Üç Yara Bandı, Bir Yağlı Bez!

Merhaba işçi ve emekçi kardeşler. Fabrikalarda iş kazaları her geçen gün artıyor. Nedeni de patronların kâr düşkünlüğünden dolayı iş kazalarına karşı yeterli derecede önlem almamalarıdır. Patronlar daha fazla kâr etmek için biz işçileri en insanlık dışı koşullarda çalıştırıyorlar. Biz işçileri insan olarak değil bir alet, makinenin bir parçası gibi görüyorlar. Hatta makinenin bir vidasından bile değersiz görüyorlar. Çünkü vida kırıldığında yenisini almak için ceplerinden para çıkıyor ve bu yüzden de vida daha değerli onlar açısından. Biz onlar için hiç değerli değiliz. Çünkü biz işe yaramaz hale geldiğimizde ne bizim için ne de yedeğimizi almak için patronların cebinden para çıkmadığı için hiçbir değerimiz yok. Ama bunların daha kötüsü de işçi arkadaşlarımızın iş kazalarını artık sıradan görüp kazalardan sonra hastaneye gitmek yerine, ilk yardımı kendi yöntemleriyle yapmaya çalışmalarıdır.

Geçtiğimiz hafta fabrikada çalışırken diğer bölümden arkadaşımız gelip yara bandı istemişti. Ne olduğunu sorduğumda “kaynak bölümünden bir arkadaşın kolu yaralandı” demişti. Ben de yara bandı istediğine göre basit bir yaralanma veya bir sıyrık filan diye düşünmüştüm. Mesai saati olduğu için kolu kesilen arkadaşın yanına gidememiştim. Bir işçi arkadaşım iş kazası geçirmişti ve ben o an yanına gidemediğim için zaten içime yeterince dert olmuştu.

Ertesi gün malzeme almak için onların bölümüne gittiğimde ustabaşını makine başında görünce şaşırdım. Yanına doğru giderken içimden “herhalde hastaneye götürdüler, gerekli pansuman filan yapıldı. Demek ki ciddi bir şey değilmiş” diye düşünüyordum. Diğer bölüme gittiğimde iş kazası geçiren arkadaşın kolundaki yaranın derin olduğunu önce anlamadım. Ancak yanına gidince anladım. O halde çalışıyordu. Kolunun kesiğini üç yara bandı ve bir yağlı, kirli bezle sarmıştı. Herhalde hastaneye gidip pansuman veya dikiş atılmış olabilir diye düşündüm. Endişemi biraz da olsa hafifletmişti.

Kaza günü yanına gidip geçmiş olsun bile diyemediğim için yanına çekinerek yaklaşıp durumunu sordum. Sanki tuhaf ve yanlış bir şey söylemişim gibi bana dönüp bir an baktı. O an içimden “acaba kaza günü yanına gidip bir geçmiş olsun demedim diye mi böyle baktı” diye düşündüm. Sonra kolunun nasıl olduğunu sorduğumda ne sorduğumu anlamıştı. “Ha yok bir şey, iyi” diyerek koluna sarılmış yağlı bezi kaldırıp kesik bölgeyi gösterdi. Kolunun kesilen yerine sarılan beyaz bez öyle kirlenmiş ve yağlanmıştı ki düşündüğüm gibi hastaneye götürülmediğini veya doğru dürüst bir pansuman yapılmadığını anladım. Doktora gidip gitmediğini, kesiğin derin olduğunu, neden dikiş attırmadığını sorduğumda önemsiz bir tavırla cevap verdi: “Gerek yok, sadece bir çizik”. Yağlı bezden mikrop kapmayacağını da söyleyip işine koyulmuştu. O çizik dediği yaradan enfeksiyon kapıp neler olabileceğini hiç düşünmemiş ve patronun kârı için kanını döküp, sağlığını hiçe sayıp çalışmaya devam etmişti. Bunun gibi örneklere şahit olmak beni gerçekten üzmüştü. Bu gibi örneklerle karşılaşmamak için bilinçlenip örgütlenmemiz gerektiğine inanıyorum. Emeğimizin karşılığını bile vermeyenler için kanımızı akıtmayalım.