Kapitalizm Ne Akraba Tanıyor Ne Arkadaş

UİD-DER’li işçiler olarak Söğütlüçeşme’de işsizlik ve yoksulluk anketi yaptık. Bu yaptığımız anket bana yaşanan acı gerçekleri bir kez daha göstermiş oldu. Krizin yaratmış olduğu ağır reçete yavaş yavaş gün yüzüne çıkıyor. Anket yapmış olduğumuz bir evde iki çocuklu bir aileyle tanıştık. İkisi de işsiz ve üç aydır ev kirasını ödeyemiyorlar, yiyecek ihtiyaçlarını da akrabalarından gelen destekle karşılıyorlar. Bir diğer evde de durum hemen hemen aynı, evde tek kişi çalışıyor, iki çocuk var, evde çalışan arkadaş sigortasız çalıştırılıyor, çocukları hastalandığında hastaneye götüremiyor, götürse bile ilaç alamıyor, yaklaşık yedi yıldır aynı yerde çalışıyor ve aldığı ücret ise 500 TL. Ha bir de çalıştığı patronu var, inanıp inanmak size kalmış ama çok yakın bir akrabası oluyor. Ben bunu duyduğumda şaşırdım ama elden ne gelir bazen bizleri yakan en yakınımız oluyor. Bu sistemin yaratmış olduğu çıkarcılık ve aç gözlülük ne akraba tanıyor ne de arkadaş! Yani bu sistem o kadar lanet bir sistem ki insanların gözünü tamamen köreltmiş durumda. Biz işçilerin her geçen gün daha çok canımız yanmaya ve de daha çok acı çekmeye ihtiyacımız mı var acaba? Bence yok,  bunca çektiğimiz acılar sanırım yeter. Gözlerimizdeki o perdeyi kaldırıp şu dünyaya artık daha iyi yaşamak için bakalım ve yarınları yaratalım. “Bu dünyada benim de yaşama hakkım var” diyen arkadaş, şuna emin ol ki: KURTULUŞ YOK TEK BAŞINA, YA HEP BERABER YA HİÇ BİRİMİZ!