Buradasınız
İşçi Aileleri Örgütsüz, Gençler Mutsuz! Ne Yapmalıyız?
İstanbul’dan bir grup genç
Gençlik yıllarımız, en dinamik ve sorgulamaya en açık olduğumuz yıllarımız... Fakat ne yazık ki bugün içinde yaşadığımız sistem ne sorgulamamıza izin veriyor ne de mutlu ve kaygısız bir hayat yaşamamıza olanak tanıyor. Geçtiğimiz günlerde bir grup genç işçi ve üniversite öğrencisi olarak bir araya geldik. Yaşadığımız sıkıntıları birbirimizle paylaştık ve sorunlarımızın ortak olduğunu bir kez daha anladık. Bu sistem altında dilediğimiz hiçbir şeyi yapamıyoruz. Buna sadece maddi değil manevi yönden yoksunluk da neden oluyor. Örneğin çoğumuz ailelerimizden destek göremiyoruz. Evde baskı ortamı hâkim oluyor ve bu durum pek çok genci daha da mutsuz hale getiriyor.
Bir arkadaşımız yaşadıklarını şu şekilde aktardı bizlere: “Üniversite benim için bir özgürlük alanı aslında, evde kendimi ifade edebildiğim hiçbir alan yok. Dışarı çıkmak için ya da yapmak istediğim bir şey için bütün aileden tek tek izin almak zorundayım ve çoğu zaman izin yok. Dediğim gibi, o kadar çok baskı var ki üniversite bu yüzden benim için kısıtlı da olsa bir özgürlük alanı yarattı.”
Ne acı! Ev, çatı, yuva… İnsanın evinin, kendisini en rahat ve güvende hissettiği alan olması gerekirken neden emekçi çocukları kaçacak delik arıyorlar? Ne yaşıyor, ne hissediyorlar? Arkadaşımız şöyle devam ediyor: “Kardeşlerimle birlikte amcamın atölyesinde çalışıyoruz yıllardır. Çok üzülüyoruz. Babamız bizi sanki amcamıza kiralık vermiş gibi hissediyoruz. Çocukluğumdan beri çalışmak yerine oyun oynamak isterdim… Çoğu zaman kendimi bir eşya gibi hissediyorum. Hayat sadece yemek yiyip, çalışıp, uyuyup tekrar uyandığımız bir hayat olmamalı. Ben yeteneklerimi keşfedeceğim bir hayat olmasını isterdim ve sevgi görmek isterdim.”
Çalış didin, daha çok çalış didin, ömrünün sonuna kadar çalış didin… Sonuç? Elde avuçta yitip giden bir hayattan başka hiçbir şey yok. Emekçiler kahrolası bir döngüye hapsedilmişler bu sistemde. Yarın tekrar çalışabilmek için, çalışıp da para kazanabilmek için karın doyurmak… Yarın tekrar çalışabilmek için çalışıp da eve ekmek götürebilmek için uyumak… Başka? Başka hiçbir şey yok! Geçim derdi, sanki yaşamın tüm anlamını ele geçirmiş. İnsan öğütüyor bu sistem, emekçi ailelerini, en çok da gençleri, çocukları öğütüyor. Sevgisiz büyüyen çocukları...
Genç bir işçi arkadaşımız ise konunun başka bir yönüne değiniyor: “Bizim ailede farklı düşünenlere, örneğin sesini çıkaranlara, boyun eğmeyenlere ‘deli’ derler, dışlarlar. Bu tesadüf mü? Yaşadığımız baskılar sadece evde değil aslında hayatın her alanında; mahallede, okulda, işyerinde. Yaşadığımız çelişkilere karşı düşüncelerimizi ifade etmeye çalışsak, itiraz etsek devletin baskısıyla karşılaşıyoruz, terörist ilan ediliyoruz. Sesimiz kesildikçe kesilmeye çalışılıyor. Sorgulamayan, düşünmeyen insanlar olmamız bekleniyor bizlerden.”
“UİD-DER ile tanışınca düşüncelerimi ifade etmeye başladım”
Egemenler itaatkâr ve kanaatkâr bir gençlik istiyor. Süklüm püklüm, ensesine vur ekmeğini al cinsinden… Tüm yaşamı buna göre dizayn ediyorlar, aileleri doğrunun bu olduğuna çeşit çeşit araçla ikna ediyorlar. Düzenin mengenelerinde gençlerin adeta posaları çıkarılıyor böylece. Umutsuz ve karamsar gençler, ne zaman ki dünyayı değiştirme mücadelesiyle tanışıyor, işte o zaman kavramaya başlıyor yaşamın anlamını. “Ben birey olduğumu düşünmedim yıllarca. Ta ki UİD-DER ile tanışana kadar” diyor bir arkadaşımız, devam ediyor sonra: “Bu sistemde ezilip duruyoruz ama ben UİD-DER ile tanışınca düşüncelerimi ifade etmeye başladım. Sorunlarımı dile getirebileceğim ve benim gibi sorunlarının çözümü için çalışan birçok insanla bir aradayım. UİD-DER ile tanışınca dedim ki ‘Ben gerçekten varmışım, ben de bir bireymişim.’”
Sohbetimiz epey uzun olmasına karşın ancak bir kısmını sizlerle paylaşıyoruz. Eminiz ki bizim gibi genç arkadaşlarımızın bu kürsüde söyleyecek çok sözü var. Çünkü yaşadığımız sorunlar milyonlara ait sorunlar. Her birimiz susturulup sorgulamayan, baskılara boyun eğen gençler olarak yetiştiriliyoruz. Ve birçoğumuz küçük yaşlardan beri çalışmak zorunda kalıyor. Burada sorunun birebir muhatabı ailelerimiz gibi gözüküyor. Peki, gerçekten öyle mi? Ailelerimize de bu düşünme ve davranış biçimini dayatan ve aslında sorunun ana kaynağı olan bu sistemdir. Çözüm ise bellidir, ailelerimizle birlikte dönüşmek, onlarla birlikte yaşamın anlamını bulmak, yani ailecek daha iyi bir dünya için mücadele etmek!
- Özgürlük İstiyorsak…
- Geleceğimiz İçin UİD-DER’deyiz!
- Gençlerimizi Öldüren Kapitalist Düzendir
- Gençler Olarak UİD-DER’de Buluşalım
- Umudumuzu Hep Birlikte Yeşertelim
- Gençliğe Sınıfımızın Gerçeklerini Anlatalım
- Depresyon ve Anksiyetenin İlacı Dayanışma
- Gelecekten Korkma! Korkunun Üzerine Birlikte Gidelim!
- Gençlik ve Kapitalizm Lodosu: Şikâyet Etmek Yetmez!
- Adalet Orada mısın?
- Gücümüzün Farkındayız!
- Sen Nerede Duracaksın?
- Biz de Umutluyuz, Çünkü UİD-DER’liyiz!
- UİD-DER Hayatıma Bir Güneş Gibi Doğdu!
- Barınamayan Gençlerin Ruh Hali!
- Çoğaldıkça Umudumuz Büyüyor
- UİD-DER’in Bana Öğrettiklerini Yaşayarak Deneyimledim
- Yağmur Olup Yağacağız Bu Kurak Topraklara
- Umut Bizim Ellerimizdedir!
- Genç İşsizliği “Ulusal Genç İstihdam Stratejisi” ile Çözülebilir mi?
Son Eklenenler
- İngiltere’de geçtiğimiz haftalarda üç çocuğun öldürülmesinin ardından bu cinayetlerden göçmenleri ve Müslümanları sorumlu tutan güruhlar sokaklara dökülmüştü. Ülkede göçmen ve Müslümanları hedef alarak ırkçı saldırılar başlatan faşist çetelere karşı...
- İstanbul Bakırköy Metro şantiyesinde Bayburt Group taşeronu Modüler Teknik firmasında çalışan DİSK Dev Yapı-İş üyesi inşaat işçileri ücretleri aylardır ödenmediği için 12 Ağustosta Bayburt Group önünde eyleme başladı.
- Herkesin dilinde olan basit, masum bir soru… Ama aynı zamanda soranın da cevaplayanın da belli düşünce kalıplarına hapsolduğunu gösteren bir soru: Senin memleket nere? Fabrikada yeni işe başlayan birine, sokakta, otobüste, parkta tanıştığımız birine...
- İki kız kardeş, 15 yaşındaki Esmanur Argun ve 18 yaşındaki ablası Elif Argun, Urfa Viranşehir’den tarım işçisi olarak Bursa’ya gelmişlerdi. İşe giderken onları taşıyan traktörün devrilmesi sonucu hayatlarını kaybettiler. Kısacık yaşamları gibi...
- Tekgıda-İş Sendikasına üye oldukları için işten atılan Polonez işçilerinin sendikalı çalışma hakkı ve işe iade talebiyle başlattıkları direniş sürerken 9 Ağustosta İstanbul Valiliği önüne giderek seslerini duyurmaya çalıştılar. Türk Harb-İş...
- Geçtiğimiz günlerde Cerrahpaşa Üniversitesine bağlı Murat Dilmener Hastanesinin su tesisatının patlaması üzerine, yeni doğan yoğun bakım ünitesinin tavanı çöktü. Solunum cihazına bağlı bir bebek hayatını kaybetti. Solunum cihazına bağlı olan ve...
- UİD-DER’e gelmeden önce de bu dünyada olup bitenlere karşı öfkeliydim. Bir şeyler yapmak istiyordum fakat ne yapacağımı bilmiyordum. Yani öfkemi doğru yerekanalize edebilmiş değildim. UİD-DER sayesinde kapitalist bir sistemde yaşadığımızı ve tüm...
- 31 Mart yerel seçimleri sonrası belediye işçilerine yönelik işten atma ve ücret gaspı saldırıları devam ediyor. İşten atılan işçiler işe iade talebiyle direnişe başlarken ücretleri gasp edilen, düşük ücret dayatılan işçiler de çeşitli eylemlerle hak...
- Sokak köpeklerinin katledilmesinin önünü açan yasa geçtiğimiz günlerde AKP’li ve MHP’li vekillerin oylarıyla Meclisten geçti. Yasa hazırlanırken ve oylanırken yaşananlara baktığımızda nasıl bir düzende yaşadığımızı daha iyi anlıyoruz. Yasa gündeme...
- 6 Şubat depremlerinin üzerinden bir buçuk yıl geçmesine rağmen deprem bölgelerinde barınma sorunu bile çözülmüş değil. Depremden sonra TOKİ, 18 ilde 674 bin 238 konut yapılmasını hedeflediğini açıklamıştı. Şimdiye kadar teslim edilen konut sayısı...
- İkinci Dünya Savaşının son aylarında ABD’nin Hiroşima’ya atom bombası atması ve yüzbinlerce insanın ölümüne neden olması insanlık tarihinin en büyük katliamlarından biri olarak acıyla hatırlanmaya devam ediyor. Bu büyük katliamın 79. yıldönümü olan...
- 28 Temmuz 1914’te dünyanın o güne kadar gördüğü en kanlı savaş başladı. Tam dört yıl süren ve 20 milyon insanın ölümüne, milyonlarcasının yaralanmasına ve sakatlanmasına, kentlerin yakılıp yıkılmasına yol açan bu savaş tarihe Birinci Dünya Savaşı...
- İspanya’da bir duvarda şöyle yazıyor: “El que nos roba es de aqui y rico no inmigrante y pobre.” Yani “Bizi soyanlar göçmen ve yoksul değil, buralı ve zengin.” Bu kısacık bir duvar yazısı içinde bulunduğumuz durumu çok çarpıcı bir şekilde anlatıyor...