Yenilsek de Kazandık!

Pazar akşamı Sarıgazi UİD-DER Futbol Kolunun düzenlemiş olduğu bir halı saha maçı yaptık. İnşaat işçileriyle maç yaptık. Bu sportif faaliyette amacımız işçiler olarak birlikte eğlenmek ve sonrasında ortak sorunlarımız üzerine sohbetler etmekti.

Karşılaşmamız başlamadan önce futbol kolundan bir arkadaşımız sahada kısa bir konuşma yaptı. Maça dostça başladık. Her güzel hareketin ve davranışın alkışlandığı, güzel bir futbol ve hoşgörü eşliğinde oyunumuzu oynadık. Maçın sonunda bir iki gol farkıyla biz maçı kaybettik. Ama olsun, bizler çok iyi biliyoruz ki asıl önemli olan bizlerin birleşerek patronları mağlup etmesidir, bu amaçla bir araya gelmektir.

Maç hakkında espriler yaparak derneğimize vardık. Arkadaşların bizlere hazırlamış olduğu yemekleri yedik. Bir işçi arkadaşımız futbol vesilesiyle derneğimize gelen işçilere kısaca derneğimizi tanıttı. Maç yaptığımız işçiler inşaat işçileriydi. Bir inşaat işçisi çalışma koşullarından bahsetti, işlerinin ağır ve yıpratıcı olduğunu ve 40 yaşından sonra işçilerin kendi kaderine terk edildiklerini söyledi. Bir başka arkadaş ise sosyal güvencelerinin olmadığını, mevsimlik çalıştıklarını ve kazançlarının yetmediğini anlattı. Genç bir inşaat işçisi “bize hep ‘ne önde durun ne de arkada’ diyorlar, oysa böyle yerlere gelerek ne yapacağımızı öğrenmeliyiz” dedi. Sohbetimiz ne yapabiliriz, kaç kişiyiz, bizi kim duyar noktasına gelmişti ki bir arkadaşımız yaklaşmakta olan 1 Mayıs’a katılmanın öneminden bahsetti. Eğer milyonlarca işçi alana birlikte gelirse, taleplerini haykırırsa, işçilerin kendi güçlerini göreceğini söyledi. Gerçekten de 1 Mayıs her işçinin katılıp, gücünü göreceği bir gündür. Bu güne katılmalı ve patronlara olan öfkemizi haykırmalıyız. Taleplerimizi hep birlikte haykırmalıyız.

Dernekten çıktıktan sonra bir kez daha düşünüp kendi kendime sordum: UİD-DER işçileri eğitir ve örgütlerse önümüzdeki maçları kim kaybeder acaba, biz mi yoksa patronlar sınıfı mı?

Yaşasın 1 Mayıs!