Taleplerimiz İçin 1 Mayıs’ta Alanlara!

Merhaba arkadaşlar, işçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs yaklaşıyor. Bu sömürü düzeni kapitalizm dünya işçi sınıfının hayatını alt üst edip zindana çeviriyor. Dolayısıyla her 1 Mayıs’ın biz emekçiler için ayrı bir anlamı oluyor.

Ben bu yıl UİD-DER’in kızıl kortejinde emekli bir işçi olarak yerimi alacağım. Kırk dokuz yaşında, ömrü çalışmakla geçmiş ve üç kuruş emekli maaşına mahkûm edilmiş, hastalandığında aylarca randevu almak için bekleyen bir emekçiyim. Sağlık ve barınma sorunları yaşayarak, ekonomik kaygılar taşıyarak, bir kenarda atıl bir şekilde ölümü beklemek istemiyorum. Bunun için 1 Mayıs alanında taleplerimi haykıracağım.

Kanser hastası olan annem, sağlık sorunlarından dolayı bizlerle o gün olamayacak ama hem sizlere selam söyledi, hem de 1 Mayıs talebini iletti. Şöyle diyor: “Kanser hastalarının ilaçları ve mamaları için emekli maaşından ciddi kesinti yapılıyor. Adeta maaşın yarısı ilaç, muayene, katkı payına ve eczanede ödenen farklara gidiyor. Ben bunu kabul etmiyorum. Yıllarca çalışmış bir kadın işçiyim ve ödediğim primlerle devletin ölene kadar benim ihtiyaçlarımı karşılaması gerekiyor.”

Kardeşler! Gün bizim günümüz, alanlar biz işçilerin alanları, kurulacak kürsüler bizlerin kürsüsüdür. Sorarım sizlere bu çürümüş düzende açlık, sefalet, yoksulluk ve yoksunluğa mahkûm edilmiş biz emekçiler bu şanlı gün alana çıkmayacaksak ne yapacağız? Neyi ve kimi şikâyet edeceğiz?

Yaşasın 1 Mayıs!

Yaşasın İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü!