Buradasınız
Hastaneler Tımarhaneye Dönüşüyor!
İzmir’den emekli bir işçi
Hastanelerin giriş kapısında çatık kaşlı, bellerinde cop ve kelepçe, omuzlarında apolet “güvenlik”lerle karşılaşırız. Burası cezaevi değil, devlet hastanesidir. Bu hastanelere gelenler yoksullardır. Bu güvenlikçilerin beynine iki şeyi sokuyorlar. Birincisi hastaneye gelenler hasta değildir. İkincisi hastaneye gelenler her an saldırganlaşabilirler. Yani siyasi iktidar hayatımızın her alanında devreye soktuğu baskıcı yöntemlerini hastanelerde de uyguluyor. Az sayıda sağlıkçıya çok iş yüklüyorlar. Yeterli sağlık çalışanı ve kaliteli sağlık hizmeti hak getire. Acil hastaları bile yeşil, sarı ve kırmızı koduyla üçe bölmüşler. Üstüne üstlük acile giden hastaların durumuna doktorlar değil, sağlıkçı olmayanlar karar veriyor. Hem de sadece hastanın yüzüne bakarak ve birkaç soru sorarak…
Hastanenin kapısında, içinde ve her yerinde bu güvenlikçilerden bolca bulunur. Hastanenin içine girdiğimizde ise, kocaman bir masanın üstünde “hasta karşılama, yönlendirme”, hemen yanındaysa “size nasıl yardımcı olabilirim?” yazısının üzerinde merakla bakan bir yüz çıkartması yer alıyor. Masanın arkasında bir sekreter bir de güvenlikçi karşılar hastaneye gelenleri. Güvenlikçiler adeta toplama kamplarındaki esirlerin arasında etrafa kulak kesilerek dolanan yabancı ülke askerleri gibi dolanıyorlar. Dikkatli ve hafızası iyi olanlar en fazla yirmi yıl önce hastanelerde böyle güvenlikçiler olmadığını hatırlayacaktır.
AKP 2002’de hükümet olduğu ilk günden itibaren işçi sınıfının elindeki haklara dönük saldırılara başlamıştı. Ancak işçi sınıfının haklarına dönük saldırılarının üstünü başka şeylerle örttüğü için örgütsüz işçi ve emekçiler bu saldırıları göremiyordu. AKP 2005’te devlet ve SSK hastanelerini devlet hastaneleri adı altında birleştirmişti. Hastanelerin birleştirilmesi elbette olumlu bir adımdı. Yoksulların istediği hastaneye gidebilmesi ve internetten randevu alma sayesinde önceden hastanelerin önünde uzayıp giden insan kuyruklarının ortadan kalkması olumlu bir gelişme olmuştu. Ama kolayca tahmin edilebileceği gibi hastanelerin birleştirilmesinin arkasından da bir çapanoğlu olduğu açıktı. Sosyal güvenliği olanlardan muayene katkı payı, ilaç katılım payı, reçete katılım payı adı altında kesilen paraların miktarı sürekli arttırıldı. Hatta hasta olan yoksullar, bu kesintiler yüzünden iyice hasta olmadan hastaneye gitmez oldular. Şimdilerdeyse devlet hastanelerinde en basit sağlık sorununa dahi çözüm bulamayan yoksullar özel hastanelere gitmek zorunda bırakılıyor. Özel hastaneler de adeta kazı bağırtarak yolar gibi soyup soğana çeviriyor yoksulları. Sıra beklememek meselesi ise çoktan tarihe karışmış durumda. Tedavi için aylar sonrasına gün verildiği gibi hastanelerde de uzun sıralar ve tam bir keşmekeş söz konusu.
Hele ki geldiğimiz noktada devlet hastanelerinden sağlık beklemek hak getire. Devlet hastaneleri adeta kocaman bir tımarhaneye dönüşmüş durumda. İktidar Covid-19’u yoksullara ve sağlık çalışanlarına dönük iki yanı keskin kılıç gibi kullanıyor. Bir yandan hastanelere MHRS ve telefonla bir türlü randevu alınamıyor. Günlerce, haftalarca, hatta aylarca randevu alınamayan bölümler var. Randevu alınamaması Sağlık Bakanlığının bilinçli bir uygulamasıdır. Öte yandan uzun süre randevu alamayan yoksullar, zor bela randevu alıp hastaneye gittiğinde ise, derdine derman bulamıyor. Doktorun 5 dakikada hastayı muayene etmesi gerekiyor. Hastaya 5 dakika ayıran doktorlar gerekli gereksiz MR, tomografi yazıyorlar. Devlet hastanelerindeki MR, tomografi ve birçok cihaz özel şirketlere para kazandırıyor. Çekim içinse aylar sonrasına gün veriliyor. Süreyi uzun bulan hastalara özel hastanenin broşürleri veriliyor. AKP’nin “hastanelerde kuyrukları ortadan kaldırdık”, “sağlıkta devrim yaptık” yalanının aslının, geldiğimiz noktada her kente yapılan şehir hastanelerini yandaş sermayeye peşkeş çekmek olduğu artık iyice açığa çıktı. Sağlık Bakanının kendisinin özel hastaneleri var. Yani iyi bakıp sağlığına ihtimam göstermesi için keçiyi kasaba emanet edersek, keçi artık keçi değildir. Çoktan ete dönüştürülüp parça parça satılmış olur.
Bunların yanı sıra sınıf temelinde bir örgütlülükten uzak olan, başta doktorlar olmak üzere çoğu sağlık çalışanı ciddi anlamda işlerine yabancılaşmış durumda. Hastane yönetimine ve Sağlık Bakanlığına karşı olması gereken tepkilerini hastalara ve hasta yakınlarına gösteriyorlar. Aynı şekilde hastalar ve hasta yakınları da bütün öfkelerini ve tepkilerini sağlık çalışanlarına gösteriyorlar. Hastanelerde yaşadığımız bu sorunların çözümü doktorlardan diğer sağlık çalışanlarına, hastalardan hasta yakınlarına aynı sınıfın mensupları olduğumuzun ayırdına varmamızdan geçiyor. Yani sınıf temelinde örgütlü olmamız bir zorunluluk. Her şeye sınıf temelli bakarsak, hafızamız da canlı olur. Egemenler hasta ve sağlık çalışanlarını birbirine karşı kışkırtıyorlar. Hep birlikte mücadele etmeye başladığımızda onların sinsi oyunlarını boşa çıkartabiliriz.
- Onlar Zevk-ü Sefa İçinde, İşçiye Gelince?
- “İstanbul’da Mezar Yeri Alamayız”
- Battaniyelere Değil Sınıfımıza Sarılalım
- Sağlıksız Gıdalara Mahkûm muyuz?
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- Hani Bu Topluma Güven Olmazdı!
- Sabancı’nın Mutlu Yaşam Sırları
- Rahat Yaşamın Sırrı
- Kent Ekmek Kuyruğu: “Ben Öyle İstediğim İçin”
- Sistem Ne Ölümüze, Ne de Dirimize Saygı Duyuyor!
- “7 Kitap, 7 Defter, 1 Litre Su, Yarım Ekmek”
- Siz Kimi Taşıyorsunuz Sırtınızda?
- Yalanlara Değil Birleşmeye İhtiyacımız Var
- Kupona ve Kuraya Bağlanan Umutlarımız
- “Artık Kiracı Kalmaz”, TOKİ’ye Hücum!
- Yoksulluk Utanılacak Bir Şey Değil!
- İşçi Aileleri ve Kreş Çilesi
- Yaz Tatilinde Kriz Var!
- “Yok mu Arttıran?”
- Bakan Nebati’den “Işıl Işıl” Yorumlar ve Uçurumlar
Son Eklenenler
- İngiltere’de geçtiğimiz haftalarda üç çocuğun öldürülmesinin ardından bu cinayetlerden göçmenleri ve Müslümanları sorumlu tutan güruhlar sokaklara dökülmüştü. Ülkede göçmen ve Müslümanları hedef alarak ırkçı saldırılar başlatan faşist çetelere karşı...
- İstanbul Bakırköy Metro şantiyesinde Bayburt Group taşeronu Modüler Teknik firmasında çalışan DİSK Dev Yapı-İş üyesi inşaat işçileri ücretleri aylardır ödenmediği için 12 Ağustosta Bayburt Group önünde eyleme başladı.
- Herkesin dilinde olan basit, masum bir soru… Ama aynı zamanda soranın da cevaplayanın da belli düşünce kalıplarına hapsolduğunu gösteren bir soru: Senin memleket nere? Fabrikada yeni işe başlayan birine, sokakta, otobüste, parkta tanıştığımız birine...
- İki kız kardeş, 15 yaşındaki Esmanur Argun ve 18 yaşındaki ablası Elif Argun, Urfa Viranşehir’den tarım işçisi olarak Bursa’ya gelmişlerdi. İşe giderken onları taşıyan traktörün devrilmesi sonucu hayatlarını kaybettiler. Kısacık yaşamları gibi...
- Tekgıda-İş Sendikasına üye oldukları için işten atılan Polonez işçilerinin sendikalı çalışma hakkı ve işe iade talebiyle başlattıkları direniş sürerken 9 Ağustosta İstanbul Valiliği önüne giderek seslerini duyurmaya çalıştılar. Türk Harb-İş...
- Geçtiğimiz günlerde Cerrahpaşa Üniversitesine bağlı Murat Dilmener Hastanesinin su tesisatının patlaması üzerine, yeni doğan yoğun bakım ünitesinin tavanı çöktü. Solunum cihazına bağlı bir bebek hayatını kaybetti. Solunum cihazına bağlı olan ve...
- UİD-DER’e gelmeden önce de bu dünyada olup bitenlere karşı öfkeliydim. Bir şeyler yapmak istiyordum fakat ne yapacağımı bilmiyordum. Yani öfkemi doğru yerekanalize edebilmiş değildim. UİD-DER sayesinde kapitalist bir sistemde yaşadığımızı ve tüm...
- 31 Mart yerel seçimleri sonrası belediye işçilerine yönelik işten atma ve ücret gaspı saldırıları devam ediyor. İşten atılan işçiler işe iade talebiyle direnişe başlarken ücretleri gasp edilen, düşük ücret dayatılan işçiler de çeşitli eylemlerle hak...
- Sokak köpeklerinin katledilmesinin önünü açan yasa geçtiğimiz günlerde AKP’li ve MHP’li vekillerin oylarıyla Meclisten geçti. Yasa hazırlanırken ve oylanırken yaşananlara baktığımızda nasıl bir düzende yaşadığımızı daha iyi anlıyoruz. Yasa gündeme...
- 6 Şubat depremlerinin üzerinden bir buçuk yıl geçmesine rağmen deprem bölgelerinde barınma sorunu bile çözülmüş değil. Depremden sonra TOKİ, 18 ilde 674 bin 238 konut yapılmasını hedeflediğini açıklamıştı. Şimdiye kadar teslim edilen konut sayısı...
- İkinci Dünya Savaşının son aylarında ABD’nin Hiroşima’ya atom bombası atması ve yüzbinlerce insanın ölümüne neden olması insanlık tarihinin en büyük katliamlarından biri olarak acıyla hatırlanmaya devam ediyor. Bu büyük katliamın 79. yıldönümü olan...
- 28 Temmuz 1914’te dünyanın o güne kadar gördüğü en kanlı savaş başladı. Tam dört yıl süren ve 20 milyon insanın ölümüne, milyonlarcasının yaralanmasına ve sakatlanmasına, kentlerin yakılıp yıkılmasına yol açan bu savaş tarihe Birinci Dünya Savaşı...
- İspanya’da bir duvarda şöyle yazıyor: “El que nos roba es de aqui y rico no inmigrante y pobre.” Yani “Bizi soyanlar göçmen ve yoksul değil, buralı ve zengin.” Bu kısacık bir duvar yazısı içinde bulunduğumuz durumu çok çarpıcı bir şekilde anlatıyor...