Buradasınız
Demokratik Haklarımız İçin Mücadeleye!
Kardeşler, anayasa değişikliğini içeren paket mecliste kabul edildi. Ancak kavga hâlâ sürüyor. Çünkü patronlar sınıfını mecliste temsil eden partiler, savundukları sermaye kesimlerinin çıkarlarını üstün kılmaya, anayasayı bu kesimlerin çıkarlarına göre düzenlemeye çalışıyorlar. Bu nedenle bir uzlaşmaya varamadılar. Kendi aralarında anlaşamadıkları için anayasa değişikliği paketi referanduma sunulacak. Bize, yani işçilere, emekçilere, geniş halk kesimlerine başvurmak zorunda kalacaklar. Peki kardeşler, anayasa nedir ve biz işçilerin talepleri neler olmalıdır?
Kardeşler, bugün içinde yaşadığımız toplumda hukuk; eşitsizliği, haksızlığı, adaletsizliği, işçilerin sömürülmesini meşrulaştıran bir düzenlemeler bütünüdür. Patronların üretim aletlerine el koyması, tüm serveti kendi ellerinde toplaması, işçilerin ise işgüçlerini satarak yaşaması yasallaştırılmıştır. Buradan da anlaşılacağı gibi, kapitalist sömürü düzeninde yapılan hiçbir anayasa işçi sınıfının çıkarlarını temel almaz. Egemen sınıf olan patronların çıkarları şekillendirir anayasayı. Patronlar düzeninin anayasası, sermaye kesimlerinin iktidarı nasıl paylaşacağını da düzenler. Güçlü olan sermaye kesimleri, anayasayı iktidardan daha fazla pay alacak şekilde biçimlendirirler. Örneğin, patronlar sınıfının bir parçası olan yüksek asker-sivil bürokrasi bugüne kadar anayasayı kendi çıkarları temelinde şekillendirmiştir. Fakat gelinen aşamada, AKP öncülüğündeki sermaye kesimleri, “daha fazla iktidar istiyoruz” diyorlar ve anayasayı değiştirmek istiyorlar. CHP, MHP, asker-sivil bürokrasi öncülüğündeki kesimler ise, “ayrıcalıklarımızı kaybetmek istemiyoruz” diyorlar ve bu nedenle değişikliğe karşı çıkıyorlar. İşte kardeşler, kavganın nedeni budur.
Kardeşler, sermaye kesimleri bu çıkar kavgasının üzerini “demokrasi” şalıyla örtmeye çalışıyorlar. Böyle yapıyorlar, çünkü çıkıp açıktan “iktidardan daha fazla pay istiyoruz” diyemiyorlar. Eğer böyle derlerse halkı arkalarına takamazlar. İşçi sınıfını, emekçileri, kısacası geniş halk kesimlerini düzen içinde tutabilmek amacıyla her beş yılda bir seçimlere başvurmak zorunda kalıyorlar. Göz boyamak için “demokrasi” diyorlar, “egemenlik milletindir” diyorlar. Böyle diyorlar, ama anayasa yapılırken toplumun %90’ını oluşturan emekçi sınıfların çıkarlarını dikkate almıyorlar. 12 Eylül 1980 askeri faşist rejiminin getirdiği düzenlemeler esas olarak yerli yerinde duruyor. Sendikal ve siyasal yasaklar sürüyor. Toplanma ve basın özgürlüğü kısıtlanıyor.
İşçi sınıfının çıkarlarını dikkate alan bir anayasa istiyoruz. Sendikal ve siyasal yasakları kaldıran, basın ve toplanma özgürlüğünü garanti altına alan bir anayasa istiyoruz. Çünkü işçi sınıfının örgütlenmesinin önü yasal veya yasal olmayan yasaklarla kapatılmıştır. Sendikalı olmak güya anayasal bir haktır, ama patronlar sendika lafını duymaya bile tahammül edemiyorlar. Sendikalaşan işçiler işten atılıyor ve sendikalara “terörist örgüt” muamelesi yapılıyor. Patronlar, polisi de devreye sokarak işçileri korkutmaya ve sendikadan vazgeçirmeye çalışıyorlar. Her türlü baskıya başvurmaktan, hakkını arayan işçiye “terörist” demekten, işçiler arasına nifak sokmaktan geri durmuyorlar.
Kardeşler, herhangi bir sendika örgütlendiği işkolunda işçilerin %10’unu üye yapamazsa toplusözleşme yapmaya yetki kazanamıyor. Bir taraftan %10 işkolu barajı konulması öte taraftan sendikalaşan işçinin işten atılması demek, sendikaların işlevsizleştirilmesi demektir. Patronlar, işçilerin sendikalaşmasının önünü kesmek için her türlü tezgâha başvuruyorlar. Aynı işyerinde birden çok şirket kurup işçileri parçalıyorlar, böylece işyerinde sendikalı işçilerin %50 çoğunluğu kazanmasının önüne geçiyorlar. Sendikalı olmayı başarmış işçilere sürekli baskı yapılıyor. Ya sendikadan istifa etmeleri ya da sarı sendikaya geçmeleri isteniyor. Toplusözleşme sürecinde işçilerin greve çıkması zorlaştırılıyor. AKP’nin yeni anayasa paketinde getirdiği değişiklik, “siyasi amaçlı grevi”, “dayanışma grevini” ve “genel grevi” yasak olmaktan tam çıkartmıyor. Bir maddede kaldırılan yasaklar diğer maddelerde sürüyor.
Konan engellerden dolayı işçiler ile “memur” statüsünde çalışan kamu emekçileri aynı sendikaya üye olamıyor. Kamu emekçilerine grev, emeklilere ve öğrenci gençlere ise sendika kurma hakkı tanınmıyor. İşyerinde işçilerin referandum yoluyla istedikleri sendikaya geçmesi halen yasak! Tüm bu yasakları ve engelleri, işçi sınıfı basını üzerinde süren yasaklar ve baskılar izliyor. Toplanma özgürlüğü önündeki kısıtlamalar yerli yerinde duruyor. Örneğin, işçilerin işyeri önünde grev ya da direniş çadırı kurması suç sayılıyor. İşçilerin direniş amacıyla toplanması ve yürüyüş yapmasının önüne polis gücü çıkartılıyor.
Kardeşler, işçi sınıfının örgütlenmesinin önünü açan bir anayasa istiyoruz. Bu nedenle CHP ve MHP’nin 12 Eylül faşist anayasasını savunan statükocu çizgisine karşı durmalıyız. Ama AKP’nin sözümona demokratik açılım namına işçi sınıfına uzattığı birkaç şekere de tav olmamalıyız. Bizler işçiler olarak taleplerimizi kısaca şöyle formüle edebiliriz:
- 12 Eylül faşist anayasası baştan aşağıya değişsin, işçi sınıfının örgütlenmesinin önü açılsın!
- Sendikaların önüne konan %10 işkolu barajı ve %50 işyeri barajı kaldırılsın!
- İşçilerin sendikaya üye olmasında noter şartı kaldırılsın!
- İşçinin üretimden gelen gücünü kullanmasının önündeki engellere son!
- Siyasal grevin, dayanışma grevinin ve genel grevin önündeki tüm engeller kaldırılsın, yasak olmaktan çıkartılsın!
- “Memur” statüsünde çalışan tüm kamu emekçilerine grevli toplu sözleşme hakkı! Emeklilere ve öğrenci gençlere sendika kurma hakkı!
- İşçiler ve “memur” statüsünde çalışan kamu emekçileri istedikleri sendikaya üye olabilsin!
- İşyerinde referandum hakkı yasallaşsın!
- Sendikasız işçi çalıştırma yasaklansın!
İşçilerin sendikadan istifa etmesi için baskı yapan patronlar yargılanıp cezalandırılsın!
Basın ve toplanma özgürlüğü önündeki engeller kaldırılsın, sınırsız basın ve toplanma özgürlüğü!
Kardeşler, bilmeliyiz ki, bu taleplerimizi sermaye hükümetleri kendiliğinden yerine getirmeyecektir. Bu taleplerimizi hayata geçirebilmek için örgütlenmeli ve mücadele etmeliyiz. İşçi sınıfı birleşirse güçlüdür. Taksim’deki birleşik ve kitlesel 1 Mayıs kutlamaları bunu bir kez daha gözler önüne sermiştir. Demokratik taleplerimizi kabul ettirmek ve sermayenin saldırılarına dur demek için daha fazla örgütlenmeli ve güçlerimizi birleştirmeliyiz!
1 Mayıs Şenliğimiz
- Senin Memleket Nere?
- Düşmanlığı ve Savaşları Nasıl Meşrulaştırıyorlar?
- İşçi Sınıfının Sömürüye Karşı Mücadelesi Durdurulamaz!
- İşçi Dayanışması 196. Sayı Çıktı!
- Zulme Karşı Çıkmanın Mutlaka Bir Yolu Vardır
- “Kendimiz İçin Yürüdük…”
- Umut Şarkılarını Birlikte Söyleyelim!
- Bahis Oyunu Aslında Kimin Oyunu?
- Depremin Yaraları Kanamaya Devam Ediyor
- Ne Kadar Vergi Veriyoruz, Karşılığında Ne Alıyoruz?
- Dert Bizde Derman Ellerimizde, Birliğimizdedir!
- İşçi Dayanışması 195. Sayı Çıktı!
- Direnç Çiçekleri İşçi Sınıfının Bağrında Filizlenir
- Anne Karnında Başlayan Eşitsizlik
- Sendikal Örgütlülük Kâğıt Üstünde Kalmasın
- Tarihin Bir Yankısı: Sınıfına İnan, Gücüne Güven!
- Bu Fikirleri Kimler Üretiyor?
- Kamuda Tasarruf Paketinden Payımıza Düşenler
- Kapitalizm Yıkılmadan İnsanlık Nefes Alamaz!
- İşçi Dayanışması 194. Sayı Çıktı!
Son Eklenenler
- İngiltere’de geçtiğimiz haftalarda üç çocuğun öldürülmesinin ardından bu cinayetlerden göçmenleri ve Müslümanları sorumlu tutan güruhlar sokaklara dökülmüştü. Ülkede göçmen ve Müslümanları hedef alarak ırkçı saldırılar başlatan faşist çetelere karşı...
- İstanbul Bakırköy Metro şantiyesinde Bayburt Group taşeronu Modüler Teknik firmasında çalışan DİSK Dev Yapı-İş üyesi inşaat işçileri ücretleri aylardır ödenmediği için 12 Ağustosta Bayburt Group önünde eyleme başladı.
- Herkesin dilinde olan basit, masum bir soru… Ama aynı zamanda soranın da cevaplayanın da belli düşünce kalıplarına hapsolduğunu gösteren bir soru: Senin memleket nere? Fabrikada yeni işe başlayan birine, sokakta, otobüste, parkta tanıştığımız birine...
- İki kız kardeş, 15 yaşındaki Esmanur Argun ve 18 yaşındaki ablası Elif Argun, Urfa Viranşehir’den tarım işçisi olarak Bursa’ya gelmişlerdi. İşe giderken onları taşıyan traktörün devrilmesi sonucu hayatlarını kaybettiler. Kısacık yaşamları gibi...
- Tekgıda-İş Sendikasına üye oldukları için işten atılan Polonez işçilerinin sendikalı çalışma hakkı ve işe iade talebiyle başlattıkları direniş sürerken 9 Ağustosta İstanbul Valiliği önüne giderek seslerini duyurmaya çalıştılar. Türk Harb-İş...
- Geçtiğimiz günlerde Cerrahpaşa Üniversitesine bağlı Murat Dilmener Hastanesinin su tesisatının patlaması üzerine, yeni doğan yoğun bakım ünitesinin tavanı çöktü. Solunum cihazına bağlı bir bebek hayatını kaybetti. Solunum cihazına bağlı olan ve...
- UİD-DER’e gelmeden önce de bu dünyada olup bitenlere karşı öfkeliydim. Bir şeyler yapmak istiyordum fakat ne yapacağımı bilmiyordum. Yani öfkemi doğru yerekanalize edebilmiş değildim. UİD-DER sayesinde kapitalist bir sistemde yaşadığımızı ve tüm...
- 31 Mart yerel seçimleri sonrası belediye işçilerine yönelik işten atma ve ücret gaspı saldırıları devam ediyor. İşten atılan işçiler işe iade talebiyle direnişe başlarken ücretleri gasp edilen, düşük ücret dayatılan işçiler de çeşitli eylemlerle hak...
- Sokak köpeklerinin katledilmesinin önünü açan yasa geçtiğimiz günlerde AKP’li ve MHP’li vekillerin oylarıyla Meclisten geçti. Yasa hazırlanırken ve oylanırken yaşananlara baktığımızda nasıl bir düzende yaşadığımızı daha iyi anlıyoruz. Yasa gündeme...
- 6 Şubat depremlerinin üzerinden bir buçuk yıl geçmesine rağmen deprem bölgelerinde barınma sorunu bile çözülmüş değil. Depremden sonra TOKİ, 18 ilde 674 bin 238 konut yapılmasını hedeflediğini açıklamıştı. Şimdiye kadar teslim edilen konut sayısı...
- İkinci Dünya Savaşının son aylarında ABD’nin Hiroşima’ya atom bombası atması ve yüzbinlerce insanın ölümüne neden olması insanlık tarihinin en büyük katliamlarından biri olarak acıyla hatırlanmaya devam ediyor. Bu büyük katliamın 79. yıldönümü olan...
- 28 Temmuz 1914’te dünyanın o güne kadar gördüğü en kanlı savaş başladı. Tam dört yıl süren ve 20 milyon insanın ölümüne, milyonlarcasının yaralanmasına ve sakatlanmasına, kentlerin yakılıp yıkılmasına yol açan bu savaş tarihe Birinci Dünya Savaşı...
- İspanya’da bir duvarda şöyle yazıyor: “El que nos roba es de aqui y rico no inmigrante y pobre.” Yani “Bizi soyanlar göçmen ve yoksul değil, buralı ve zengin.” Bu kısacık bir duvar yazısı içinde bulunduğumuz durumu çok çarpıcı bir şekilde anlatıyor...