskiden daha yoğun çalışıyorduk, o zaman sesin çıkmıyordu” diye çıkıştı.
Tartışma bu şekilde devam etti. İşçiler sorunlarını giderek daha yüksek sesle dile getirmeye başladılar. Kimisi yemeklerden şikâyet etti, kimisi rapor parası kesilmesin diye talepte bulundu. Müdür sadece yemek şikâyetini dikkate aldı ve diğer sorunları bir daha gündeme getirmemelerini söyledi: “Şimdi aklınızı başınıza toplayıp işinize sarılın. Bu fabrika daha ne kadar büyür diye kafa yoracağınıza böyle saçma sapan şeylerle uğraşıyorsunuz. Arkadaşlar hepiniz buradan ekmek yiyorsunuz. İleriye bakmamız gerek, burada kimsenin hakkı yenmez, şimdi işinizin başına.” Herkes işinin başına döndü. Ama kimse imza atmaktan pişman değildi. Bir daha olsa yine atarız diyenler oldu. Sonradan öğrendim ki, bu toplantı müdürün en edepli toplantısıymış. Önceki toplantılarda küfürlü konuşarak ağzına geleni sayıyormuş işçilere. Ama bu kez epey bir işçiden imza toplanmış olması onu korkutmuştu. Bana sürekli olarak kimseye güvenme diyen işçilere, birlik olup basit bir imza topladıklarında bile müdürün nasıl korktuğunu ve tavrını değiştirmek zorunda kaldığını anlattım.
Birbirimize güvenmeden patronlara karşı koyamayız. Taleplerimizi patronlara kabul ettirmemizin tek yolu birlikte hareket etmekten geçiyor. Birbirimize güveneceğiz ve sahipleneceğiz. Mücadele edip kazanamayacağımız hiçbir şeyin olmadığını düşünüyorum. Beynimizdeki önyargı duvarlarını yıkalım. Duvarları yıkmak patronların sömürü düzenini yıkmak demek. Onlar işçilerin en ufak birliğinden bile ölesiye korkuyorlar. İşçi sınıfının bütününün birliğini görünce o zaman da tarla faresi gibi kaçacak delik arayacaklar. Bu sömürü düzenini yıkacak olan işçi sınıfının nasırlı eli, onurlu yüreğidir.
Haklarımız İçin 1 Mayıs’a!
UİD-DER Yürüyor, Mücadele Büyüyor!
- Yamyam Fareler Gibi Olmamak İçin…
- “Keşke Bizim de Bahçeli Bir Evimiz Olsaydı”
- “Polonez İşçileri Kazanmış”
- Kumarla Köşeyi Dönenler Neye Dönüyor?
- Düşük Ücret Dayatmasına Karşı Örgütlü Mücadeleye
- “Geçinemiyorsan Memleketine Dön”
- Neden Hayattan Sıkılıyoruz?
- Rakip Değiliz
- Savaşı Kınamak Sorumluluktan Kurtulmaya Yeter mi?
- Sağlık Alanında Birleşik Mücadele Şart!
- İyi ki Varsın UİD-DER
- Her Şeyin İçinde ve Her Şeyin Dışındayız
- Her Şey Karşıtıyla Vardır
- Çocuklar Öldürülmesin Şeker de Yiyebilsinler
- Bu Cesareti Nereden Alıyorlar?
- İlk Adımlarını Direnişte Atan, “Eylem” Adını Alan Çocuklarımız
- “Kim Uğraşacak Şimdi” Deme, Aradığın Çözüm Sende…
- “Hayal Vergisi” de İster misin?
- Bu Akşam Yemekte Tağşişli Gıda Var!
- “Bir Yemeklik Bamya”
Son Eklenenler
- Egemen sınıfın siyasetçileri sıklıkla gençliğin öneminden bahsediyor ve gençliği kazanmanın gerekliliğinden dem vuruyorlar. Mesela geçen ay Erzurum’da “Gençlerle Buluşma” programına katılan Erdoğan şöyle seslendi gençlere: “Bizim keyfi yere feda...
- İngiltere’nin başkenti Londra’nın meydanlarında aylardır emekçilerin barış talebi yankılanıyor. 18 Ocak Cumartesi günü, Filistin halkıyla dayanışma kapsamında Londra’da düzenlenen 24. ulusal gösteriye on binlerce kişi katıldı. Sırbistan'da...
- Hatay’ın Payas ilçesinde bulunan Yolbulan Metal fabrikasında 219 gündür grevde olan işçiler, 24 Ocakta Payas Belediyesi önünde eylem yaptılar. 20 Haziranda greve çıkan işçiler, grevlerinin 217. gününde de fabrikanın önünden yürüyüş yaparak yolu...
- İş güvenliği önlemlerinin yetersizliği ve denetimsizlik sebebiyle iş kazaları yaşanmaya, işçiler iş cinayetlerinde ölmeye devam ediyor. Yakın tarihte yaşanan çeşitli iş kazaları ve bunlarla ilgili yayınlanan bilirkişi raporları patronların kâr hırsı...
- İşçi Dayanışması’nın ilk sayısı 2008 Nisan ayında yayın hayatına başlamıştı. Elbette çıkarken kardelenler gibi toprağında kök saldıktan sonra filiz vermişti. İşte o günden beridir 1 Mayıs meydanlarında kırmızı şapka ve önlüklerle gelincik tarlası...
- 24 Ocak 1980’de, sermaye sınıfının ortak talepleri doğrultusunda bir dizi ekonomik karar alınmıştı. Adına “yapısal dönüşüm programı” denilen bu kararların alınmasında IMF, Dünya Bankası gibi emperyalist güçler, bu süre zarfında kurulan hükümetler,...
- Sonradan görme bir burjuva olan Turkuaz Tekstilin sahibi Nihat Zeybekçi, asgari ücreti vatan-millet-Sakarya’ya bağlamak için cambazlık yapıyor. Asgari ücret 660 dolara karşılık geliyormuş. 2003’te asgari ücret 100 dolar ediyormuş. Bunlar yanıltıcı...
- Teksif Sendikasında örgütlenen İzmir/Gaziemir’de Digel Tekstil, İstanbul/Tuzla’da TKİS Blinds ve Kayseri’de Almer Tekstil işçileri, patronların sendika düşmanlığına ve işten atma saldırısına karşı mücadele ediyor. İBB’ye bağlı Beltur işçileri, 20...
- Bolu’da Kartalkaya Kayak Merkezinde bulunan Grand Kartal Otel’de 21 Ocakta gece saatlerinde meydana gelen yangında 79 kişi hayatını kaybederken onlarca kişi yaralandı. Yapılan açıklamalara göre yangın sırasında otelde kayıtlı 238 kişi bulunmaktaydı...
- Emekçi kadınlar olarak birçok sorunumuz var. Hayat pahalılığı, yoksulluk, çocuklarımızın ihtiyaçlarını karşılayamamak gibi sorunlar yaşıyoruz. İzmir’de tek göz bir evde çıkan yangında hayatını kaybeden beş küçük çocuk hepimizi çok üzdü. Bu çocuklar...
- İşçi sınıfının emeklileri, abi ve ablalarımız, Erdoğan 2024 yılını “emekliler yılı ilan ediyoruz” demişti. Erdoğan’ın o konuşmasını belki de hepimiz dinledik, gazetelerden okuduk. Bazılarımız burjuva siyasetinin zokasını yutarak, “belki bu sefer iyi...
- Baskılara, yasaklara rağmen direnişlerini sürdüren Polonez işçilerinin mücadelesi kazanımla sonuçlandı. Metal işçilerinin kararlı duruşu kazanım getirdi. Hitachi Energy grevi 24 Aralıkta, Schneider Elektrik grevi 6 Ocakta, Arıtaş Krijojenik grevi 10...
- Özel Sektör Öğretmenleri Sendikası, 19 Ocakta Kadıköy İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü önünde eylem yaparak Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezlerinde çalışan öğretmenlerin ve terapistlerin sorunlarına değindi.