Buradasınız
Tuzla’dan Emekçi Kadınlar Anlatıyor
Dört yanımızı sarıyorlar. Sürekli koronavirüs korkusu üzerinden sağlıklı düşünmemizi engellemek istiyorlar. Kulaklarımız birlikte çalıştığımız kardeşlerimizin, en yakınımızdakilerin seslerini duyamaz oldu. Hâlbuki bu bize ekmek gibi su gibi lazım. Hele de şimdi daha çok lazım. İnsanları, işten atılan, evine ekmek götüremeyen, hasta olup hastaneye bile gidemeyen dostlarının, akrabalarının kapısını çalmaya korkar hale getirdiler. Evlerinin dört duvarında yalnız başına hastalıktan, kalp krizinden ölen insanlar günler sonra bulunur oldu. İşte bu yüzden “dayanışma ve örgütlülük bizim bağışıklık sistemimiz.” Eğer bu sağlamsa her zorluğun üstesinden gelinir. Kapısını çaldığımız, evlerini bize açan emekçi kadınlarımızın anlattıkları da bunun en güzel kanıtıdır. Paylaşmak istedik:
Demet (büro işçisi): Komşum bir süredir hastalık korkusundan benden uzak duruyordu. Ben onu rahatsız etmeden selam verip hatırını sordum. Belli ki uzun zamandır bir dostla selamlaşmaya hasret kalmış. Sohbet başladı, anlattıkça anlattı, bu arada sosyal mesafe falan kalmadı. Hızlıca pazara gidip geldiğini, getirdiği malzemelerin hepsini tek tek dezenfekte ettiğini, çocuklarının bir aydır dışarıya çıkmadığını anlattı. Bir ara eşinin iş durumunu sordum. “Okul servisinde çalışıyordu, malum okullar kapalı, iş de yok. Ne olacak sonumuz bilmiyorum” diye kaygısını dile getirdi. İnsanlarımız sohbet etmeyi, sosyalleşmeyi o kadar çok özlemiş ki sohbet uzadıkça uzadı. Ben de özetle virüs için değil de işsizlik için korkmamız gerektiğini söyledim. Komşum virüs korkusundan sıyrılıp beni kahve içmeye çağırdı. Bir dost sohbetine, sıcak bir selamlamaya bizi hasret bırakanlara inat, dayanışmayı büyütmek gerek. UİD-DER bizi yalnız bırakmıyor, biz de çevremizdeki kardeşlerimizi yalnız bırakmamalıyız.
Songül (büro işçisi): Eşim 15 gündür işe gitmiyor. Patronu “gelmeyin” demiş. Fakat izinleri ücretli mi, ücretsiz mi o bile belli değil. Çünkü eşim hiçbir şey sormamış. Bu ayın başında maaş verip vermeyeceklerini bakarak anlayacağız. Eşime hakkını aramadığı için çok kızdım. Ben zaten çocuklar küçük olduğu için çalışamıyorum. Binlerce işçinin şu anda bizimle aynı durumda olduğunu biliyorum. UİD-DER’in sitesinden takip ediyorum. Keşke eşim de biraz okusaydı en azından haklarıyla ilgili daha fazla bilgisi olurdu.
Mehtap (metal işçisi): Bu salgın korkutması beni o kadar etkilemedi. Ben televizyonlarda anlatılanlardan çok etkilenmiyorum. Zaten derneğin çalışmalarına katıldığımdan bu yana her şeyi sorgulamaya çalışıyorum. O yüzden korkmadım. Ama çevremdeki bazı insanlar korkuyorlar. Özellikle aile çevrem birbiriyle yüz yüze görüşmeyi kesti. Kız kardeşlerimin evine gidemiyorum, korktukları için misafir kabul etmiyorlar. Whatsapp ailesi olduk. Ben insanların yan yana gelmesinin çok önemli olduğunu düşünüyorum. Ama bunu engellediler. Birçok tanıdığım, özellikle otel ve restoranlarda çalışan akrabalarım işsiz kaldılar. Nasıl geçiniyorlar bilmiyoruz. Onlara yardım edemiyoruz. Biz zenginler gibi değiliz. Birbirimizin dermanıyız. Birlik olmamız lazım. Kendi yağımızda kavrulamayız. UİD-DER’li olduğum için ben yalnız değilim. Hiç yalnız hissetmedim. Korkmadan evimin kapısını çalan dostlarım var benim.
Sultan (petrokimya işçisi): İşsizliğin ve krizin ailelerimizi nasıl derinden etkilediğini görüyoruz. Ben de bu acı tabloya komşularımızın yaşadıkları üzerinden şahit olanlardanım. Ücretsiz izinler, işten çıkarmalar ilk başladığı dönem benim komşumun eşi işten çıkarıldı, kadın da önce izne çıkarıldı, daha sonra da evden çalışmaya başladı. Şu an kadın hâlâ evden çalışıyor ve işveren maaşının yarısını ödüyor. Hal böyle olunca ellerine geçen para kiraya, faturalara, kredi kartı borcuna, alışverişe, hiçbir şeye yetmiyor. Geçim sıkıntısı ve işsizlik beraberinde kavga ve huzursuzluğu getirdi. Daha önce huzurla geçinen iki insan, şimdi sürekli kavga eder hale geldiler. Son günlerde onların insana acı veren haykırışlarına uyanıyoruz ve sabaha kadar gözümüze uyku girmiyor. Çıkışsızlık ve çaresizlik aile içinde huzursuzluğa ve kavgalara neden oluyor. İnsan düşünmeden edemiyor, hani biz bize yeterdik? Bu mu biz bize yetmek? Patronlara gelince kurtarma paketi, sıra işçilere gelince ise işsizlik, çıkışsızlık ve çaresizlik!
Aslı (metal işçisi): İlk zamanlar hepimiz “koronavirüs öldürüyor” diye anlatan televizyonlara inandık. Sonra anladık ki bizim patronlar da bir yandan aynı televizyondakiler gibi konuşup bizi korkutuyorken öte taraftan ücretsiz izinlerin hesabını yapıyormuş. Bizim işyeri sendikalı. Kendi aramızda “aman yıllık izinlerimize dokundurtmayalım” diye konuşuyorduk. Hepimiz diken üstündeyken sendikacılar toplantı yaptı. Aynı patron gibi konuşuyorlardı. “Salgın var arkadaşlar, elimizden bir şey gelmez, yapacak bir şey yok” diyorlardı. Toplantıda bir arkadaş çıktı “o zaman siz de bizden sendika aidatı almayın” dedi. Sendikacılar buna hiç cevap vermediler. Aslında bizi korkutup her şeye razı ediyorlar ama kendilerine gelince hiçbir fedakârlık yapmak zorunda değiller. Bu işte çok gariplikler var aslında.
Hükümet, patronlar ve onların çıkarlarını savunan sendika bürokratları hep bir ağızdan “biz sizin sağlığınızı düşünüyoruz, siz de sağlığınız için bu koşullara katlanın ve sesinizi çıkarmayın” diyorlar. Sıra kendilerine geldiğinde ise fedakârlıktan hiç bahsetmiyorlar. Bizim için çok net bir şey var; hükümet, patronlar ve sendika bürokratlarının hepsi aynı ağızdan konuşuyorlar. Onlar bizi korkutmak istiyorlarsa bu durum işlerine yarıyor demektir. Onlarla bizim aynı anda aynı şeyden yarar sağlamamız mümkün olmadığına göre örgütlü davranmaz ve her söylenene inanırsak bu işten en çok zarar gören biz olacağız. O zaman bize düşen “birlikten kuvvet doğar” deyip omuz omuza vermek, yalanlara karşı uyanık olup birlikte karşı durmaktır.
- Gevrek “Susamlı Tavuk”
- Koronavirüs Sınıf Ayrımı Yapmıyor mu?
- Salgında İşçi Sağlığı Hiçe Sayılıyor!
- Patrondan Covid-19 Önlemleri
- Koronavirüsle Geçirdiğimiz 9 Ayın Bilançosu
- Maskeye Emanet Edilmiş İşçi Sağlığı ve İşten Atmaların Yeni Bahanesi Maske
- Patronlar Koronavirüsü Tepe Tepe Kullanırken Asıl Faturayı Biz İşçiler Ödüyoruz
- Şantiyede Sözde Korona Önlemleri
- Hayat Eve Sığar mı?
- İşçi Sınıfıdır Bizim Asıl Ailemiz
- Bakan’a mı İnanalım Yaşadıklarımıza mı?
- Adımız Koronalıya Çıktı!
- Metal İşçileri: “İşçinin Hakkı İşçiye!”
- Sözde Pandemi Önlemleri ve Küresel Açlık
- “Hijyene Dikkat Edin Ama Fazla Su, Sabun, Peçete Harcamayın”
- “Yeni Normal” Koşullarında Öğrencilerin Sınav Maratonu
- Gebzeli İşçiler Koronavirüsün İşçiler Üzerindeki Etkilerini Anlatıyor
- Gebzeli İşçiler Yeni Normali Değerlendiriyor
- Koronavirüsle Yaşamayı Öğrenmeli miyiz?
- Yağlı Ekmekleri Ballandı!
Son Eklenenler
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ta Türkiye’nin dört bir yanında yüzbinlerce işçi ve emekçi alanlara çıktı, ekonomik yıkımın bedelini ödemek istemediklerini haykırdı. Sendikaların ve demokratik kitle...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ta bir kez daha dünyanın ve Türkiye’nin dört bir yanında işçiler meydanlara çıktılar. Kapitalist sömürüye, emperyalist savaşa, yoksulluğa, baskılara, eşitsizliğe, adaletsizliğe...
- İngiltere’de 7 Ekimden bu yana her Cumartesi ulusal çapta eylemler düzenleyerek Filistin halkının yanında yer alan işçi ve emekçiler, egemenlerin savaşına karşı meydanlarda yerlerini almaya devam ediyor. 20 Nisanda ülke çapında çeşitli kent...
- İtalya’da büyük işçi sendikaları iş cinayetlerine karşı binlerce işçinin katıldığı kitlesel bir miting düzenledi. 20 Nisan’da işçiler “Artık Yeter!” sloganıyla işyerlerinde iş sağlığı ve güvenliği, kamu sağlığı hakkı, adil vergi reformu ve...
- İşyerinde, sokaklarda, toplu taşıma araçlarında insanların yüzlerinden okunan yorgunluk ve mutsuzluk dikkatimi çekiyor. Öfke, mutsuzluk, umutsuzluk bir virüs gibi yayılmaya başladı. “Ama insanlar neden bu kadar mutsuz?” diye düşündüm kendi kendime....
- 1 Mayıs’ın gelmesiyle emekçiler, kadınlar, üniversiteli gençler, emekliler kendi taleplerini haykırmak için alanları doldurmaya hazırlanıyor. Ben de genç bir işçi olarak kendi talebimi haykırmak için alanda yerimi alacağım. Benim talebim çalışma...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs yaklaşırken UİD-DER Mersin temsilciliğinde de “Sermayenin ve İktidarın Saldırılarına Karşı 1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye!” başlıklı etkinlik gerçekleştirildi. Etkinliğe çeşitli...
- Bugünün stajyer öğrencileri, yarının sağlık işçileri olarak 1 Mayıs’ta sesimizi duyurmaya geliyoruz. Kimimiz ailelerinden uzakta farklı şehirlerden gelip yurtlarda kalan, kimimizse aileleriyle İstanbul’da yaşayan öğrencileriz. Biliyoruz ki stajyer...
- 2021 yılı sonunda Mesleki Eğitim Kanunu’nda yapılan değişiklikle birlikte MESEM’e (Mesleki Eğitim Merkezleri) kayıtlı kişi sayısında patlama yaşandı. Bugün MESEM’e kayıtlı, 300 bini ise 18 yaşından küçük, 1,5 milyon öğrenci var. MESEM’lerin daha...
- Bizler Gebze’den işçi ve öğrenciler olarak 1 Mayıs yaklaşırken sizlerle duygu ve düşüncelerimizi paylaşmak istiyoruz. Birçoğumuz 1 Mayıs’ı UİD-DER’in geçen sene Uğur Mumcu Kültür Merkezinde gerçekleşen 1 Mayıs etkinliği ile tanıdık. Bu tanışma...
- UİD-DER’li işçiler, grevlerinin 9. gününde Mersen işçilerine dayanışma ziyaretinde bulundu. “İşçiler Boyun Eğmiyor Mücadele Ediyor! Yaşasın Sınıf Dayanışması!” pankartı arkasında grev çadırına yürüyen UİD-DER’li işçiler hep birlikte “Yaşasın Sınıf...
- Emekçi kadın kardeşimiz, nasılsın? Pek sorulmaz nasıl olduğumuz, neler hissettiğimiz ve en önemlisi ne istediğimiz. Bu düzende bir rol biçilmiştir biz emekçi kadınlara ve ona uygun davranmamız, rolümüzü iyi oynamamız beklenir bizden. Hem de öyle...
- Bizler kamuda çalışan sağlık emekçisi kadınlarız. 1 Mayıs yaklaşırken içimizdeki heyecan ve umutla bir araya geldik ve sağlık emekçileri olarak “neler talep ediyoruz?” diye konuştuk. Kadınların oldukça yoğun çalıştığı bir sektörde olmamıza rağmen...